Licht

Midden in Afrika, in Mombassa te Kenya staat een vuurtoren. Niet als baken voor de zeevaart, maar als hoop voor slechtzienden. Het lichtbaken staat naast een moderne oogkliniek.

Copernicus leerde ons dat de wereld om de zon te draait. Daarvoor dachten we dat alles om de aarde draaide. Daarna werd het universum groter en groter. Eerst bleken we een onderdeel van een nog enigszins overzienbaar melkwegstelsel. Naar de nieuwste inzichten is het universum nog vele malen groter. De aarde is niet meer dan een rotsklompje in een sterrenstelsel, waar er nog miljarden andere van zijn. Tot zover lijkt onze levensvorm uniek in het heelal. Toch lijkt de unieke mens op weg om het leven op ons rotsklompje flink op te warmen, met desastreuze gevolgen. Als we zo doorgaan doven we ons eigen wereldlichtje. Oud vice president Al Gore wijst de wereldgemeenschap terecht op ons onverantwoord omgaan met onze hulpbronnen.

De Afrikaan leeft nog meer in en met de natuur dan de bewoners in de westerse landen. Met liefde voor de natuur en een duurzame leefwijze. De liefde van Afrika voor de natuur waarin wij leven, kan in deze tijd voor ons een lichtbaken zijn, een teken van hoop. Ik wens u in deze kersttijd veel verlichting toe.

Treffen we elkaar weer volgend jaar in dit Keescafe? Een fijne, veilige jaarwisseling 2007 toegewenst.

Kees

Ondeugd

Bekende televisie persoonlijkheden hebben het imago bijzonder te zijn, zeker de zeer charmante vrouwen.

Uitgeput na het zoveelste avondje doorwerken en een trein- en fietstocht door een kletsnatte avond hang ik met een opgewarmde prak voor de tv. Een verre van charmante Paul de Leeuw is omgeven door tien bekende mooie vrouwen, zoals Katja Schuurman, Sophie Hilbrand en Yvon Jaspers. Geheel volgens de Japanse tv gebruiken worden de dames zittend in tribune vorm gepresenteerd. De diva's kunnen hun toch al wat diep uitgesneden decolletés dan nog competitiever presenteren dan ze normaal al doen. De meiden geven zich ook figuurlijk wat meer bloot, klopt hun imago bij de Nederlandse mannen met de dagelijkse realiteit? De dames proberen elkaar af te troeven met varianten op het bekende cliché van het lieve ondeugende schoondochtertje, de een met nog meer ondeugendheid in haar bagage dan de ander.

Was het toeval dat de veruit meest serieuze van het stel haar stem was verloren? Of mag die link niet gelegd worden, nu zelfs de Erasmus universiteit in haar magazine prat gaat op de resultaten van haar studenten bij schoonheids wedstrijden. Diva's zijn niet meer per definitie domme blondjes.

Een collega meldde trots dat zijn neefje al een tijd verkering heeft met een van deze diva's. Niet alleen haar achternaam is doodnormaal, ook haar gedrag in huiselijke kring is verre van opvallend. Wel is het tegenwoordig een stuk drukker op de familiefeestjes. Ach het oog wil ook wat.

hersendruk

Zondagmiddag, terwijl half Nederland smachtend hoopt te pinnen in lange rijen voor de kassa, vierden we met de hele familie sinterklaas. De rijmen waren weer net op tijd af; boterletters, marsepein op tafel.
Op de avond van de Sint pakten we in ons eigen gezin nogmaals eens flink uit. Weer een groot aantal rijmen. Dit keer mocht ik zo'n 30 gedichten, maken. Een half uur voor aanvang, ontbreken nog z'n 7 rijmen. Vier minuten per rijm om te bedenken, typen, corrigeren, printen en bevestigen op het cadeau.

Het blijft verrassend hoe onze hersenen onder dit soort druk werken. Je zou denken dat creativiteit tijd en ruimte moet krijgen voor ontplooiing. Toch lijken de hersenen wat anders in elkaar te zitten. Veel training blijkt op zo'n moment doorslaggevend. Ook regelmatige lichamelijke beweging houdt, volgens neuro-wetenschappers, de hersenen scherp. Al onze lichaamsdelen zitten geordend op locaties in de hersenen, maar wat anders gelokaliseerd dan in de werkelijkheid. Zo zitten in onze hersenen de zenuwbanen van de voeten tegen die van de genitaliën aan. De zenuwbanen lopen iets in elkaar over. Achter een doodnormale voetmassage zit dus een ander genot. Clinton had met minder gevolgen ook zijn teen in Monica's mond kunnen stoppen.

Toch sturen onze hersenen ons goed aan. Het blijft mooier om te geven dan te ontvangen. Geen groter genot dan je eigen kinderen gelukkig te zien, ondanks de hersendruk.

Carrière

Carrière maken is uit, kopt de krant. De twintigers zijn 'niet-materalistisch' ingesteld. Ze gaan niet meer voor het grote geld en de dikke lease bak.

Althans, ze hebben de definitie 'basale voorwaarden' wat opgerekt. De hoogte van het salaris moet gewoon goed zijn, de verstrekte auto minimaal een Audi A4 .

Met basaal gevonden zaken kun je echter niet de blits maken, niet erg want status ontlenen aan werk is minder belangrijk. Leuke collega's, autonomie, lekker leven worden veel belangrijker gevonden.
Al eens gekeken wat is over gebleven van de grote werkgevers van jaren terug? Het meeste werk is geheel verdwenen, de fabrieken gesloopt. Niets tastbaars is over van waar je als arbeider na al die jaren nog fier op kan zijn. Collega's, waarmee het lekker werken is, belangrijker vinden is dus niet zo gek gezien. Collega's zijn minder snel vergankelijk als het soort werk . En hoe zit het met de voorwaarden? Terwijl ik ren naar de trein stapt mijn collega in zijn auto, een Audi A4, ook al zo basaal, schijnt.

Grachtengordel

De provincie wint van de Amsterdamse 'grachtengordel'. PSV wint van AJAX, 'Boer zoekt vrouw' van 'Barend en van Dorp', en CDA, CU en SP van PvdA en VVD. Dat was één van de opmerkelijkste verkiezingsanalyses van een CDA wetenschapper, voorafgaand aan de verkiezingen. Individualisme, materialisme, atheïsme leeft in de grote stad terwijl het platteland meer kiest voor solidariteit, duurzaamheid en christelijke waarden.

De analyse kwam uit. De kiezer koos voor profilering zowel aan de linker- als rechterzijde. Het CDA bleef de grootste, de Chisten-unie won sterk met de keuze voor een diepere en socialere invulling van de 'C'. De grote winnaar, de SP van Jan Marijnissen, is van oorsprong een partij van radicale katholieken uit Oss, nog linkser dan het oude KVP smaldeel 'de PPR', maar op tal van terreinen conservatiever. Jan schreeuwt het niet uit, maar heeft nog altijd warme gevoelens bij de tijd dat Jantje misdienaar was in de kerk. Hij voelt zich wel op zijn gemak te midden van de christelijke familie.

Op een receptie kwam ik een oud-PvdA minister tegen die geanimeerd met een grachtengordel vriendin over vormgeving stond te praten. Ze had iets heel moois gezien, maar ongelogen waar; de initiatiefnemer was... een limburger. Hoe was het mogelijk, zo'n provinciaal. Helaas voor de grachtengordel is de opkomst van de provincie een internationaal verschijnsel. Mocht de voorspelling van Al Gore over de stijging van de zeespiegel uitkomen dan wordt het allemaal nog erger voor ze, dan moet de grachtengordel echt het land op. Welkom in het echte Oss!

retro-look

Na een kleine 30 jaar stond ik bij toeval weer in de gang van mijn studentenhuis. Toen ik langs het huis liep, betrok een jongen net zijn nieuwe kamer, 'mijn kamer'.

Het tijdsbesef dat de studententijd toch al wel een hele tijd geleden is, was al een weekje eerder doorgedrongen, in het nieuwe studentenkot van mijn dochter. De witte muren in haar luxe appartementje gaat ze bruin verven. Helemaal in, die retro-look. Staat leuk bij mijn oude bed, mijn Lundia stellingkasten en mijn bankstel, die ze allemaal van mijn zolder heeft meegesleept naar dit optrekje.

Toen ik in mijn studentenkamer trok, verfde ik de muren ook bruin. Wel een tintje donkerder dan de huidige retro-look. De oude leunstoelen van mijn oma pasten daar mooi bij.

