Gaatjes

Blonde krullen en een mooie egaal bruine huid zonder witte lijntjes is de droom die menigeen deze zomer weer probeert waar te maken op vakantie. Egaal en met zo weinig mogelijk zichtbaar witte vlakjes. In de jaren zeventig was Charlie’s Angels Farah Fawcett in rood badpak onweerstaanbaar, haar poster met haar gestroomlijnde bos blonde krullen was te vinden op de slaapkamers van al mijn vrienden. De laatste dag van haar verloren strijd tegen kanker ging ze in de media aandacht ten onder aan de plotselinge dood van Michel Jackson. Voor haar poster was daardoor geen plaats meer in de krant.

Zoals witte mensen willen kleuren, willen gekleurde mensen wit zijn. Ook daar zijn weer allerlei huidcrèmes voor. Jackson had het geld en de moed om het echt te doen het, hij werd steeds witter. Ooit een prachtig jong bruin kind en daarna als “witte” bespot .Volgens menig necroloog voldeed hij met zijn verwitting wel aan de collectieve onderbewuste wens van de gekleurde mens. Michel was zijn tijd vooruit, met de komst van een gekleurde president van Amerika was ook die verwitting wens achterhaald. De gekleurde huid is inmiddels iets waar je trots op kunt zijn.

Daar waar grote verschillen verdwijnen komt aandacht voor detaillering, de subtiele overgangen om onze lichamelijke uniciteit te tonen. Hoe die scherpe overgangen tussen de melkwitte en gekleurde huid te elimineren? Gelukkig helpt innovatie ons daar ook verder. Deze zomer is een nieuwe speciale stof geintroduceerd , de ‘Tan Through’. Een stof, met duizenden microscopische kleine gaatjes, zo word je ook onder je badkleding bruin. Nu iedereen schaamteloos zijn hele body kan laten bruinen zal de egaal melkwitte huid wel snel in de mode raken. Want niet alleen Jackson wilde opvallen, ook wij hebben er een handje van.

Streepjes

Het krijtjespak, de bedrijfskleding voor de superieure bankier, verdwijnt langzaam maar zeker uit het straatbeeld. De bankemployee is ineens niet meer zo’n vooraanstaand en respectvol beroep. De krijtstrepen blijken ineens niet meer zo strak in gelid te zijn als werd gesuggereerd, van feilloze controle bleek geen sprake.

De ruitersport is een spel van ruiter en paard. Op mijn stalen ros rijd ik op het fietspad twintig paarden voorbij, strak in gelid. Slechts een tiener op de pony probeert met wilde tikken de baas te blijven over het dier. ’s Avonds op het CHIO laat olympisch kampioene Ankie van Grunsven haar paard IPS Salinero tijdens de kür piafferen en passageren, ruiter en paard zijn volledig in harmonie. In het midden van de piste heeft ze ogenschijnlijk met geringe inspanning het paard geheel onder controle.

Verderop langs de piste verzamelen zich de VIP’s en genodigden van de diverse sponsors. De Koningin zit in de ereloge, de galatribune is een combinatie van tribune en chill-ruimten, anderen verpozen in de door ABN-AMRO gesponsorde tribune aan de lange zijde. Daar is de aandacht voor de paardenprestaties minimaal, netwerken met een drankje en superluxe hapjes staat centraal. De kwetterende borrelgangers van de high society overstemmen de muziek van Wibi Soerjadi waarop Ankie haar kür rijdt één van de allerbeste wedstrijden die er ooit is verreden in de discipline dressuur meldt de krant de volgende dag. Ankie heeft het paard in uitgestrekte draf op de A-C lijn geheel onder controle, dat kunnen de bankiers van hun metier niet zeggen, Die moeten nog wennen van anderen te leren, dat begint met respectvol de prestaties van anderen bewonderen. Eerst dus maar eens streepjes leren trekken, lekker krijten van de A-C lijn op de piste.

Gek

In de stad Geel, in Vlaanderen, is iedereen gewend aan gekken op straat , ze lopen al decennia gewoon op straat rond. De psychiatrische patiënt treedt inmiddels ook op andere plekken op de wereld naar buiten. Zaten ze vroeger verscholen in grote instellingen diep in lommerrijke bossen, tegenwoordig zitten ze midden in de stad. Opvallen doen ze echter steeds minder want de gewone stadsbewoners worden ook steeds gekker. Een keihard pratende in zich zelf gekeerde persoon kan immers ook een hardhorende mobiele telefonist zijn.

De nieuwste spelrage scant eerst de gebruiker, gewoon even voor de terminal gaan zitten. Het beeldscherm reageert vervolgens als een spiegel op je bewegingen, je kunt tegen het apparaat praten en beeldverbinding maken met vrienden. Samen digitaal inkopen doen en digitale kleren passen door het leuke rokje naar je lichaam te slepen. Allemaal mogelijk zonder een toets in te drukken, de beweging in de lucht maken is al genoeg.

