Rijkdom

We hadden dit jaar geen mooie zomer, de parasol bleef op zolder ingepakt. Maar stelt u zich eens voor; Een zonnige zomerdag, de nieuwe auto vol gepakt, kinderen op de achterbank, de wereld toont zich van de mooiste kant en dan ineens is daar die kettingbotsing. Gelukkig geen lichamelijke gewonden, maar wel flinke materiele schade. Even geen strand, even geen nieuwe auto, even geen materiële voorspoed. Het leven staat plotsklaps stil.

Het lijkt erop of de hele wereld ten prooi is gevallen aan een dergelijke ervaring. Plotsklaps trokken begin oktober ineens donkere wolken over ons heen. Dit keer niet de typisch wolkenmassa’s, die de Nederlandse schilderijen zo uniek hebben gemaakt. De wolken hadden dit keer overal in de wereld, in de VS , in Europa en China dezelfde vorm. Dat maakte ons wel één. Samen werden we getroffen, samen moeten we het oplossen en zijn we van elkaar afhankelijk. Niet alleen de olympische spelen in Beijing, ook de crisis laat ons zien dat we steeds meer één wereldbevolking vormen. Blank en zwart, rijk en arm.

Dat maakt ons ook verantwoordelijk om zorgvuldig om te gaan met die aarde, met onze medemensen en met de natuur. De klimaatverandering lijkt wat naar de achtergrond te zijn verdrongen, maar wat de financiële crisis ons echt leert is dat alles met alles samenhangt; armoedebestrijding, klimaatsverandering, recessie. Zo worden we ook gewezen op de verantwoordelijkheid om de economische welvaart te delen met anderen op deze wereld. Gelukkig is er hoop, vorig jaar met kerst lag Amerika dwars bij de klimaatconferentie in Bali, terwijl alle andere landen hun verantwoordelijkheid namen. Eén jaar later benoemt Obama nobelprijswinnaar Steven Chu tot minister van Energiezaken en wil Amerika leiding wil geven aan de onderhandelstafel.

Veiligheid geven en vertrouwen terugwinnen, daar draait het thans om. Vertrouwen in de ander. Het eigen gewin, de onverzadigbare zucht naar meer, beter en duurder stond de laatste jaren, centraal. De rijken werden almaar rijker, men wilde steeds meer en meer, zoekend naar de zoveelste nieuwe prikkel. Tijden waar belegger en fraudeur Bernhard Madoff kon floreren, mensen kon oplichtten voor 50 miljard. Dieptepunt was waarschijnlijk dat hij werd aangegeven door zijn bloedeigen zoons, die hij ook had opgelicht. Hoe ver kun je zakken. De zoektocht naar materiele welvaart heeft plaats gemaakt voor behoefte aan inspiratie en zingeving, het zoeken naar de kwaliteit van leven, naar tijd en aandacht en comfort, proberen het leven te begrijpen.

Terugkijkend op onze mooiste, gelukkigste en belangrijkste herinneringen, is het vaak niet de glanzende carrière of die zoveelste luxe aanschaf die we belangrijk vinden. Paul de Leeuw zei het bij zijn 25 jarig tv jubileum; die flitsende tv- carrière woog niet op tegen het genot van een gezin met partner en kinderen.
Uiteindelijk is echte rijkdom het hebben van goede relaties en vrienden. Vrienden zijn wat dat betreft belangrijker dan het bezit van geld.

In tijden van recessie vinden we elkaar en bestaat behoefte aan traditie, zoeken we naar zekerheden. De wetenschap heeft ons veel inzicht gegeven in de verklaring hoe de wereld tot stand is gekomen en hoe die zich verder heeft ontwikkeld. De verklaring van Dat de wereld bestaat kan wetenschappelijk niet worden vastgesteld. De één neemt dat als feit aan, de ander ontleent daaruit de inspiratie om tijdens deze kerstdagen de geboorte van het Licht te gedenken. De waarom vraag blijft ons allen bezig houden, vandaar toch de breed gedragen behoefte om samen dat verhaal telkens weer te vertellen thuis, onder vrienden, in traditionele kerken, of in poptempels. Passend in deze tijd waarin alles lijkt samen te smelten, waarin duidelijke verschillen verdwijnen. Waarin jong en oud, actief en passief, man en vrouw, wit en zwart niet meer uitmaakt.

Passie en inspiratie kunnen ons een betere wereld brengen. Materieel mag het dan misschien even wat minder gaan, alles wijst erop dat we behoefte hebben als wereldgemeenschap om samen op te trekken en daarnaast onze directe naasten, liefde te geven.

