Verderop stoft een man een praalgraf, vol kiezels, stenen figuurtjes, foto's, kunstbloemen en een marmeren boek met gouden letters. In deze hoek liggen meer mensen uit ' 't kamp' , allemaal met praalgraven. De overledene ligt te midden van zijn dierbaren, voor hen is het een wekelijkse ontmoetingsplek.
Door een gat in de beukenhaag naar het protestantse deel, daar enkel donkere zerken die oprijzen uit het gras. Een individuele opstanding, een solistisch mensbeeld. Zelfs als dode kunnen we verschillend verder leven in de gedachten van anderen.