Fysieke luchtfietserij is al de gewoonste zaak van de wereld geworden bij bowlingspelende bewoners van het verzorgingshuis. Tachtig-jarigen met een Wii kastje in hun handen strekken geconcentreerd hun armen en gooien spontaan virtuele bowlingballen over een virtuele baan. Alleen het juichen is echt..Van een afstandje ziet het er allemaal wel uit als een psychiatrische afdeling. De mens wordt individueler, trekt zich terug in z’n eigen digitale virtuele wereld, en bevolkt in de eigen cocon de straten. Zo gek was het niet van Geel, ze waren hun tijd verder vooruit dan ze zelf dachten.

Doorbraak

Van kansloos achterin ineens als één van de eersten eindigen, daar moet je een doorbraak voor forceren. In mijn overvolle fietsenstalling vind ik alleen nog aan het eind van de gang een plekje. Gelukkig is ver achterin de donkere gang een sluisje, een doorbraakje,  gemaakt waardoor je supersnel op het perron staat. De laatsten kunnen daarmee toch nog de eersten zijn.  

Politicus Geert Wilders lukte zo’n doorbraak bij de verkiezingen voor het Europees parlement. Terwijl president Obama wereldwijd ontzag afdwingt met zijn stelling “ de westerse wereld is niet in oorlog met de Islam”, wordt een Nederlandse politicus met een diametraal tegenovergestelde mening bijna de grootste partij van het land. Je hebt gezaghebbende politici die het kiezersvolk als een richtinggevend leider door de complexiteit van het leven gidsen, de onderwijzers, en politici die stemmen vergaren door het onderbuikgevoel van het kiezersvolk te voeden, de populisten.

Uit veiligheidsoverwegingen wordt ’s avonds “het fietskelder-sluisje” gesloten. Daags voor de verkiezingen was het al laat bij het uitstappen van de trein. Eerst omlopen en dan een lange en donkere keldergang door. Ineens duikt daar een andere reiziger uit het niets op. Onzichtbaar in het donker. Bij de vorige Europese verkiezingen stond deze man nog in het volle licht van alle schijnwerpers toen hij uit het niets ineens met twee zetels, de proteststemmers op zijn hand kreeg. Nu verdwijnt hij onzichtbaar in de donkere nacht.  Soms is het veiliger doorbraken tijdelijk te dichten, vaak slippen ze door gebrek aan richting vanzelf dicht.        

Werken

De zon zit nog net achter de horizon, de dauw hangt laaghangend over het Hollandse landschap. ‘s Morgens om half vijf is het nog lekker rustig op de snelweg. Alweer vertrekt een dochter vanaf Schiphol voor een stage van een dik half jaar naar de andere kant van de wereld. We houden ons allemaal kranig, een omarming, kusjes en een laatste kroel. Afscheid nemen van je eigen kind blijft vreemd, het echte missen komt pas veel later. Met Skypen, mailen en bellen is ze vlakbij, maar feitelijk zo ver weg van een warme arm om haar heen. Je kinderen leren langzaam wat werken is en dat is thans vaak internationaal, dit keer in een hotellobby in de Caraïben.

Aan het begin van de werkdag duik ik half suffend de fietsenkelder van het station in en zie dat mijn zoon vlak voor mij dezelfde handeling doet. Op mijn oude fiets duikt ook hij de kelder in op weg naar een nieuwe werkdag. Het leven is een cirkel en op dit soort momenten besef je dat des te meer, of is het meer een spiraal waarbij het de vraag is op welk moment ze het stokje van je overnemen? De werkplek zal vast niet dezelfde zijn, maar verandert het werken zelf ook?

Vrije tijd is voor de meeste van ons schaarser dan geld. Het blijft met die email terreur moeilijk om werk, inkomen en vrije tijd op een prettige manier georganiseerd te krijgen. Volgens Timothy Ferriss, is een 4-urige werkweek (4HWW) met een beetje durf en het doorbreken van vastgeroeste werkroutines mogelijk. Beperk je dagelijks tot de 2 of 3 werkelijk belangrijke zaken, de rest is bijzaak, beantwoord je emails tweemaal per dag op standaardtijden. De werkdag zit er dan ’s ochtends om 11 uur al op en de rest is Carpe Diem. Je houdt zeeën van tijd over om bijvoorbeeld te genieten van een vakantie in de Caraïben, nog te betalen ook als je dochter tenminste nog haar 40 uren per week maakt in het hotel.  

 

Timothy Ferriss, Een werkweek van 4 uur./ “The 4-hour Workweek- Escape 9-5 live anywhere and join the new rich”, uitgeverij Forum