Jonge mensen, nieuwe kansen, nieuwe generatie, uitdagingen en toch veel overeenkomsten. Zo gaat het overdragen van generatie op generatie in z'n werk. Ik ben al wel een stuk verder in de gang door het leven, dan toen ik voor het eerst de voordeur van het studentenhuis opendeed. Dat is toch even slikken.

Roem

We vinden het leuk om te winnen, bewierookt en gewaardeerd te worden. In de schijnwerper staan wordt steeds belangrijker, lijkt het. Kinderen dromen niet meer van een echt stoer vak, ze willen gewoon beroemd worden.

De uitreiking van awards beperkt zich allang niet meer tot de filmbusiness. Iedere dag is wel iemand prijswinnaar van iets. Ook bedrijven zetten hun medewerkers in het zonnetje. Het werkt nog ook, we vinden het immers allemaal lekker een keer openlijk over de bol geaaid te worden.

Niet winnen is niet leuk. Zeker als je bijna een respectabele prijs te pakken hebt. Het afvalsysteem met genomineerden zit echter slim in elkaar. Je kunt dan even genieten van roem, al is die tijdelijk. Dat geeft toch een beter gevoel dan gelijk afgewezen te worden. Zelfs ' boer zoekt vrouw', laat alle kandidaten even stralen, ook de afvallers. De emotionele binding tussen de potentiële vrouwen is vaak groter dan die tussen boer en vrouw. Samen strijden lijkt meer te binden dan individueel te stralen. Solidariteit wint het in dit geval van puur individualisme; tegelijkertijd een praktisch stemadvies in deze verkiezingstijd. Al blijft het altijd ongewis of de verkiezingsbeloften van politici net zo snel vervliegen als de liefde van de boer voor zijn vrouwen.

DOS

DOS is de voorloper van FC Utrecht. Een naam die weinigen nog iets zegt. In het moderne voetbal is de stadsnaam opgenomen in clubnaam, meestal ingegeven om wat extra gemeentelijke subsidie binnen te halen.

Voetbal stadions compleet met anti terreur grachten beperken zich allang niet meer tot voetballen alleen. Door de week is het FC Utrecht stadion één grote vergader locatie. De meeste bezoekers zijn totaal onwetend van de DOS historie. Dat is allemaal historisch ge keutel. Zij zijn gekomen voor duur betaalde moderne management cursussen o.a. in de DOS- zaal.

De management goeroes dragen daar excellentie uit als ultiem doel, talent is niet doorslaggevend, gewoon heel veel oefenen.

Toppers blijken gewoon op jonge leeftijd al begonnen te zijn met een strak training schema. Je moet continue leren en verbeteren, persoonlijke verbeter doelen stellen. Dan haal je de top in sport en bedrijfsleven.

In Utrecht op een simpel grasveld, omgeven met wat paaltjes en een draadje ertussen en zonder al die hedendaagse poeha, noemden ze dat vroeger gewoon DOS; Door Oefening Sterk.

vrouwen

Eerlijk toegegeven........Ik heb een zwak voor vrouwen. De jongensschool was voor mij niet weggelegd, ik mocht naar een gemengde basisschool. Ook op mijn middelbare zaten meisjes, al waren ze zwaar in de minderheid. Op de universiteit zaten ze ook, maar de economische faculteit was er zeker niet vol van. Na al die gemengde opleidingen heb je niet alleen een zwak, maar ook veel respect voor deze sexe. Vaak zijn ze een stuk slimmer dan wij, de mannen.

De aantrekkelijkste kant van het treinreizen is nog steeds de tweede klasse, de eerste klas was tot voor een paar jaar een echt mannenbolwerk. Ook daar rukken de vrouwen nu op, zonder meer een goede zaak. Alleen jammer dat vrouwen ook de onhebbelijke kanten van mannen gaan overnemen, terwijl die nu juist die eigenschappen aan het afzweren zijn. In onze coupe zaten twee van die hyper actieve dames, de één was al een half uur aan het bellen via een Nokia, met een PDA op schoot en een uitklapbaar toetsenbordje. De ander was hardop aan het mopperen want de mobiele internetverbinding van haar laptop viel telkens uit en ook haar nieuwe mobiel was door haar werkgever niet opgeladen. "Wat een Middeleeuwse werk leveren die klojo's".

Terwijl de mannen minder zijn gaan roken, proberen af te vallen en hun jachtige werkhouding wat proberen te temperen en daardoor langer leven, lijken vrouwen deze mindere kanten van het leven ook te willen "copy peesten" (overnemen) van de mannen. Met een reductie in levensverwachting tussen de sexen tot gevolg. Of zijn die sterke en slimme meiden niet meer te verblijden met eventjes geen mannen aan hun zijden?

Sexy

We kijken minder tv terwijl het computergebruik is verdubbeld. Het voor de handliggende middel om extra kijkers te trekken in de late avonduren met 'platte' seksfilms is uitgewerkt. De commerciële tv-stations moeten iets anders bedenken.

Internetgebruik groeide in het begin langzaam, tot dat de sekssites verschenen. In rap tempo groeide het aantal gebruikers. Het zwaard sneed aan twee kanten, de gebruikers leerden nieuwe seksuele technieken, de sekssites zorgde er ook voor dat de internettechniek snel verbeterde en gebruiksvriendelijker werd. Natuurlijk staan tv en internet nog steeds bol van sexy onderwerpen, maar de 'platte' seks is naar de achtergrond verdwenen. Er is relatief meer ruimte gekomen voor inhoudelijke onderwerpen.

VVD partijleider Rutte blijkt wat bleekjes en minder sexy over te komen bij de kiezer. Een VVD lid uit Wassenaar had daar wel een oplossing voor, de partij vermelden op de billen van dames 3 van hockeyclub Groen Geel. Kunnen die mannen langs de kant nog wat opsteken als ze naar die strakke rokjes kijken. Of dat werkt is de vraag nu kiezers zich bij hun keuze steeds meer laten leiden door inhoudelijke internetsites, zoals www.kieswijzer.nl Rutte gebruikte diezelfde kieswijzersite en kreeg D66 als advies. Misschien moet de VVD toch maar even doorgaan met de seksistische reclame en minder voor de inhoud gaan.

Zwart boek of witte pakjes?

De uitreiking van de gouden kalven is een van de weinige glamourmomenten in de polder. Voor regisseur Verhoeven waarschijnlijk slechts een aanloopje naar de echte Oscar. Zijn nieuwste film Zwartboek is slim gemaakt met bijna alle Hollandse celebraties voor jong en iets ouder. Iedereen is van stal gehaald voor de film Zwartboek; zoals Carice van Houten, Sebastian Koch en Thom Hoffman. Ontluikende ‘echte‘ liefdesaffaires tussen acteurs vullen de glamour- en roddelbladen. Het internationale succes is gegarandeerd met de onvermijdelijke Nederlandse vrije seksscenes.

De echte glamour straalde echter bij de hockey meiden die de WK trofee wonnen. Ze stalen de show in het tv programma Holland Sport in hun witte pakjes met hun spier witte haren en sexy glimlachjes. De roemruchte zwembadnacht van het Nederlands voetbaleftal tijdens de WK 74 viel in het niet bij de ontboezemingen over de nachtelijke escapades van de meiden in Madrid na de WK-overwinning. Een beeld van zwoele swingende energievolle sterke vrouwen en mannelijke begeleiders die tussentijds afgemat afhaken. Binnenkort verschijnt een documentaire over deze meiden. Geheid dat die film meer kans op een oscar maakt dan Zwartboek. Fatima Moreira de Melo kan daarvoor haar “boekje” gesloten houden, daar hoeven geen extra knoopjes in haar witte outfit voor open.

Leven en Dood

Zo divers als het leven is, zo divers is de herinnering eraan. Op een zomerse zondag, begin oktober, staan we met de hele familie bij het graf waar we negen jaar geleden voor het eerst om heen stonden. Rust , devotie, het ruisen van de majestueuze bomen, het ophalen van herinneringen.

Verderop stoft een man een praalgraf, vol kiezels, stenen figuurtjes, foto's, kunstbloemen en een marmeren boek met gouden letters. In deze hoek liggen meer mensen uit ' 't kamp' , allemaal met praalgraven. De overledene ligt te midden van zijn dierbaren, voor hen is het een wekelijkse ontmoetingsplek.

Door een gat in de beukenhaag naar het protestantse deel, daar enkel donkere zerken die oprijzen uit het gras. Een individuele opstanding, een solistisch mensbeeld. Zelfs als dode kunnen we verschillend verder leven in de gedachten van anderen.