Vanuit de gedachte dat het beter is te geven dan te ontvangen, hoop ik dat u de komende feestdagen, veel liefde mag geven.

Een inspirerend en liefdevol kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar toegewenst.

Pisbak

Het diner in de Achterhoek startte met een discussie over een nieuw zorgconcept. Ideeën kosten geld, soms jammer want zeker in de zorg is geld schaars. In het bedrijfsleven kun je nog een eind komen met een goed gesprek van mannen onder vier ogen. De zorg is daar de setting niet naar. Daar komt bij dat mannen sowieso niet de neiging hebben tot dat soort intieme contacten. Mannen combineren een goed gesprek liever in combinatie met iets anders, het zijn meer doeners dan denkers.

Hedendaagse restaurants mogen graag hun designcreativiteit loslaten op de vormgeving van de herentoiletten. De intimiteit wordt op die mannenurinoirs soms drastisch geweld aan gedaan. De vormgeving loopt van een spiegelzaal met individuele porseleinen pisbakken, via een brede metalen pisbak op kniehoogte tot een traditionele geëmailleerde pisgoot in de vloer met manshoge geplastificeerde schotjes. Op het herentoilet van het design restaurant in de Achterhoek, zijn de pisbakken opgehangen aan bomen en kijken dames fotograferend en giechelend mee. Allemaal nepbehang dat de aandacht afleidt van de echte daad, die zorgvuldig uitgevoerd moet worden.

Het herentoilet is de ideale setting voor het aanknopen van een goed gesprek onder vier ogen met zelfs een onbekende man, terwijl de ogen wel gericht moeten blijven op de urine ontvangsteenheid, de pisbak. In de Achterhoek bleek dat toevallig een gepensioneerde ziekenhuisdirecteur uit Davos te zijn die deelnam aan een serviceclub meeting. Een club die zich mede inzet voor een betere oogzorg in de wereld. Na de urine daad in het herentoilet en een snel bezoekje aan de serviceclub zag de financiering van het zorgconcept er een stuk zonniger uit. De mannen aan de dinertafel voelden wel aan wat bij de pispakken gebeurd was. De vrouwen konden zich geen voorstelling maken. Zo’n onpersoonlijke lange rij voor het vrouwentoilet, daar wil je toch geen goed gesprek onder vier ogen voeren?

perspectief

Uitkijkend op de overzijde van het restaurant viel mijn oog op een groot schilderij "vanaf de maan af gezien zijn we allen even groot". Vervolgens viel mijn blik op een jongen aan het andere tafeltje. Als finalist in het TV programma "Op zoek naar Joseph" kwam hij iedere zondagavond groot de huiskamer binnen gezongen, aan het tafeltje was het gewoon een niet zo grote jongen met een tenger postuur. Een kwestie van inzoomen.

Rijdend over een kale maasvlakte viel de omvang van het schip de Hermod niets eens zo op. De twee kranen van dit installatieschip van boorplatformen staan 160 meter boven water, net zo hoog als de euromast, daar komt de diepgang van tenminste 11 meter nog bij. Lopend op het omvangrijke platform vallen de bouten van één van de ankers op, alleen al een boutje met de lengte en omvang van twee volwassen mannen. Je maakt als klein mensje geen schijn van kans als bij een flinke storm dat kolossale staal vrij spel krijgt.

Booreilanden staan soms op 1,5 kilometer lange stalen poten, drie keer zo lang als de hoogste gebouwen ter wereld. Toch is het frezen van iedere buis precisie werk, en het installeren een kwestie van centimeters. Te vergelijken met een kapper die vanaf de maan de haren knipt van zijn kleine en grote klanten op moeder aarde. Een wondertje van techniek. Tegelijkertijd zet het ook de super gedetailleerde schepping van het complete heelal in perspectief, echt een groot wonder.

emotie

Sommige steden verkopen zich vanzelf. De inwoners zijn ontzettend chauvinistisch, hebben een sterk emotionele band met hun stad. Ze hebben hun hart verpand aan hun stad, maken continue reclame, raken er niet over uitgepraat. De stad, dat zijn zij. Met citymarketing proberen andere steden eenzelfde effect te bereiken, op de kaart komen staan bij investeerders, toeristen, studenten en winkelend publiek.

Tijdens een concert van Andre Rieu aan de andere kant van de wereld, in Melbourne, stond een geroerde man tussen het talloze publiek met een wapenschild van de stad Maastricht te zwaaien. Al in de jaren 80 wist Andre met zijn Maastrichts Salon Orkest de harten te breken op de “Asselegoonsdaag”, daags na carnaval. Stemmen braken van emotie tijdens het Maastrichts volkslied. Met acht plaatsen in de Australische dvd top tien, heeft Rieu met zijn ontroerende vertoningen een lucratief bedrijf opgezet. Dat hij het bereikt heeft met zijn zoon, dat pure geluk, raakt hem nog het meest.

