koesteren

Emotionele herinneringen sla je op en koester je in je geheugen, ruimte genoeg daar.

Verhuizing van ouders naar een kleinere flat levert altijd overtollige huisraad op met soms emotionele en soms economische waarde. Spullen waar jaren en jaren niet naar omgekeken is, gooi je toch niet makkelijk weg.

In ons huis hebben we geen kelder, geen garage, veel schuine muren, dus weinig kasten. Weinig opbergruimte is vervelend, zeker met een stel kids.

Een nadeel is bij zo'n ontruiming een voordeel, het kan er bij ons gewoon niet in.
Met een gevoel van opluchting dumpen we de spullen bij de 2e handshandel. De rest verdwijnt in de containers op het grofvuilpark. Het is aanschuiven bij deze kathedraal van onze wegwerpmaatschappij. Hoe meer we hebben des te vluchtiger maken we er gebruik van.

Op de kabel zitten inmiddels ruim 40 tv zenders. Ook hier geldt hoe meer, hoe vluchtiger, hoe minder ik kijk. Het kan gelukkig ook anders, dat laat het tv-programma Zomergasten zien. In plaats van één enkele kreet of act zien we de gast de hele avond in beeld. We leren zowaar iemand kennen en steken er wat van op. Zomergast Rinnooy Kan, trakteerde ons o.a. op de wetenschapper Steiner. Hij wilde weten waarom de barbaarse oorlogen WO I en II zich voor konden doen in het zo beschaafde Europa. Rationaliteit en intelligentie zijn geen garantie ter voorkoming van barbarisme. Dictators handelen soms irrationeel, de intelligentsia accepteert soms gelaten.

Beschaving is slechts een dun laagje, zonder opbergruimte. Iets om te koesteren in het huidige wegwerp tijdperk.

Platteland

De zomer vakantie is een prettige verstoring van de dagelijkse opstartroutine. Normaal is het iedere morgen persen tussen de wassende reizigersstroom die door de tunnel van CS het centrum van Rotterdam instroomt. Met de vakantiespreiding verdwijnt het 'uitgeknepen darm gevoel' een beetje.

Nog nooit groeide de wereldbevolking in steden zo hard. Het platteland ontvolkt. Tijdens de vakantie trekken we nog wel eens op naar een stil uitgestorven plekje, de doorsnee wereldburger zit toch het liefst tussen heel veel soortgenoten, op Lowlands, Zomercarnaval of de Bavaria cityrace.

Door de zomerevenementen zitten een half miljoen mensen bijna iedere weekend te verpozen in de stad. Wat extra rust elders geeft. De grens tussen kabaal en stil, tussen propvol en ruimte, tussen alles of niets, tussen have's en have not's wordt steeds scherper. De markt stuurt ons in de richting van extremiteiten.

Door EU subsidies is de melkprijs altijd kunstmatig bepaald, de subsidies verdwenen en daarmee verdwenen ook de koeien van het veld. Sinds deze zomer doet de markt weer zijn werk, de melkprijs stijgt. Nog even en de rust op het platteland is verdwenen. Weldra stromen de weien vol met koeien en vult de lucht zich met koeienstront uit een uitgeknepen koeiendarm. Dan is de treintunnel misschien zo gek nog niet, daar zit af en toe een heel lekker geurtje tussen.

fietsen

Op een oude fiets moet je het leren, Nederlandse fietsontwerpers nemen die uitspraak wel heel letterlijk bij het vormgeven van elektrische fietsen. Gemaakt voor oudjes die niet meer zo makkelijk kunnen trappen.

DAF was de eerste met de automatische versnellingbak, een technische innovatie. Deze variomatic zat in een duf vormgegeven karretje, bedoeld voor mensen die niet konden schakelen. Het model, de DAF 55, flopte.

Philips, ook uit Eindhoven, heeft daar lering uit getrokken, industrial design bepaalt falen of succes van een product. Bij Apple hebben ze het ook goed begrepen. Hun i-pod is pronken met de ranke vorm, i-pod dat ben ik, straalt de trotse bezitter uit.

De Italianen hebben mooie vormgeving in hun genen zitten. Daar ziet je elektrische fietsen met een flitsend design. Een genot om naar te kijken. Schoonheid trekt schoonheid aan. Het hele terras vergaapt zich aan de jonge diva die haar hippe elektrische fiets achteloos langs de stoeprand stalt. Misschien moet je 't leren op een oude fiets, de meesten van ons smullen toch meer van een jong ding.

Goud of zilver

Ondanks alle fotootjes en filmpjes op internet is het telkens weer spannend of de nieuwe gouden vakantiestek goed of fout is gekozen.
Al is de camping nog zo mooi gelegen, je kunt altijd dat lelijke plekje geboekt hebben dat nooit in de folder te zien is. Nog te zwijgen over de familie die rondom je heen vakantie aan het vieren is, die heb je al helemaal niet voor het uitkiezen.
We hadden dit jaar geluk met onze keuzes. Met alle kinderen inclusief aanhang was het tijdens het tafelen in het Toscaanse land net alsof je midden in een Bertolli reclame zat. Aanvullend op de gouden momenten met het hele gezin tezamen, toch nog saampjes met z'n tweetjes een paar dagen een hotelletje in Twente gedaan. Een relatie vereist immers constant investeren, voor je het weet ben je gedwongen een camping voor alleenstaande ouders te boeken.
Alleen de bruidssuite was nog beschikbaar, grote kamer, groot bed, ligbad voor twee, zelfs een duifjeskrans met gouden ringen boven het bed. Een unieke ervaring, want we hebben geen trouwringen, nooit een 'echte' huwelijksnacht gehad en thuis pas ik net zelf in bad. Bij het verlaten van de bruidssuite sloeg het 'terug in de tijd' gevoel om in een blik in mijn toekomst. Vakantie in Twente betekent paden, bossen en lanen vol met de fietsende, goed in de slappe was zittende grijze golf, de verzilvering van de baby boom generatie. De golf zal ons overspoelen zodat we over een jaar of tien in een zwaar verzilverd land leven, gouden tijden voor de oogheelkunde, dat wel..