Stilte

Luisteren en kijken naar stilte is geen gemakkelijke klus. In de film 'de grote stilte' van regisseur Philip Gröning , is het drie uur lang muisstil. Wij zijn films gewend waar beelden ons voorbij flitsen, ondersteunt met een doordringend geluid.

En dan is het ineens op een vrijdagavond stil in de bioscoop ............................................... ............... ..................... ................. .................. .................... ...................... drie uur lang.

De opnamen in het klooster van de Kartuizer Orde in de Franse Alpen registreren mannen die slechts één keer per week met elkaar praten en verder niet, complete onthaasting.

Luisteren naar stilte is vrij inspannend, de donkere beelden op je netvlies zorgen ervoor dat je al snel ligt te snurken als je niet oppast. Je voelt wel dat stilte ook veel kan geven. Stil zijn maakt je alert voor de essenties in een communicatie. Zo praten we vaak meer dan we luisteren terwijl een stiltemoment meer kan opleveren dan maar door ratelen. Alert stil zijn is niet makkelijk maar levert vaak meer op. Zoals even stil staan je eerder op een onbekende bestemming brengt dan blijven rennen. Wanneer gaan we de Time-out invoeren in onze onderlinge gesprekken?

Overgewicht

Mijn eerste ervaringen met lap tops dateren van een jaar of acht geleden. Nieuwsgierig liet ik me door de Dunnet medewerker adviseren. Versteld stond hij van mijn vraag; kun je ze achterop de fiets vervoeren? Nou...eh... je moet er niet mee sollen, was zijn antwoord. Toch wat onmogelijk voor iemand die Sol heet.

Laptops kunnen tegenwoordig veel meer. Ze zijn echter nog steeds onhandelbaar groot en zwaar, standaard voorzien van een draagtas. Laatst zorgde zo'n zwaar ding voor overgewicht bij het inchecken van mijn bagage.

Overgewicht neem ik ook 's ochtends vroeg waar wanneer leerlingen kilo's boeken zeulen naar school. Ze zijn helemaal voorbereid op het zeulen om later die laptop te kunnen dragen. Na de Eastpak is nu de schoudertas bij de jeugd populair. De laatste trend is deze schoudertas op de bagagedrager te laten rusten en de lange riem losjes over de schouder. Geen zware boeken meer op je rug en geen straaltjes zweet achter op je hippe shirt. De ouderwetse "Eastpakers" willen natuurlijk graag mee met deze trend, met hun riemen over hun ellebogen lukt het net, zijn ze toch nog een beetje trendy. Sturen gaat een stuk slechter, maar je moet wat risico's nemen in het leven.

Ook de oudjes willen graag meedoen met nieuwe gadgets. Zolang de laptop niet meedoet aan de pogingen om overgewicht kwijt te raken, blijf ik het liefst ' sollen ' met een klein, fijn en licht PDA-tje. Pas wanneer de laptops van Dell, Sony, Apple en Toshiba lichter worden meld ik me weer. Misschien een ideetje voor een nieuwe editie van de SBS- TV serie "Afvallers", iedere week strijden deze computerfamilies tegen gewone families wie procentueel de meeste kilo's verliest.

Kunst

De economie bloeit wereldwijd weer op. Krotten worden gesloopt en vervangen door hoogbouw, kantoren en shopping centra. Meer luxe. Ook de Nederlanders schaffen weer meer aan, al zijn dat andere spullen dan vroeger.

Naast IT draagt ook de kunst en cultuur bij aan een sterkere economie. Zo is het Witte de With Festival allang niet meer alleen een creatieve activiteit, het is een economische barometer van de stad. De Milanese kunstenaar Matteo Ciber gaat een stap verder. Kunst, modern design, is niet alleen schoonheid maar het moet bijdragen aan een hechtere samenleving. Hij brengt de alleenstaande dame met haar lekkere kookkunsten op een creatieve wijze in contact met de hardwerkende dertiger, geen tijd om te koken, die graag tegen een geringe vergoeding wil genieten van lekker eten. Beiden geholpen. Of een 'clean' metrostation omvormen tot een unieke verzamelplek van allerlei wijkactiviteiten. Naast praktische voordelen, een plek vol sociale cohesie, een plek waar je je graag mee wil identificeren. Zo bouwen we grote metropolen, maar hunkeren we allemaal naar de sfeer van het Dorp gezongen door cabaretier Wim Sonneveld. Het scheppen van die unieke eigenheid is een culturele uitdaging.

Communicatie

De afgelopen jaren is de wereld een flink stukje kleiner geworden. De mogelijkheden van internet zijn enorm en je vraagt je gelijk af hoe je dat vroeger deed. Lekker in de rij staan bij het postkantoor in het buitenland. Een telefoonverbinding regelen nadat je eerst een girobetaalkaart had ingeruild voor de plaatselijke muntsoort.

Inmiddels zijn we een paar jaartjes verder, komt geld overal uit de betaalautomaat en kun je overal internetten. Dit berichtje tik ik op een laptop op het vliegveld van Ho Chi Minh in Vietnam. In een van de spaarzame musea heb ik vanmiddag de oude radio's en stencilmachines gezien van het gestaalde partijkader. Communicatiemedia waren cruciaal voor het bewind om de macht van de Amerikanen te breken.

Duidelijk een land voor de omschakeling, soms faciliteiten, soms niet. Zo kon ik in het hotel MSN-en met mijn zoon, die op dat moment via zijn telefoon een SMS ontvangt over een brand vlakbij een pand van de familie. Mijn neef keek wel even vreemd op toen ik hem met mijn 06 vanuit Vietnam belde dat een pand in de fik stond en de brandweer onderweg was. Later las ik op internet dat het brandje snel onder controle was.

Inmiddels predikt de eerste minister van Vietnam de markteconomie en schakelt daar de Harvard universiteit voor in. De portier van het museum van de overwinning op Amerika vroeg ons te betalen in dollars, zijn zonnescherm was van Coca-Cola en hij keek uit op een Ford garage. Wellicht hebben communicatiemiddelen ook hun beperkingen en lijkt de kracht van het materialisme toch nog sterker. Een kwestie van slim communiceren met de klant.

massage

Tijd nemen om te ontspannen komt er niet makkelijk van, terwijl het zoveel kan opleveren.Tot voor kort liet ik mij regelmatig masseren. Zo'n twee uur intensieve massage in een half slaperige gemoedstoestand, opent je vel weer geheel voor prikkels. Jammer genoeg is mijn masseuse overleden.

De massage dames op de Thaise stranden waren dus een uitkomst. Een uur in de olie massage voor 6 euro, inclusief een glimlach. Jammer dat dit genot hier in Nederland altijd inclusief vertroeteling van de erotische zones is, dat maakt het niet alleen een stuk duurder. Dat soort genot haal ik toch liever elders, daar heb ik zelfs geen Thaise massagevingers voor nodig. 'Handen thuis' zo gezegd.

In Vietnam hebben ze een interessant initiatief, daar kun je massage door blinden laten doen. De vereniging van de blinden van Ho Chi Minh City leidt blinden op in traditionele massage. Misschien een idee om naast “dinner in the dark”, opleidingen voor “massage in the dark” te gaan verzorgen. Vrijwilligers om zich te laten masseren genoeg lijkt me, ontspanningstijd is immers gelijk werktijd.

Beer

De meeste uitgaven doen we ten gunste van onze naasten. Dat heeft de commercie goed begrepen. In de loop der jaren zijn de gezinnen echter kleiner geworden. Inmiddels hebben de reclames zich ook gericht op luxe voor het huisdier. Hond en kat hebben evenveel recht op luxe, schreeuwen de commercials ons toe.

Wie gunt Bobo niet zijn Bonzo vitality maaltijd met menubrokken en een aanvullende diner complet? De marktgroei is schijnbaar onvoldoende, want ook de pluche beer krijgt de status van kind. Terwijl de armen in de wereldsteden buiten bedelen om een aalmoes probeert het warenhuis binnen de knuffelbeer te humaniseren. Een eigen vulling, eigen kleren, eigen shampoo, eigen zeep schoenen, eigen tasje etc.. Zelfs een verjaardagsfeestje vieren voor de beer is mogelijk.

Leuk voor de commercie , maar zouden we niet beter toch maar eerst de minder bedeelden wat extra knuffelen ?

Cijfers

Het 'gat in de markt' zit vaak op een onverwachte plek.

