liegen

Zij die weleens slechte punten op school haalden, zijn er vertrouwd mee. Een leugentje om bestwil moet kunnen. Gewoon even die 3.2 voor het S.O. -tje Duits vergeten, als je moeder belangstellend vraagt of je nog cijfers hebt terug gekregen. Even vergeten, moet toch kunnen? Volgende keer compenseren met een hoger punt en niemand die het komt te weten. Moet je natuurlijk wel dat hogere punt halen.

Toch zitten heel wat mensen met hun zelf zo in de knoop, dat ze geen andere weg zien dan de waarheid te verdraaien. Zo te vervormen dat ze er zelf in gaan geloven. Gewoon keihard beweren dat ze hun belofte zijn nagekomen. Wordt het vuur hen aan de schenen gelegd, dan is falende techniek, 'mailtje toch echt verstuurd', hun enige uitweg. Opnieuw sturen lukt even niet, want ' stom, stom ik heb het mailtje al gedeleted' . Ze zullen het nog wel een keer opnieuw maken, maar dat kost tijd. Pff weer wat tijd gewonnen, denken ze.

Het lijkt steeds vaker voor te komen dat personen zo in de knoop met zich zelf zitten, dat ze de meest onwaarschijnlijkste voorvallen voor echt verslijten. Door de overvloed aan media, is alles tegenwoordig nieuws. Iets privaats ligt binnen enkele minuten op straat en wordt met een vergrootglas door de media verslagen. De leugenaar is geheel verrast en kan alleen maar meer leugens verzinnen, met een nog grotere verontwaardiging van de meute voor zoveel onrecht tot gevolg. Speelt het gelogen voorval in op sociaal onbehagen dan is menig populist niet te beroerd om een charitatieve inzameling te organiseren om het slachtoffer te helpen.

Weken na de grote koppen in de krant over het verkrachtte meisje en de beroofde invalide met opgehangen hondje, wordt in een klein berichtje gemeld dat het toch allemaal door het slachtoffer is verzonnen.

Wat een ellende moet het slachtoffer van de eigen leugen hebben meegemaakt, na een dergelijk media spectakel. Nog erger is het gesteld met echte slachtoffers van geweld of ander sociaal ongewenst gedrag. Misschien iets minder spectaculair, maar wel diep in de ellende , met het risico dat we daar met z'n allen nog minder aandacht voor hebben.

'De leugen regeert' heet een tv-programma of worden de leugens uitgelokt door media die dol zijn op excentrieke en spectaculaire nieuwsberichten?

27 december 2005: aanvulling kees-café liegen

Bovenstaande column 'liegen' (vorige week op intranet gepubliceerd) is actueler dan oorspronkelijk voorzien. Op de dag van de plaatsing blijkt dat één van de belangrijkste medische researchresultaten van de afgelopen jaren ook bij elkaar gelogen zijn. Een onderzoekscommissie van de Nationale Universiteit van Seoul concludeert dat Hwang Woo-Suk, tot voor kort bekend als 's wereld meest succesvolle maker van gekloonde mensencellen, de boel heeft geflest. De 11 stamcellijnen met DNA van patiënten die in mei veel opschudding veroorzaakten, hebben nooit bestaan.. "De data in het tijdschrift Science kunnen niet worden gezien als een simpele vergissing, maar als opzettelijke vervalsing, gebaseerd op twee stamcellen", aldus de onderzoekscommissie. "Dit is een serieuze wandaad die de fundamenten van de wetenschap heeft beschadigd." Liegen komt dus ook voor in de medische wetenschap, en niet bij de minste.

Omgang

Omgang

De Nederlander lijkt steeds eerder behoefte te hebben aan een vredige omgeving. De Sint had de pakjes immers nog niet door de schoorsteen gegooid of de kerstversiering werd al aangebracht. In het winkelcentrum flikkerden op pakjesavond de lichtjes al weer in de kerstbomen.
Ook bij ons thuis moeten we steeds vroeger de kerstboom aanschaffen. Gelukkig viel de prijs mee, € 5,- voor een verse blauwspar van 2 meter met kluit.

