INTERNET VAKANTIE

Vakantie boeken via internet lijkt de gewoonste zaak van de wereld, je kunt online kiezen uit talloze aanbiedingen en online inchecken. Reisbureaus zijn weldra op de fles, was de verwachting. Toch gebruiken we internet anders dan menigeen een tijdje geleden dacht, vakantiegeluk is toch wat minder makkelijk te regelen via internet.

De winkels zijn nog gesloten als ik ’s ochtends naar het treinstation fiets, slechts één winkelier is al vroeg uit de veren. Fluitend zet de eigenaar van het reisbureau zijn reclamebord buiten, nagenietend van de verkiezing tot beste vakantiewinkel van Nederland. Zijn winkelnering neemt de laatste tijd flink toe en dat komt onverwacht.

Vakantie is voor velen dé grootste jaarlijkse gebeurtenis. Maanden vantevoren wordt daar naar toe geleefd. Alles wat gedurende het jaar niet zo gelukt lijkt te zijn, moet dan worden goedgemaakt. De favoriete vakantiestek moet dan ook alles bevatten wat in het dagelijkse leven onbereikbaar blijft zoals een prachtig uitzicht, flink veel leefruimte en een groot zwembad met altijd vrije ligstoelen. Er is behoefte aan een fantastische emotionele belevenis.

Al surfend op internet is men vervolgens avond aan avond op zoek naar de ideale vakantiestek die alles bevat wat de vakantie tot een belevenis zou kunnen maken. Na lang zoeken is die niet te vinden. Er mankeert altijd wel iets aan de gevonden locatie. Ten einde raad schuift men dan toch maar aan in de rij bij het reisbureau, die regelen wel iets en dwingen de klanten soepeltjes tot een keuze.

Ondanks al die internetinformatie sta ik toch enigszins ongerust 70 km voor de luchthaven al in de file. Gaan we het halen of valt de vakantie nu al in duigen? Gelukkig lost die file na een uurtje op. Dat gold niet voor de rij in Granada, voor wat het hoogtepunt van onze vakantiereis zou gaan worden. Op internet kun je weken van te voren kaartjes boeken voor het Alhambra. Ondanks diverse waarschuwingen en beloften aan mijn vrouw was ik het stomweg vergeten. Dus stonden we daar ‘s ochtendsvroeg, met ruim 1.000 mensen in de rij voor de resterende 500 kaartjes. De tocht langs de afgrond van ons huwelijk duurde in totaal 2,5 uur, met iedere stap namen de verwijten aan mijn adres toe en liep de spanning tussen ons verder op. “Nog 100 kaartjes te vergeven” klinkt uit de luidspeakers, met nog enkele mensen voor ons en een tweede onzichtbare rij aan de andere kant.
Met de laatste kaartjes op zak, lijkt het huwelijk toch gered, en kunnen we de Moorse schoonheid aanschouwen. Geluk is soms toch beter vooraf via internet te regelen.

Trans Mongolie expres

Wensen zijn er om uiteindelijk vervult te worden. De één droomt van een lange reis , de ander wellicht om rijk te worden. Mijn collega trok naar Moskou om eindelijk eens zijn wens te realiseren, met de trein van Moskou naar Peking. De Trans-Mongolië expres volgt tot Oelan Oede het traject van de Trans-Siberië expres en buigt daarna af richting Mongolië. Twee weken “kedenk-kedenk” van Moskou via Jekaterineburg , Oeralgebergte, Baikalmeer, Ulan Bator in Mongolie naar Bejing. Als je tenminste op tijd instapt en het cyrillisch alfabet een beetje beheerst.

Opvallend genoeg vervullen de Russen de wens van menig Nederlandse treinreiziger, ze rijden altijd precies op tijd. Ook op dit traject van duizenden kilometers. Ze rijden wat minder frequent dan in Nederland, maar de Russen hebben wel heel wat meer kilometers spoor te onderhouden, zo’n 85.500 kilometer rails en gemiddeld 14 werknemers per kilometer. En je kunt zitten, niet een vanzelfsprekende luxe , want deze week kon ik weer twee keer lekker “hangen” in de coupé.

Op mijn zolderkamer ligt in een kistje nog een heel dik pak papier, familiebezit dat herinnert aan de gouden tijden van de Russische Spoorlijnen. Allemaal nog spoorwegobligaties uit de negentiende eeuw en begin twintigste eeuw. Van generlei waarde, hoogstens als curiosa of behangpapier, sinds de spoorwegmaatschappij na de Russische revolutie in 1917 werd genationaliseerd. In één klap verloor de familie het hele vermogen. Het Russische Staatsspoorwegbedrijf RZD gaat echter opnieuw naar de beurs en gaat aandelen ter waarde van € 16 miljard uitgeven. Zou toch aardig zijn als ze wat “credit” zouden willen verdienen door de oude kapitaalverschaffers wat tegemoet te komen in hun verlies. Worden we toch nog een beetje rijk? Of die wens uitkomt? De RZD gaat ook een belang nemen in Deutsche Bahn. Oude tijden herleven? In hetzelfde kistje liggen nog diverse biljetten van Eine Million Mark, van het Reichsbankdirektorium Berlin 25 juli 1923. Soms moet je willen dat bepaalde wensen niet vervuld worden.