Iedere dag bevat de krant een verse opmaak, slechts de indeling van de puzzelpagina is al jaren gelijk. Niks nieuws onder zon, een uitgekauwd product zou je denken.

De opmaak van de puzzelpagina is echter onlangs wereldwijd drastisch gewijzigd. Iedereen is opeens aan het Sudoku-en, in de ban van het cijferspel. Simpel van opzet, overgewaaid vanuit Japan. Je had het zelf kunnen bedenken. Dat is echter vaak bij een hype.

We hadden tijdens de vakantie in het gezin zelfs een Sudoku competitie. En de kinderen? Die hebben natuurlijk weer gewonnen. Die jonge hersenen hebben toch altijd weer verbluffend snel de juiste combinatie op papier, terwijl Pa en Ma met hun oude hersenen net de eerste cijfers hebben gevonden. Misschien dat de kids door die cijferspelletjes beter leren hoofdrekenen, dat is er op school helaas bij in geschoten. De jeugd wint met cijfers maar verliest met rekenen. Jammer, want dat 'gat in hun hand' is al zo groot.

VOC

Reizen zit Nederlanders in het bloed. Ten tijde van de gouden eeuw heeft de VOC ons daar groot mee gemaakt. Je kunt zover niet gaan of je komt Nederlanders tegen. Toeval of niet zijn de oude VOC locaties ook vaak de plekken waar internationaal vooraanstaande oogklinieken huizen.

Het is wel zoeken naar die VOC-plekken in bijvoorbeeld Ghana, New York of Thailand. De Tuk-tuk's brengen je in de oude hoofdstad van Thailand naar alle toeristische plekjes, maar op de 'Dutch settlement' was onze Tuk-tuk dame nog nooit geweest.

Tussen scheepswrakken en oud roest handel staat verscholen een gedenkplaat van de VOC. Overal in het gras liggen porseleinen scherven als restant van een 400 jaar geleden opgerichte handelspost. Gaat onze moderne VOC-variant; Het Oogzorgnetwerk, de Verenigde Oogheelkundige Centra ook gouden tijden beleven? Hoe zien de restanten er in 2406 uit? Moeten die oogkliniek- locaties natuurlijk wel vakantiebestemmingen zijn of zouden ze dan zo verstandig zijn om tijdens de vakantie niet over het werk te dromen.

Psychologie

Modetrends beperken zich niet tot kleding, je hebt ze ook bij studierichtingen. De 'harde' vakken, zoals ict en techniek lijken wat uit, de 'zachte' zitten in een revival. De student lijkt meer interesse te krijgen voor verklaring van gedrag dan voor werking van een PC.

Psychologen, zoals een Ad Vingerhoets van de Tilburgse universiteit, verschijnen steeds vaker op de voorpagina en op het journaal.

Ad gaf in de krant wijze raad over vakantiebesteding. Vijf procent van ons ervaart de vakantie als stressvol, bleven denken aan werk, hadden conflicten. Ons gedrag is niet zoveel anders dan door het jaar heen. Al zitten we die vakantieweken (letterlijk en figuurlijk waarschijnlijk) vaker op elkaars lippen, de gehoopte liefdesclimax wordt vaak niet bereikt.

Toch handig die mode van zachtere ,vagere, vakken. Of is het net als de mode in de vakantie kleding; zacht en prachtig al heeft het vaak niets om het lijf?

Terrassen

Het vraagt wat creativiteit om in Nederland je centen te verdienen als je afhankelijk bent van het weer. Een terrasje draaien aan de costa del Sol, met iedere dag zon (Sol), een lekker Sol-biertje en een tjuk-tjuk lukt iedereen wel.

Wat te doen met een klimaat waar een lang weekend soms wordt gevuld met een twee maal 24 uur durende regenbui? Weinig aanlokkelijke weersomstandigheden om buiten wat geld te verdienen.

De huidige terrassendichtheid ontstond jaren geleden na een extreme warmteperiode, nu kun je zelfs in de winter ijsjes eten op het terras. Ook op een forse regenbui heeft de ondernemende middenstand inmiddels iets gevonden, een 10 meter hoge partytent die dient als straat-overkapping. Kun je toch droog buiten feesten. Nog even en ze trekken één grote party tent over Nederland. Rondom zijn de hekken de afgelopen jaren door sommige politici al flink opgetrokken, of was Nederland al een tijdje dichtgeplakt met kranten?

Geluid

Met mooi weer is iedereen buiten en dat kun je goed horen. Zeker als met een examenfeest of een straatfestival de geluidsboxen flink open staan.

Architecten zitten met geluid in hun maag. Een goede akoestiek is iets anders dan een geluidsloze ruimte. Moeten we zoveel mogelijk stilte om ons heen zoals in de 1e klas treincoupe, of willen we het geroezemoes van de 2e klas? Vooral de uitschieters lijken ons te irriteren, de keihard pratende mobiele beller in de eerste klas of de gettoblaster in de tweede klas.

De 'silent disco' op de Parade pakt het slim aan, iedereen een draadloze koptelefoon op en swingen maar. Een combinatie van gezamenlijk dansen, luisteren naar dezelfde muziek en geen geluidsoverlast. Het werkt aanstekelijk, zodat ook ik de koptelefoon op zet. Blijft de vraag wat nu het meest opviel voor de als maar foto's nemende persfotograaf; het geluidloos dansen van swingende studentes of 'heren in pak' met een koptelefoon op. Het zal wel de combinatie geweest zijn van 'geen geluid' en 'geen gezicht '. Gelukkig koos de fotoredactie van de krant voor de studentes, anders hadden we nog mooi op de voorpagina gestaan.

Klantvriendelijk

Verhuizen van een ongeordende bende doet me denken aan de studententijd. Leuke meiden helpen verhuizen die van te voren geen doos hadden ingepakt en waar eerst de vaat nog gedaan moest worden.

Bij mijn boekhandelaar was het laatst niet anders. Hij leek een onmogelijke opdracht te hebben bedacht.. Zoek 40 mensen die gratis op een zondag bij een temperatuurtje van bijna 30 graden en een WK interland van NL op tv , willen sjouwen met boeken, inruimen van schappen, computers afschakelen etc.

Je moet wel een verdomd goeie winkel zijn, wil je zonder blikken of blozen aan je klanten vragen zich dan om half negen te melden voor zo'n verhuizing. Hoe haal je in je hoofd!

Toch bestaan ze nog die vrijwilligers die hun handen uit de mouwen steken, gewoon omdat het leuk is. Of alle boeken in de juiste volgorde staan is de vraag , maar dat studentengevoel was weer even terug, evenals de alcohol om de dorst te lessen. En ja… die leuke meiden waren er ook weer.

Honderd

Meeste vijftigers trouw aan partner, kopt de krant. Met al die scheidingen om me heen dacht ik tot een minderheid te horen. Toch zaait zo'n bericht twijfel. Volgens het CBS zijn vrouwen met een nieuwe partner tevredener dan vrouwen die nog met hun eerste partner getrouwd zijn. Voor mannen geldt het tegenovergestelde. Dat is even puzzelen, mannen lijken tevredener dan vrouwen in hun eerste relatie. Vrouwen gaan er op vooruit met een tweede man, terwijl diezelfde man erop achteruit blijkt te gaan! Vreemd.

Toch maar weer feesten, zoals met een bevriend stel ( eerste huwelijk) omdat ze samen honderd worden. Een memorabel moment, dat geldt wat minder voor het schrijven van columns, al staat de teller met deze column ook op honderd. Geen nood, ik blijf toch nog even voor u schrijven, mijn trouwe leespartner.

Recepties

Culturele manifestaties worden steeds grootser en kunnen niet zonder sponsors. Die bedrijven mogen hun VIP's uitnodigen voor speciale avonden. Zo stond ik oog in oog met een schitterende creatie van Rembrandt in het Rembrandthuis, vaak alleen of met een enkele minister of andere VIP, in een ruimte waar je normaal moet dringen om een stukje van bijvoorbeeld zijn zoon Titus te kunnen bewonderen.

Slechts een heel select aantal VIP's waren uitgenodigd, al stond het nauwe straatje vol met auto's met chauffeurs. Door de huidige veiligheids-hausse hebben hote-me-toten wel altijd lekker hun auto bij de hand.

Tijdens het hapje en drankje mag je netwerken. Ook Rembrandt zelf bedreef deze combinatie van handel en cultuur. Dat ging hem minder goed af dan schilderen.

Zelf geniet ik liever in prive sfeer van kunst en cultuur, lekker op het fietske naar het Elastiek festival in Hilvarenbeek om Trijntje, Toets etc. te horen spelen.

