Op deze mooie zomerse zondagmorgen, half april, straalt het meisje in haar prachtige witte jurk. Als een prinsesje beleeft ze haar eerste communie in de stralende zon op het kerkplein. Vrouwen horen te stralen van schoonheid, althans dat is de heersende gedachte, zeker in dit showbizz tijdperk waar alles draait om de verpakking. Dit was haar eerste en zeker niet enige optreden in haar nog prille leven, maar wel de opmaat naar haar verschijning als ze groter is, in trouwjurk.
Al meer dan 5 miljoen keer is deze week gekeken naar de youtube video van het optreden van Susan Boyle, een 47- jarige vrouw uit Scotland. Susan deed nog maar een weekje geleden mee met het ITV programma Britain’s got's Talent. Geen enkele man had haar ooit gekust, voor moeders schoonste stond ze achter in de rij, maar niet bij alle uitgiften van gaven stond ze achteraan. De hele zaal inclusief jury bereidde zich voor op een geweldige afgang, binnen twee seconden had ze de zaal met haar kristalheldere stem plat. Zelf op de video voel je de rilling die door de zaal ging.
Wereldwijd is Susan hot als voorbeeld dat je ook je droom kunt verwezenlijken als je meer op een heks dan op een fee lijkt. Ons brein mag dan van vooroordelen houden “blonde vrouwen zijn dom’, mooi en lelijk blijken toch aan elkaar te koppelen te zijn. Een mooie uitstraling, het oog wil ook wat, is ontegenzeglijk een voordeel, maar een mooie stem is nog mooier en vaak onvergankelijk. Dat kun je van allerlei vormen van verpakkingen niet altijd zeggen. Die willen wel eens gaan rimpelen en verschrompelen. Of zou ook Susan uiteindelijk toch voor de trouwjurk willen gaan?
donderdag, april 23, 2009
vrijdag, april 17, 2009
Eenzaamheid
Nederland staat bekend om de enorme glaspuien van de eensgezinswoningen, met alle lichten aan zit de Nederlander midden in zijn etalage. Steeds vaker wonen achter de glaspui geen gezinnen maar eenzame mensen.
Tijdens Pasen, voor eenzamen zo’n ‘moeilijke’ familiedag, kwam het bericht naar buiten dat één op de drie Nederlanders zich eenzaam voelt in wat heet een samen-leving te zijn. Een zeer groot deel van de oudere bevolking dekt niet meer de tafel, maar eet met een bordje op schoot ongeïnteresseerd de opgewarmde prak op. Het avondeten is niet langer een moment van stilstaan of genot met mensen die je lief hebt. In je eentje op stap gaan is niet leuk. Alleen is maar alleen.
De vrijwilligers van “resto van Harte” bieden buurtbewoners een gezonde lekkere gezamenlijke maaltijd aan. Een plek waar je uit eenzaam te zijn met gelijkgestemden. Als eenmaal de innerlijke gevoelens naar buiten komen, blijken er gelijkgestemde mensen op te staan. De wijk wordt weer een gemeenschap. De eters en koks laten anderen hun gevoel zien, laten elkaar de wijk beleven, ontdekken en er onderdeel van uitmaken. Je er thuis laten voelen.
Het Nederlandse huis is de meest transparante leefomgeving die er is. We zien elkaar allemaal lekker zitten, maar uiten niet dat we het met elkaar zien zitten. Zo verpietert een hele samenleving. Een variant op het Hollandse adagium “wel kijken, niet kopen” lijkt opgeld te doen “niet kijken, niet zien”. Misschien is het beter om thuis ook het roken te verbieden, dan gaat de mens net als in de cafés meer op straat leven, laten zien dat men het met de ander ziet zitten. Soms kan een verbod een zegen zijn.
Tijdens Pasen, voor eenzamen zo’n ‘moeilijke’ familiedag, kwam het bericht naar buiten dat één op de drie Nederlanders zich eenzaam voelt in wat heet een samen-leving te zijn. Een zeer groot deel van de oudere bevolking dekt niet meer de tafel, maar eet met een bordje op schoot ongeïnteresseerd de opgewarmde prak op. Het avondeten is niet langer een moment van stilstaan of genot met mensen die je lief hebt. In je eentje op stap gaan is niet leuk. Alleen is maar alleen.