Een marketing deskundige vatte het als congresinleider nog eens kort samen; Een goed merk raakt je in het hart, roept emoties op. Toch kwam hij vlak daarvoor met het bewijs dat een sterk merk niet kan tippen aan de emotie van puur geluk. Bij de entree van de congreslocatie was hij compleet overdonderd door de onverwachtse ontmoeting, met zijn oude liefje van de middelbare school. Veertig jaar sluimerende gevoelens schoten in een fractie van een seconde met weergaloze snelheid naar zijn hart. Emoties van een echte schoolliefde waar geen merk aan kan tippen, gewoon de herinnering aan puur geluk.

Tempo

De middeleeuwen wordt in de geschiedenis boekjes afgeschilderd als een periode waarin relatief weinig gebeurde. Op de basisschool waren we zo door de jaren tussen 500 en 1500 heen. We stonden veel langer stil bij de gouden eeuw en de eeuw van de industriële revolutie.

Na een leven van hard werken mogen mensen in de laatste levensjaren nog even wat uitrusten, Een paar jaartjes, zo dacht men jaren geleden bij de opzet van de AOW, de regeling voor “op rust gestelden”. Dat is nu wel even anders. Laatst trof ik op de afscheidsreceptie van een pas gepensioneerde zijn nog kwieke vader en zijn nog kwiekere nieuwe vriendin. Ze kenden elkaar nu 3 jaar en woonden inmiddels samen, zij is 93! Dubbele vergrijzing noemen we dat.

Trendwatchers voorspellen dat de huidige wereldwijde crisis de voorbode is van een nieuwe technische. We kunnen met ons hologram overal verschijnen zonder te hoeven reizen, onze lichaamsdelen worden net als bij een auto vervangen door nieuwe versies, we gaan steeds later dood. Of gaan we nog wel dood?

Tegenover al die virtuele aanwezigheid en technische implantaten neemt de behoefte toe om in kleine gemeenschappen gewoon met elkaar te verpozen, elkaar te ruiken te voelen en met elkaar te verpozen. De beelden doemen op van schilderijen met middeleeuwse taferelen. Er gebeurde toen misschien niet erg veel, maar ze leefden wel supermodern.

Chicago

Het centrum van Dallas is een zware teleurstelling. Typerend is dat de enige locale bezienswaardigheid de plek is van waaruit president Kennedy werd doodgeschoten. Hotels midden in de stad, omgeven door vele vierkante meters asfalt, de eerste de beste winkel is een flink eind rijden. Je waant je buiten als een éénling op de wereld, ieder voor zich, god voor ons allen. “God bless America” .
.
In de vijfde klas, nu groep zeven, van de basisschool verandert je leven, je wordt al wat meer volwassen, binnenkort ga je naar de laatste klas. Voor mij een extra emotionele periode want in dat schooljaar werd de charismatische president Kennedy neergeschoten in Dallas. Ik mocht van de meester in mijn eentje dagelijks (tijdens de les !), een verse ochtendkrant ophalen bij de kiosk in het centrum,een kwartier lopen verderop. Vervolgens las meester Kouwenberg voor een muisstille klas alle details van de moord voor, we voelden ons één in het verdriet.

De Metro kwam afgelopen woensdag heel bijzonder uit met een extra bulletin geheel gewijd aan de overwinning van Barack Obama. De avond daarvoor had hij de presidentsverkiezingen gewonnen en een overwinningstoespraak gehouden in het centrum van Chicago. Centraal in het park staat een groot gespiegeld gebouw. Niet alleen de mensen in het park ook vele wereldburgers spiegelden zich aan deze charismatische man. De wereld voelde zich een moment één rond een man die de diepste menselijke gevoelens zo aanstekelijk kan verwoorden.

De prachtige binnenstad van Chicago was voor even het centrum van de wereld, zoals een centrum dient te zijn, daar waar we in de openbare ruimte samen mens zijn. Dat gevoel waren we een lange tijd kwijt sinds Dallas, dat nieuws is wel een extra krantje waard.