Dat je daar toevallig een hoge ambtenaar van VWS tegen het lijf loopt, ach... ritselen zit nou eenmaal in mijn bloed.

kritiek

In het geven van minder of meer ongezouten kritiek zijn wij Nederlanders zeer bedreven. Terwijl andere nationaliteiten graag wat terughoudend zijn, staan wij graag snel met onze mening klaar. Kritiek leveren is één, kritiek verdragen is andere koek.

Hoe reageren we zelf op kritiek?

Voor de Amerikanen is Nederland eigenlijk geen issue. Alleen bij terroristische acties, en alles wat daar in de verste verte op lijkt, komen we in het nieuws. Een relatief klein Rotterdams vuurwerkincidentje vind je bijna niet terug in de Nederlandse kranten, maar staat prominent in de Amerikaanse kranten en op tv. Rare Amerikanen, extreem angstig voor een onverwachte aanslag.

Tot diezelfde Amerikanen ons gaan doorlichten, zoals onlangs in de New Yorker door Jane Kramer gebeurde. Dan worden we afgeschilderd als een onwrikbare natie tav allochtonen, helemaal niet zo verlichtend. Nederlanders gaan confrontaties liever uit de weg en gaat krampachtig en lachwekkend om met zijn ‘allochtonen’.Vooraanstaande Nederlanders ( wie leest anders de NY-er ?) wezen in hun reacties deze kritiek geheel van de hand. Weer een domme Amerikaan zonder Europese culturele bagage las je tussen de regels door.

Tijdens het debat met en over minister Verdonk moest ik er even aan terug denken. Die Amerikanen zijn soms zo gek nog niet.

Iedereen wil z'n eigen leven leiden

Iedereen wil z'n eigen leven leiden. Die behoefte wordt bij de meeste van ons manifest als we puberen en wordt daarna alleen maar sterker. Twee gescheiden werelden ontstaan, die van thuis met de ouders, broers en zussen, die van de buitenwereld waar het thuisfront vaak niets van weet.

Internet is daarvoor een prachtig medium. Je ouders weten totaal niet waar je mee bezig bent, welke andere kwaliteiten je aan het ontwikkelen bent. Ook Maarten, een jonge vent (25) uit onze familie had die behoefte, ondanks dat hij vanaf zijn geboorte al ziek was. Via internet bouwde hij een eigen kennissenkring op waar hij zichzelf kon zijn, niet altijd over gezondheid werd gesproken, je sterke kanten, bv DJ - techniek en onderwijs aan bod komen. Voor de ouders ongekende kwaliteiten.

Zondag had hij het zelfs voor elkaar gekregen dat De Dijk speciaal een nummer met zijn naam voor hem opdroeg. Woensdag een live optreden van zijn lievelingsnummer door weer een andere band. Daarna kon iedereen afscheid van hem nemen al lag hij opgeborgen in een geluidskist. Zaterdag had een inwendige bloeding een einde aan zijn korte leven gemaakt, de geplande levertransplantatie hoeft niet te gebeuren. Maarten had volop genetwerkt, toch zijn eigen leven geleid.

Geneeskrachtig vocht

In een café vloeit heel wat bier en spelen de hormonen ook wel eens op, zeker wanneer het weer wat warmer wordt. We zitten immers allemaal vol met hormonen. Zo speelt het hormoon oestrogeen o.a. een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de vrouwelijke geslachtskenmerken, zoals de groei van de baarmoeder en vagina en het groter worden de borsten en de genitaliën. Oestrogeen komt ook voor in het mannelijk lichaam. Een teveel aan oestrogeen kan bij zowel mannen als vrouwen het seksueel verlangen remmen. Allemaal informatie die op het internet is te vinden.

Bij een groot aantal berichten op internet kijk je onwillekeurig even naar de datum, is het geen 1 april grapje? Zo hebben Tsjechen (uit Pilsner?) een biersoort ontwikkeld speciaal voor vrouwen in de overgang. Het bier bevat een verhoogde concentratie fyto-oestrogeen. Deze stof zit in hop en gerst, Door de concentratie van dit ingrediënt te verhogen en als medicament toe te dienen hebben vrouwen minder ongemakken van de menopauze.

Sinds kort ontvangen nieuwe donateurs van de research in ons ziekenhuis een pakketje Pupilkes, als aardigheidje. Misschien moeten we in een double blind onderzoek toch maar eens de geneeskrachtige waarde van de Pupilskes laten vaststellen. Gelet op de gemiddeld hoge leeftijd van onze patiënten zal de geneeskrachtige waarde minder gezocht moeten worden in de genoemde effecten van oestrogeen. Is effect op het glas vocht een optie?

Geld maakt niet gelukkig

Economen praten altijd over geld zo lijkt het, maar dat is onjuist. Heb je weinig van iets beschikbaar en je wilt ieders behoeften toch bevredigen, dan is sprake van schaarste en heb je een economisch probleem.

Veel mensen willen geld, dat is schaars, dus is het al snel ( financieel) economisch. Geluk is voor veel mensen ook zeldzaam, daarom houden economen, zoals Richard Layard, zich ook bezig met het streven naar geluk.

Zo is Richard als (geluks)econoom tegen harder werken, als harder werken een enorme druk zet op het gezinsleven en de contacten met vrienden. Dat gaat ten koste van geluk. Werken, werken, alleen om méér te produceren, zonder de tijd en rust te nemen om van de producten te genieten is verkeerd.

Interesse in andermans geld leidt vaak tot jaloezie. Echter belangstelling tonen voor andermans geluk maakt je juist gelukkiger, anderen zijn immers net zo belangrijk als jezelf. Zo vinden die economen toch weer een goedkope manier om zonder extra geld toch gelukkiger te worden.

Kwaliteit van leven?

Terwijl de brievenbus steeds minder klappert groeit het aantal e-mails ons boven het hoofd. Als ex- medewerker van Microsoft en Apple is Linda Stone al jaren gewend aan het bombardement van e-mails, sms-jes, mobieltjes etc. In de NRC geeft ze een uitweg.

In het 'ik-ik-ik' tijdperk 1965-1985 wilden we zoveel mogelijk dingen tegelijkertijd doen. Tussen 1985-2005 werden we overstelpt en overgestimuleerd. 'Contact-contact-contact'. We waren overal (via sms, telefoon, laptop) behalve waar we in levenden lijve waren. Overal en altijd alert, continue het gevoel hebben tekort te schieten. Vanaf 2006 zijn we selectief, wordt het 'zin- zin -zin'. We doen alleen nog datgene wat bijdraagt aan onze kwaliteit van leven. Zingeving, ergens bij horen, bescherming en vertrouwen is het criterium.

Druk-druk-druk is dus het verkeerde standaard antwoord op de vraag; hoe gaat het? We wachten rustig op dat ene zinvolle contact dat ons leven verrijkt. Ik zie de postbode al lopen, zou die hem bij zich hebben?

Kruistocht

Heel toepasselijk in deze 'goede' week haal ik mijn dochter op bij de Heilige Familie. De naam van een ziekenhuis gelegen in de anale driehoek ( met de plaatsen Kontich, Aartselaar en Reet ) ten zuiden van Antwerpen. Het is maar een kort ritje van drie kwartier, maar wel een wereld van verschil. De kaakchirurg trekt daar bij haar 4 verstandskiezen onder volledige narcose, in ons landje doen ze 2 aan 2 en dan lokaal. Niet alleen de wijze van verwijderen is cultureel bepaald, ook de behandeling zelf.
Mijn eigen half-Zweedse tandarts heeft in haar Zweedse tijd geleerd conservatief te behandelen, terwijl de Hollandse collega's kronen bij de vleet plaatsen. De Zweden laten de kronen lekker in hun vlag zitten.
De Nederlandse bek is daarmee met veel meer kunstwerken gevuld dan andere Europeanen. Zouden de Nederlanders daarom soms zo'n grotere bek hebben? Terwijl we het ook zoveel slimmer aan kunnen pakken. Er zijn immers meer wegen die naar Rome leiden.
Op 1e paasdag laten we zien dat we het ook anders kunnen brengen.. En zie, je wordt er zelfs voor bedankt. Als de nieuwe paus het vergeet wordt het tijd voor een kruistocht om die erkenning van die Hollandse schoonheid af te dwingen. Want als we onze bek vol tanden hebben, zeggen we het met bloemen en dat is toch wel zo mooi.