VERBONDEN

Oudenbosch is een mooi alternatief voor wie niet naar Rome kan gaan om zich in de echt te laten binden. In het West Brabantse stadje is de basiliek van St. Pieter van Rome in het klein nagebouwd, met alle pracht en praal die daar bij hoort. Een ideale huwelijksplek voor de volkszanger Frans Bauer. Totaal anders dan mijn eigen huwelijk, toevallig deze week net 25 jaar geleden. Het waren andere tijden, je trouwde zonder pracht en praal, zelfs de trouwringen ontbraken.

Ook de familie van Frans houdt van de barok stijl, niet alleen voor de huwelijksdag. Hun familiegraf is het grootste van de gemeente Fijnaart . Een monumentaal bouwwerk vol ornamenten en allerlei andere kostbare versieringen. De dag na het huwelijk deed de moeder van Frans weer haar poetsbeurt van het familiegraf. In alle rust, in haar eentje, geen verslaggever te zien. Het was een mooie dag geweest voor Frans, zelf had ze minder kunnen genieten door al die overdreven veiligheidsmaatregelen die ook zo bij deze tijd horen. De media kwamen massaal af op “dit sprookjes huwelijk van het jaar”. Afschuwelijke beelden van platgedrukte, uitgedroogde mensenmassa’s moesten kost wat kost voorkomen worden. Daarom was veel politie aanwezig met dranghekken en zenuwachtige gemeenteambtenaren die reeds extra water hadden ingeslagen, want het kon wel eens heel druk en warm worden. Al met al werden de ouders van Frans daardoor via zij-ingangen geleid, ver weg van het huwelijkspaar. Die veiligheidsmachine had achteraf niet gehoeven want met de publieke belangstelling was het reuze mee gevallen. Zelf had ze beter voor de TV kunnen zitten, dat had ze meer van de pracht en praal kunnen genieten.

Niet ver van de basiliek lag vroeger de kostschool van de broeders Saint Louis. Tijdens mijn opstandige kinderbuien dreigden mijn ouders mij met jarenlange opsluiting in die kostschool, een niet zo aardige verbondenheid met Oudenbosch. Mijn vader had goede banden met de broeders, dus geheel onmogelijk was dat niet. Het is er niet van gekomen, wel van een huwelijk. Na 25 jaar ben ik toch om gegaan en heb deze week trouwringen aangeschaft als openlijke uiting van lotsverbondenheid. Tussendoor even aan de vingers geschoven, wel zonder pracht en praal, trouw aan de eigen generatie.

WOLKEN

Ze hangen overal ter wereld in de beroemdste musea, de meesterwerken van de Nederlandse schilderkunst. Te herkennen aan de typisch Nederlandse wolkenmassa’s. Want als we ergens uniek in zijn, dan zijn het wel die wolken.

Ons instabiele weer leidt niet alleen tot veel wolken, het weer is daardoor ook vrij onvoorspelbaar. Vandaar alle aandacht voor de weersverwachting. Dagelijks spitten we de weerpagina’s door in de krant, kijken en luisteren naar de diverse weermannen en -vrouwen en internetten op weeronline.nl en andere weersites. Op stap gaan zonder een blik te werpen op buienradar.nl is vragen om een nat pak. Het KNMI is daarbij hét instituut, ook de club waar we massaal op foeteren als het weer weer eens tegenvalt.

Ondanks alle planning vooraf en de inzet en enthousiasme van organiserende groepjes is in Nederland het succes van een buitenevenement sterk afhankelijk van het weer. Zon of regen zorgt voor een hemelsbreed verschil. Zo viel het meerdaagse Jazzfestival in Breda net in de omslag van winterse dagen met hagelbuien naar stralend zonnige dagen. Lege terrasjes in het begin tot een overbezette terrasjes aan het eind. Zon, licht, warmte, muziek, alcohol en de eerste rokjes,topjes en blote basten; Het festival was nog nooit zo succesvol.

Als wetenschappelijk instituut wil het KNMI haar kennis vergroten. Want er blijkt nog veel onbekend te zijn over wolken. Dus zetten ze een verantwoorde wetenschappelijke studie op, maken een planning en investeren in ballonnen, helikopters en waarnemers. Dan breekt het moment van de waarnemingen aan.
Je zou verwachten dat het KNMI kan voorspellen wanneer we de meeste kans op wolken hebben. Deze week staan ze met alles klaar en al dagen is er geen wolkje aan de lucht. Ongekend voor Nederland, voorspellen ze zelfs de gehele komende week geen wolk. Ook de meesters van het weer laten wel eens een steekje vallen. Worden zij ook eens lekker teruggepakt met tegenvallend weer. Het volk geniet echter van het prachtige weer, niet binnen in het museum maar buiten, van prachtige levende schepsels. Lekker even in de wolken.