De vrijwilligers van “resto van Harte” bieden buurtbewoners een gezonde lekkere gezamenlijke maaltijd aan. Een plek waar je uit eenzaam te zijn met gelijkgestemden. Als eenmaal de innerlijke gevoelens naar buiten komen, blijken er gelijkgestemde mensen op te staan. De wijk wordt weer een gemeenschap. De eters en koks laten anderen hun gevoel zien, laten elkaar de wijk beleven, ontdekken en er onderdeel van uitmaken. Je er thuis laten voelen.
Het Nederlandse huis is de meest transparante leefomgeving die er is. We zien elkaar allemaal lekker zitten, maar uiten niet dat we het met elkaar zien zitten. Zo verpietert een hele samenleving. Een variant op het Hollandse adagium “wel kijken, niet kopen” lijkt opgeld te doen “niet kijken, niet zien”. Misschien is het beter om thuis ook het roken te verbieden, dan gaat de mens net als in de cafés meer op straat leven, laten zien dat men het met de ander ziet zitten. Soms kan een verbod een zegen zijn.
zaterdag, april 04, 2009
GOALTJESDIEF
Heel Nederland was van slag als de Duitse aanvaller Gert Müller, weer eens een hele wedstrijd onzichtbaar was en als een duiveltje uit een doosje de beslissende goal intikte. Zondag werd weer volop geploeterd door het hele team van mijn dochter, een hele speelhelft waren ze in de aanval, géén enkel doelpunt. Hun tegenstanders kwamen slechts éénmaal, in de laatste minuut, over de middellijn en scoorden wel. Geen toeschouwers om te treuren want als de kids eenmaal uit de ‘A-tjes ‘ gepromoveerd zijn naar de senioren, dan wordt het akelig stil rond de lijnen.
In de politiek is het ook hard aan buffelen om succes te bereiken. Van kleine zaaltjes tot aan het centrum van de politieke arena werken politici zich uit de naad om hun ideologie uit te dragen. Stukken lezen, moties indienen, werkbezoeken, kapper, tv-programma’s, altijd alert om adequaat te reageren. Tenslotte volgt de harde confrontatie met de ‘polls’, alweer geen zetel winst, soms zelfs verlies. Types als Berlusconi, scoren in de publieke opinie beduidend beter. Ze voeren een hele conferentie niets uit en loeren op het mediamoment. Tikken als een duiveltje uit een doosje op de schouder van Obama en Medelev en weten bij de eerste cameraflits dat hun goaltje gemaakt is, Berlusconi als verbindende kracht tussen VS en Rusland. Geen enkele hard ploeterende politicus zal nog jaren verbonden worden aan die conferentie, hij wel.
Sommige politici zijn alleen nog uit op deze mediamomentjes, met veel bombarie media-effectief scoren. Het zijn de goaltjesdieven van deze politieke wereld. Nadrukkelijk aanwezig op dat ene moment, afwezig als er gebuffeld moet worden. Deze Pietjes Bell scoren met hun kinderlijk gedrag veel toeschouwers. Als ze verplicht worden als senioren te gaan spelen zal het wel stil rond ze worden, al blijven sommige mannen altijd kind.
In de politiek is het ook hard aan buffelen om succes te bereiken. Van kleine zaaltjes tot aan het centrum van de politieke arena werken politici zich uit de naad om hun ideologie uit te dragen. Stukken lezen, moties indienen, werkbezoeken, kapper, tv-programma’s, altijd alert om adequaat te reageren. Tenslotte volgt de harde confrontatie met de ‘polls’, alweer geen zetel winst, soms zelfs verlies. Types als Berlusconi, scoren in de publieke opinie beduidend beter. Ze voeren een hele conferentie niets uit en loeren op het mediamoment. Tikken als een duiveltje uit een doosje op de schouder van Obama en Medelev en weten bij de eerste cameraflits dat hun goaltje gemaakt is, Berlusconi als verbindende kracht tussen VS en Rusland. Geen enkele hard ploeterende politicus zal nog jaren verbonden worden aan die conferentie, hij wel.
Sommige politici zijn alleen nog uit op deze mediamomentjes, met veel bombarie media-effectief scoren. Het zijn de goaltjesdieven van deze politieke wereld. Nadrukkelijk aanwezig op dat ene moment, afwezig als er gebuffeld moet worden. Deze Pietjes Bell scoren met hun kinderlijk gedrag veel toeschouwers. Als ze verplicht worden als senioren te gaan spelen zal het wel stil rond ze worden, al blijven sommige mannen altijd kind.
Abonneren op:
Posts (Atom)