Onder professoren

Het was deze week een in- en uittreden van bekenden in het wereldje van professors. In Rotterdam een openingscollege, een oratie, daags daarop een afscheidscollege in Amsterdam. Zo'n officiële universitaire bijeenkomst is natuurlijk een aardige verkleedpartij. In Mokum zelfs met een specifiek kledingsadvies voor hoogleraren : toga met onderscheidingen.

Ze waren er wel de lintjes, maar naar de smaak van de afscheid nemende hoogleraar toch te weinig. Wat dat betreft scoorde de nieuwe prof met 3 lintjes de dag ervoor beter.

Zelf heb ik alleen nog wat lintjes van de wandelvereniging, maar een toga had me nog wel gelukt. De pedel, de universitaire ceremoniemeester, bood me bij de start van bijeenkomst immers nog een leen toga aan. Wel een makkelijke manier om een soort ' Charles Schwietert' nep -hoogleraar te worden.

Ook voor dit soort verkleedpartijen gelden formele, maar zeker ook informele regels. Zo mag de hoogste in rang altijd weer afwijken van het kledingprotocol, die liep dus zonder toga, om zich weer te verbijzonderen van zijn collega's. Zo zijn het niet alleen onderscheidingen die voor onderscheid zorgen!

Dictators

De jaarlijkse vergadering van mijn woonhofje heeft veel weg van een doorsnee Vinex locatie. Hoofdprobleem; te veel auto's, te weinig parkeerplaatsen met als resultaat een ontoegankelijk hofje.

Opvallend is altijd de discrepantie tussen de strakke regels die de strenge parkeerdictatortjes de anderen opleggen en de vrijheidsgraden die ze voor zichzelf hanteren. Met gemak stopt men een onbeschoft briefje tussen de ruitenwisser van een onbekende foutparkeerder en even later staat het hof vol met schots en scheef geparkeerde auto's van het eigen hockeyteam.

Parkeerproblemen beginnen met de groei van het autobezit. Is dat nodig? Gisteren heb ik onze enige auto nog uitgeleend aan een ander gezin in grote nood. Ze hadden dringend een auto nodig...... zelf hadden ze er drie in het gezin!

De grootheidswaan van de communistische Roemeense dictator Ceaucescu zorgde in Boekarest voor 10- baans, compleet lege, wegen. De Roemenen kunnen nu met hun autotjes snel overal heen om vervolgens te constateren dat ze iets missen wat de dictator wel had. Het levert mijn zoon wel een mooie stageplaats op; ontwikkelen van een parkeerbeleid voor Boekarest.

Ontbijt

Een zaterdagmorgen, half maart en het is nog steeds veel te koud. Het is heel vroeg, maar een vriend wordt vandaag 50 jaar. Als verrassing gaan we bij hem ontbijten. Eerst het ijs van de autoruit krabben.

In oktober gingen we in één keer over van de zomer in de winter, zonder maar één herfststorm. Sindsdien is het overdag continue 2-3 graden. Misschien zijn we wel geswitcht van zee- naar landklimaat. Zitten we straks zonder een lentezonnetje plotsklaps van de winter in de zomer.

Op straat is geen mens te bekennen, alleen auto's met Poolse kentekens zijn al op pad. Zelf werkt mijn vriend ook in de bouw maar al zijn collega's liggen vandaag nog op één oor. De bakkerswinkel is nog dicht, maar via een zijdeur kunnen we croissants, kadetjes en eierkoeken inslaan.
Met champagne en warme harde eitjes overvallen we het nog snurkende gezin. Even later zitten we gezamenlijk aan de jus d'orange en de koffie.

De Poolse aannemers hebben het eerste uurtje op de bouw er inmiddels al op zitten. Hardwerken in deze regio zijn ze gewend, ook tijdens WO II hebben ze hier hun mouwen flink opgestroopt. Toen waren ze ten dienste van ons werkzaam. Nu maken de politici zich zorgen over de grote aantallen Polen. Dat ze ons de herfst afnemen ala, maar werk, neen dat houden we liever voor ons zelf .

Passie

De olympische winterspelen in Turijn stonden in het teken van de slogan 'passion lives here'. De openings- en sluitingsceremonie getuigden daarvan. Passie is, samen met de daarbij behorende uitingsvormen, terug van weggeweest. De zeventiger jaren stonden er bol van. In Parijs zijn de studentenopstanden al voorzichtig aan het opbloeien, zelfs de Sorbonne is alweer bezet geweest.
Vorige week was ik uitgenodigd voor een discussiepanel met een grote groep architecten. Juist het ontbreken van passie bij de commerciele opdrachtgevers was typerend voor hun werk. De architect was de enige vaste factor in de steeds wisselende stroom van opdrachtgevers. De opdrachtgevers waren bijna enkel uit op een snelle carrière, constant aan het hoppen van de ene naar de andere job. Geen tijd om zich sterk te maken voor een bijzondere bouwkundige prestatie. De aandeelhouder eist immers rendement, die hebben alleen passie voor geld. Natuurlijk kan je niet zonder geld, maar de echte prestaties en creaties vereisen doorzettingsvermogen . Met een steeds wisselend team haal je geen topresultaat. Passie en continue training zijn een must, ook voor de gouden plak van Wüst.

Griepvirus

Normaliter kan ik me vreselijk ergeren aan computervirussen. Vreselijk spul dat je uren en soms dagen van je tijd kost, zonder dat het iets oplevert. Heb je alles uiteindelijk herstelt ben je niet verder, dan je al was.

Nog minder leuk is het om languit onderuit gaan in de badkamer, zeker niet 's-ochtends om half vijf. Met 40 graden koorts in bed blijkt een vluggertje naar de WC ineens een levensgevaarlijke onderneming. Compleet flauw gevallen en met een bebloed hoofd kom ik weer bij zinne. Mijn inmiddels wakker geschrokken vrouw staat lijkbleek naast me. Gelukkig zat er weer leven in haar partner.

Een week na de eerste griepaanval loop ik nog steeds groggie rond. Ook collega's blijken door deze griep getroffen die alle energie als door een putje laat wegvloeien. Zelfs gedachten komen niet op, gewoon niets, alleen maar platliggen in bed. Dat we dagelijks veel informatie tot ons moeten nemen wist ik wel, zo’n griepaanval maakt je daar wel weer bewust van. Pas na dagen komt er wat leven terug in de batterijen en ben je in staat om achter de PC te kruipen en naar de TV te kijken.

Toch een bijzondere gedachte dat zo'n virus iedereen op dezelfde wijze klein krijgt. Alle patiënten hebben dezelfde lichamelijke klachten, misschien zijn we toch meer één met z’n allen dan we normaliter denken. Die ziektes zitten wat mij betreft toch in de genen, want zo’n bult op een kaal hoofd had mijn vader ook regelmatig. Gelukkig trekken die plekken na een tijdje weer weg, zodat de gelijkenis met de bijzondere vlek op het voorhoofd van Michail Gorbatsjov maar tijdelijk is.

Wat ook met zo’n griepvirus snel wegtrekt zijn de kilo’s overgewicht. Dat is nou net het aardige verschil tussen een computervirus en een griepvirus. Aan het eind van het verhaal ben je met een griepvirus meer kwijt geraakt. Nu maar hopen dat het lukt om dat zo te houden. Misschien toch maar weer 40 dagen gaan vasten!

Het Gevoel

Het was erg koud woensdagmorgen om half vier. Samen met een maat en een vriendin fietste ik door de verse sneeuw naar huis. Met veel gevoel voor stuurmanskunst probeerden we heel voorzichtig vanuit het café heelhuids thuis te komen. Carnaval was weer ten einde, de vasten kon gaan beginnen.

Zo’n vredige nachtelijke witte sneeuw was wel in lijn met onze start-act als boedha-bob-team. Al ruim 20 jaar trekken we met een man of vijf op de zaterdag gezamenlijk op. Traditie en broederschap zijn toch typerende kenmerken van dit volksfeest. Ieder die de moeite neemt zich te verkleden behoort tot de club. Je praat makkelijk tegen iedereen aan, drinkt een pils , maakt een praatje en swingt er op los. En iedereen die meedoet voelt zich een gelukkig mens, trots wat de gemeenschappelijkheid van zijn dorp of stad voorbrengt, genietend van geuite liefde of interesse. Een genot dat je iedereen gunt.