De NRC wijdde een artikel aan de Nederlandse botheid. De Nederlander wordt , zeker in de ogen van landgenoten die even in het buitenland zijn geweest, steeds botter. Dat waren Nederlanders al in vorige eeuwen -Casanova vond in 1758 de Amsterdammers al heel vrij in de omgang- maar het wordt steeds botter. We hebben zelfs al een minister van buitenlandse zaken die Bot heet, maar dat zal wel toeval zijn!
In trein en tram maak ik de botheid dagelijks mee. Iemand niet even rustig laten uitstappen, uitgebreid bellen en met name ongegeneerd keihard tegen elkaar schreeuwen, zodat iedereen gedwongen mee moet luisteren.

Is dat erg wanneer je geen manieren hebt? De Britse journaliste Lynne Truss zegt dat je dan de vaardigheid verliest om je in iemand te verplaatsen. Je bewust te zijn van de ruimte van anderen, de belangen en wensen van medemensen. Die vaardigheid maakt iemand een goed onderhandelaar.
Je merkt het verschil gelijk als je in Belgie zit te overleggen. Hier geen Hollands haantjes gedrag, maar rustig afwachten wat een ieder wil inbrengen en vooral goed luisteren naar wat gezegd en vooral juist niet gezegd wordt.

Op de kerstmarkt in de buurt kon je over de hoofden lopen. Met een glas gluhwein in de hand lijkt iedereen respect voor elkaar te hebben. Het is de vraag of de meesten nog de christelijke betekenis van kerstmis weten. Voor het terugdringen van de Hollandse botheid is het wel te hopen dat ze al die kerstlichtjes aan de vredesgedachte blijven knopen.

Sinterklaas in Italië

Vrijdagavond was het weer even hectisch in het gezin. Doordat de treinen weer eens niet goed aansloten, waren mijn kinderen een uurtje te laat voor de sinterklaasavond. Dat gaf mij de mogelijkheid om nog 6 extra gedichten te schrijven. Want gedichten horen er nu eenmaal bij.

De een viert sinterklaas alleen nog met de kleine kinderen, de ander kiest voor kerst. Wij vieren het met het hele gezin nog ouderwets, met gedichten en met surprises. De kinderen staan erop dat we daaraan vasthouden. De avond daarna doen we het nog dunnetjes over met de hele familie, geheel conform de wens van mijn reeds jaren geleden overleden vader. Eerst een gezamenlijke maaltijd, altijd een visbuffet, en daarna uitpakken.


Op veel lijstjes staat dit jaar het kookboek van Jamie Oliver over koken in Italië. Ook bij mijn vrouw. De kinderen kwamen gelijk met de kritische opmerking of ik het boek doorbladerde als menukaart of als kookboek. Zij kan zo extreem goed en snel koken dat ik nooit aan de bak kom. Opvallend is de inleiding van Oliver. Hij raakt helemaal verliefd op de Italiaanse keuken, maar vooral op de Italiaanse levenswijze op het platteland. Een manier van leven waar familie en vrienden centraal staan, chauvinisme voor de heerlijkheden van de eigen stad en dorp, optimaal genieten van de beperkte mogelijkheden. Dat levert jonge meisjes op die al alles weten van heerlijke pasta bereiding, smaakvolle pesto's etc.

Nogal wat mensen die het kookboek van Oliver kopen vinden Sinterklaas maar een belastend feest en zien daar van af. De levenswijze die volgens Jamie de verklaring vormt voor de heerlijke keuken van Italië past echter precies bij het Sinterklaasfeest. Koken volgens het kookboek levert heerlijke gerechten op, maar misschien is het toch beter te kiezen voor de onderliggende levenswijze , dat maakt het allemaal nog veel smakelijker.