Toch hebben we het er maar moeilijk mee om te communiceren over geluk en gevoel. Goed nieuws is geen nieuws zeggen we dan maar snel. We praten elkaar daarmee wel ellende aan. Langzaam maar zeker lijken de media wat meer bedreven te raken in het vangen van dit gelukzalige gevoel. De standaard korte nieuwsberichten over carnaval melden altijd steevast hoeveel doden zijn gevallen in Rio en het aantal ‘boven de moerdijkers’ die voor rotzooi zorgden in Brabant en Limburg. Nooit lees je dat wereldwijd zo’n 300 miljoen mensen een gelukzalige gevoel aan het feest beleefden.

De afgelopen week kon je in 3 uitgebreide tv-uitzendingen van de KRO zien wat er gebeurt als je met een positieve instelling een mooie schets maakt van een volksfeest. Dan blijkt ineens dat iedereen wel zijn of haar kruis draagt; de een is bezig aan een chemokuur en heeft nog maar kort te leven, de ander heeft enkele kinderen verloren in een auto-ongeluk. Door samen leut te maken en juist daar samen naar toe te leven blijken die treurige gevoelens makkelijker gedeeld en verwerkt te kunnen worden.

De vrolijke gevoelens maken het mogelijk om weg te komen met de triestere zaken. Zo waren de overleden kinderen als geschilderde engeltjes op de carnavalswagen toch aanwezig. Het dweilorkest speelt op de luifel van het café urenlang de leukste dreunen tijdens de optocht. Toch nemen ze even de tijd om ballonnen op te laten voor hun pas overleden bekkenist, is ie er toch nog even bij vanuit de hemel. En voort gaat de muziek en de lol. Gevoelens van leven en dood worden door vrolijkheid toch een stuk hanteerbaarder.

We moeten met z’n allen nog wel leren hoe we met onze gevoelens om moeten gaan, maar de tekenen zijn hoopvol. ‘Boven de Moerdijk’ is het nog even zoeken naar het kanaliseren van die gevoelens, maar dat gaat in die wijken en buurten zeker lukken met al die schaatstoernooien, Koninginnedagen en kermissen. Tijdens mijn nachtelijke fietstocht door de sneeuw werd ik wel even jaloers op Rotterdam, zo’n zomercarnaval geeft toch een heel wat behaaglijker gevoel dan die ijzige kou op een volle blaas.

downdaten

We lijken met z’n allen een groot koppel probleem te hebben. We leven langs elkaar maar willen o zo graag gekoppeld worden. De natuurlijke koppelmomenten lijken uit ons leven wat verdwenen te zijn. Via het internetwerk zitten we met draadjes aan elkaar en dat biedt nieuwe koppelmogelijkheden.

Even een update van de nieuwe koppeltermen in de maatschappij. Dat moet tegenwoordig natuurlijk via het downloaden van een bestandje van een chatsite, bijvoorbeeld www.jongebazen.nl ,de praktijk van het jonge leidinggeven.

Een flitsende carrière als jonge leidinggevende lijkt mooier dan het is want de dames in dit geval, zo tussen de 30 en 40,waren als vanzelf het bedrijfsleven binnengeloodst. Stoere meiden, opgegroeid in tijden dat reclames gilden dat “een slimme meid op haar toekomst moest zijn voorbereid”. Nu waren ze in een saai leven terecht gekomen. Een van de dames was bezig met ‘downdating’, een vorm van contact maken met lager opgeleide mannen, ‘want van die hoger opgeleide heren word je maar moe; dat kletst de hele dag over werk en persoonlijke succesjes.’ Gewoon een leuke man aan de haak slaan in plaats van een man uit een hogere kring trouwen, zoals hun oma’s en moeder hadden geleerd.

Of wordt het “speed dating”? Een ideetje van een rabbijn uit Los Angeles om jonge mensen te helpen een geschikte partner te vinden. Je ontmoet 20 à 25 personen, iedere ontmoeting duurt vier minuten. Op een kaart kruis je discreet "ja" of "nee" aan. De volgende dag ontvang je het emailadres van de dates waarbij zowel jij als je date "ja" hebben aangekruist.

Koppelen is moeilijk maar ontkoppelen ook maar daarvoor heb je “Dating tips”. Je spreekt af in een openbare ruimte waar veel mensen zijn. Dat is minder lastig ontsnappen. Of je laat tijdens de date je mobieltje afgaan, een leuke smoes om er tussen uit te knijpen.

Carnavalvieren is natuurlijk een downdaten avant la lettre. De sjieke notaris verkleedt zich als boer, de boer wordt bisschop en de buurvrouw wordt een Braziliaanse schone. Je gaat gewoon naar een vol café, met alle mogelijkheden van speed dating voor koppel en ontkoppelmomenten. Gewoon even jezelf lekker uploaden met een paar dagen downdaten.

Upper Class

Het gaat goed met het Britse koninkrijk. De bijdrage aan de oorlog in Irak riep terechte kritiek op, maar voor de rest gaat het Engeland voor de wind. Dat merk je ook aan de kunst- en modewereld. We mogen met Groot-Brittannië voor de dag komen. Wij mannen en ook vrouwen zullen ons in het nieuwe seizoen moeten gaan kleden volgens de Britse invloeden; ruiten, klassieke strepen, tweedjassen en leren stukken op de elleboog. In de koopgoot struikel je al over de Burberry dassen.

Het kan dan ook geen toeval zijn dat Woody Allen, zijn nieuwste film Matchpoint, geheel in Londen opnam. Toch speelt een zwoele Amerikaanse een cruciale rol. De Upper Class gemeenschap van Londen lijkt uiteindelijk toch sterker uit de film te komen dan de mislukte Amerikaanse actrice met de ontzettend sensuele lippen. Zo wint het oude Europa toch weer van de nieuwe wereld.

Een deel van de film Matchpoint speelt in de Modern Tate (museum voor hedendaagse kunst in een oud energiegebouw). Dezelfde locatie komt in beeld bij een andere kaskraker, The Constant Gardener. Ook hier weer een Britse Upper Class boy die in Kenia wordt geconfronteerd met de uitwassen van de farmaceutische industrie. Maar ook hier lijkt de gepassioneerde liefde het te verliezen van de belangen van het Britse Imperium.

Wat wel opvalt in die kunstuitingen met een Britse inslag, is dat de vrouwen altijd het slachtoffer lijken te zijn van de mannelijke carrière- of eerzucht. Of zitten er teveel stereotiepen in dit soort films? Tenslotte was het valse paspoort in de film ook afkomstig uit zo’n stereotiep land. U raadt het al, een weggevertje waarschijnlijk van minister Verdonk.

Veilig voelen

In een vreemd gebouw kijk ik altijd naar nooduitgangen, kwestie van veiligheid. Ook in het restaurant waar de studenten van de hotelschool een speciaal diner verzorgden. Zonder een eurocent op zak hadden ze een eetzaal geregeld in een restaurant inclusief koks, eten, nachtkijkers en afplakmateriaal. Zelfs een brandweerman was aanwezig. Een bestuurslid van de blinden geleide hond organisatie heette ons welkom voor het "diner in the dark".

Even leven in het pikkedonker heeft uiteenlopende effecten bij mensen. Sommige mensen missen ineens hun kaders en raken volledig van de kaart. Het geeft ook een bijzonder gevoel omdat andere zintuigen ineens alle ruimte krijgen; je hoort, ruikt, voelt en proeft meer.

De vinologen die tijdens een diner anderen imponeren met hun kennis over de wijn, vallen ineens van hun voetstuk wanneer ze de wijnfles niet kunnen zien, maar alleen kunnen ruiken en proeven. Is het nu een witte wijn uit de oude of nieuwe wereld? Mijn tafelgenoten doen wel eens mee aan wijnproefwedstrijden, maar zijn nu de kluts volledig kwijt.

Gezichten kunnen we niet zien, evenals het eten wat op ons bord ligt. Het dessert lijkt keihard, maar de koks hebben een geintje uitgehaald, het kopje is afgedekt met een kletskop!

Jammer genoeg is de grote zaal niet volledig pikke donker. Want er zit een levensgroot verschil tussen een enkel lichtje zien en helemaal geen lichtje. Eén lichtje is voldoende om de ziende zekerheid te geven. Terwijl een pikdonkere ervaring je altijd bij blijft, blijven knipperen met je ogen en nog steeds niets zien. Dan pas word je bewust van het belang om altijd goed te weten waar je bent. Als je immers door de rook geen hand voor je ogen meer ziet, moet je blindelings de ontsnappingsroute weten te vinden. Het was nu juist de brandweer die het bedekken van het verlichte ontsnappingslichtje verbood, niet slim. Afwijking van de strakke brandweerregels had in dit geval meer bijgedragen aan het toekomstige veiligheidsgedrag van de bezoekers. Maar regels zijn regels voor bureaucraten en daarin past geen ruimte voor het positieve effect van een gevoelservaring op een beter veiligheidsgedrag.

Pukkelkespraat

De wereld veranderd razendsnel en zo ook de taal die we spreken. Telkens duiken er andere taalvormen op. Meestal nemen de jongeren het initiatief tot een andere taalvorm om zich daarmee te onderscheiden van andere groepen. Soms is het de techniek die ons daartoe stimuleert.

Zo waren de meesten van ons 3 jaar geleden nog niet gewend aan SMS taal (ff 8en), nu kun je zelfs de bijbel al in sms-taal lezen, inclusief symbolen voor verschillende Bijbelse namen.‘Ik= A & OO, ht bgn & ht nde vn alls, zgt de Hr, d Alm8ige Gd, Die =, ws & kmt’. Dat leest dus makkelijk als ‘Ik ben de Alfa en Omega, het begin en het einde van alles, zegt de Here, de Almachtige God, Die is, Die was en Die komt’. Openbaring 1:8 voor de kenners van de heilige schrift.

Trendzettende jongeren blijven innovatief om steeds weer iets nieuws uit te vinden op gesprekstaal gebied. Zo is de Hiphopstraattaal helemaal uit . Met kreten als Chickie alles chill?, chillheid, spange sma-tjes, Leipe pokoe draaienze trouwens en Fokking chill hoor je er niet meer bij in 2006. De nieuwste trend is Pukkelkespraat ,provincieslang, een onverantwoorde mix van verschillende Nederlandse dialecten met een vleugje ABN. Dus voortaan kreten als Gelukkig noi joar, een piezelke beterschap, een liedske , Moi dikke! Vroeg uit de veren vogelke?

Al dit soort modernismen bevallen me meestal niet zo goed ,maar soms kom je er mooi weg mee. Niet meer de afschuwelijke kreten “Doeg” en “Doeiii” bij vertrek maar gewoon weer net als vroeger thuis in Brabant een welgemeend ‘Houdoe!” Reuze moderne en geheel verantwoorde Pukkelkespraat.

“Houdoe” is eigenlijk een oeroud voorbeeld van sms taal, want ook die Brabanders waren veel te lui om te praten. Ze zochten naar zo min mogelijk letters om iets te zeggen. ‘Houdoe’ staat voor “tot ziens en het gaat je hopelijk goed tot de tijd dat we elkaar weer zien”. Weet u tenminste wat die jongeren elkaar allemaal gaan toeroepen in 2006. En straks gaan wij allemaal ook over op ‘houdoe’, want we willen er toch graag allemaal bijhoren, of niet soms?

Electronica

Pierre van Hooijdonk zit met zijn 36 jaar aan het eind van zijn voetbalcarrière, oftewel de "oude" collectie voetballers. Hij hoopt zich bij zijn nieuwe club Feyenoord toch in de kijker te spelen voor de WK voetbal. Bij de club op Zuid zit thans meer kwaliteit dan bij "zijn" clubje NAC. Zelfs wat "oudere" kwaliteit heeft jonge kwaliteit nodig om te scoren.

Met het WK voetbal in Duitsland voor de boeg, moeten we van de elektronica industrie met z'n allen massaal over op een flatscreen. Ook de toeschouwer moet investeren in kwaliteit. Liefst nog een High Definition TV. Hoe mooier het beeld, hoe mooier het voetbal, hoe verder we komen, des te meer nieuwe tv's Philips kan verkopen.

Bijna iedereen wil graag het laatste snufje hebben op elektronica gebied. Iedere koper weet dat de rekjes met aanbiedingen van de kledingwinkels volhangen met de "oude" collectie . Er moet immers ruimte komen voor de nieuwe collectie. Tijdens de uitverkoop wordt bijna geen dure kleding verkocht, ze zijn ook amper te vinden op de schaarse rekken.

Elektronica winkelketens, zoals Media Markt spelen het spelletje slimmer. In de paginagrote advertentie staan prijstrekkertjes waar je net als de kleding, gescoord tijdens de uitverkoop nog best mee voor de dag kunt komen. Eenmaal in de winkel zie je schappen vol met een net iets nieuwere versies, en letten we iets minder op de wat hogere prijs. De klant is gelukkig met de (duurdere) blinkende RVS biertender voor alle biermerken in plaats van het prijslokkertje waar alleen een Heineken vaatje in past. En Media Markt is nog gelukkiger. Zo gaat het ook met de nieuwste tv's.

Nu alleen hopen dat Nederland blijft winnen en de vrije trappen van Pierre er in vliegen. Of koopt Van Basten nooit kleding in de uitverkoop en gaat hij alleen voor de nieuwe collectie?

Scheiden

Een schilderij is een verstilde weergave van onze waarneming. De schilder schildert en wij als toeschouwers wordt de interpretatie gegund.

In zijn roman 'Nazomer' beschrijft Philippe Besson de personages op het beroemde schilderij Nighthawks van de Amerikaan Edward Hopper. De vrouw in het rood, de man vlak naast haar, een andere man verder op aan de bar en de barkeeper. Wij kijken via de grote etalageramen de bar binnen. De vrouw wacht volgens de schrijver op haar minnaar die vanavond gaat breken met zijn vrouw. De man ernaast blijkt haar ex van een paar jaar geleden te zijn die net met zijn huidige vrouw heeft gebroken. De barkeeper beschouwt en houdt zijn mond.

Het boek sluit goed aan bij de huidige trend in mijn omgeving. Veel relaties vallen, soms van 28 jaar, uit elkaar.

Wat dat betreft kan het schilderij van Hopper zich op diverse plekken hebben afgespeeld tijdens de afgelopen kerstdagen. Overal om mij heen bleek men met elkaar te willen breken. Een bericht in de krant wees ook al op een toename van het aantal echtscheidingen.

Zo nam een kennis na zijn scheiding het besluit een café te beginnen. Samen met zijn nieuwe vriendin was hij maanden aan het afbreken, timmeren en opbouwen. Het nieuwe café liep gelijk als een trein. Vooral veel ex-en die op zoek zijn naar een nieuwe partner. Afgelopen weekend was mijn kennis 'even' naar Aruba. Zijn vriendin stond achter de bar. Alweer ex , want een langdurige relatie zag hij toch niet zitten.

Waarom zo velen nu ineens op elkaar zijn uitgekeken is koffiedikkijkerij. Soms lijkt het gras bij de buren altijd wat groener. Lulkoek volgens onze groenteboer " als ge maar regelmatig blijft maaien, blijft het gras wel groen. Maar dan motte wel blijven maaien''.

Ook verstilde relaties hebben dus beweging nodig om levend en mooi te blijven.

Snelheid

Als het maar snel is, lijkt tegenwoordig vaak het motto. Bij de afsluiting van het jaar valt nog extra het hoge tempo op waarin alles verloopt. Redelijk vloeiend schrijf je het juiste jaartal op, zitten we alweer een cijfertje verder.

In die jachtige omgeving is een kort uitstapje naar 'de Eifel' een verademing. De snelweg er naar toe is voor snelheidsduivels een walhalla. Het aantal auto's doet denken aan de jaren zestig, dus 175 km op de snelheidsmeter kan makkelijk. Een sneeuwheuvel in de buurt, een 'gesundheitszentrum' in het dorp en een Aldi/ E- markt completeren de voorzieningen. In het 'grundlich' en 'sauber' ingerichte huisje, zonder die verdomde computer, is de snelheid ver te zoeken. Alles is nog net zo als een jaartje geleden. De sauna, het solarium en het bubbelbad hebben hun constante stroom van slechts enkele dorpsbewoners. Ofschoon er maar een paar ligstoelen zijn, is er altijd wel eentje vrij. Wat een verschil met de zomervakantie als in de eerste minuut na de zwembadopening de ' hooggeëerde' gasten met hun handdoeken snel alle ligstoelen inpikken voor de rest van de dag. Maar die tijd is nog ver weg. Lekker weggedoken in zo'n Duitse bank met dikke kussens leest een boek soepeltjes weg. De wereld lijkt even stil te staan.

Een wandeling door het besneeuwde landschap wordt alleen verstoord door een 'vliegend' hert op weg naar voedsel. De andere snelheid zit bij de afdalende skiërs op de Erbeskopf. Tussen al die snelle afdalers sta ik ineens oog in oog met een collega. Toch weer een rustgevende gedachte zo'n vertrouwd gezicht in een vreemde omgeving.