De 200ste

Fietsend op de verjaardag van mijn jongste dochter, kwam ik haar naamgenoot tegen. Toeval, want ik zie haar zelden en zij is de enige met die naam die ik persoonlijk ken, de naam Lidwien komt niet zo vaak voor.
Toeval is regelmatig een onderwerp in deze columns, het is iets dat me opvalt. Zo werden vorige week ineens drie vrouwelijke familieleden getroffen door een tia en lees je in de NRC het Hollands dagboek van nieuwslezer Philip Freriks dat hij was aangedaan door de tia van zijn schoonmoeder.
Of dat je aan iemand uit, getroffen te zijn door de sfeer, Gregoriaanse samenzang en rituelen bij de traditionele katholieke begrafenis van afgelopen week. Zo iemand blijkt dan bij de begrafenis van haar vader vorige week eenzelfde emotionele ervaring te hebben gehad met een dergelijke mis.
Of dat artikelen over de beurscrisis duiden op een switch van streven naar ongeremd materialisme naar bewondering van innerlijke waarden, een switch van het machtscentrum van de VS naar Europa en China, tendensen die in de keescafecolumns regelmatig geschetst zijn.

De eerste “keescafe column” verscheen ruim voordat de weblog hausse op gang kwam. Sportclubs hadden toen nog de wekelijkse uitgave van hun eigen clubblad, internet was nog niet wijdverbreid. Ons bedrijfsintranet was net in de lucht, het was zoeken naar smeuïge berichtjes die de medewerkers zouden stimuleren om gebruik te maken van een nieuw ict communicatie medium, ter vervanging van de onregelmatig verschijnende interne memoblaadjes.

Inmiddels verschijnen de keescafe columns wekelijks met mijn gedachtenkronkels, terwijl de weblog in de traditionele vorm volgens kenners zijn langste tijd heeft gehad. Volgens mediakenner Loren Feldman kenmerkt de vasthoudende weblogger zich door authenticiteit, originaliteit en trouw aan zichzelf. Een regelmatig blog vereist passie en vasthoudendheid.

De huidige kredietcrisis lijkt wereldwijd iedereen te hebben overvallen, zo toevallig is de ontwikkeling echter niet hoogstens het moment waarop en de vorm waarin die zich voordoet mag een verrassing heten. De maatschappelijke tendensen duiden daar al langer op, het blijft een uitdaging daar gedachten over te vormen en die via keescafecolumns aan u te uiten. Toeval of niet.

Overdaad schaadt

“Akela wij doen ons best. Wij dip dip dip dip. Wij dop dop dop dop. WOEF!” Bij de scouting leerde je gekke spreuken, maar ook de ontwikkeling van je oriëntatievermogen. Daar heb je vaak geen kompas voor nodig. In Nederland hellen individuele bomen vaak iets over naar het Noord-oosten, de schors aan de Zuid-west kant is groener. Wind en daardoor regen komen hier immers vaak uit het Zuid-westen. Wel zo handig als je op dropping werd gestuurd, navigatiesystemen heb je dan niet zo hard nodig, die zitten in je hoofd.

Bij het zoeken naar de dichtstbijzijnde betaalautomaten, pizzaria’s of andere winkels wil het wel eens voorkomen dat je toevallig net de verdere weg inslaat. De logica doet niet altijd zijn werk goed, een mobiele Google maps is dan wel zo handig. Die zit dan ook op mijn nieuwe mobieltje, met nog 40 andere programma’s en 30 instellingen. Die hebben allemaal per stuk zo’n 15 mogelijkheden,met 4 verschillende knopjes, tezamen zo’n 4000 mogelijkheden om het apparaatje in te kunnen stellen. Na zo’n 40 uur prullen heb ik nog niet alles zoals ik het wil. Overdaad schaadt.

Veel Amerikaanse goederen en invloeden komen via Nederland aan land in Europa. Niet alleen de uitwassen van de kredietcrisis, alleen waren we nog bespaard gebleven van de shoppingmalls. Immense ruimten tot de nok toe gevuld met materiele spulletjes. De keuze is zo groot dat je niet meer kunt kiezen. In de VS gaat men nu weer de voordelen zien van de kleine middenstander, met alleen de spulletjes die de mensen in jouw buurt appreciëren. Al het andere kan je gestolen worden.

Een jonge snelle Rotterdamse zakenman wil nog graag een shoppingmall in Tilburg laten herrijzen, een leuke verdienste voor hem. In lijn met de jongens uit de financiële wereld geeft hij de garantie dat de plaatselijke middenstand en binnensteden blijven floreren. Alsof zo’n garantie ergens op gebaseerd is. Financiële overdaad heeft ook het realisme van financiële jongens geschaad. Als we iets leren van de kapitaalscrisis is het wel dat tegenkrachten nodig zijn om uitspraken en handelen van zakenmensen die leiden tot individueel gewin in een realistisch kader te plaatsen. Net zoals nu de, door de zakenjongens zo verfoeide, zondagsrust noodzakelijk is om de kapitaalmarkt tot rust te brengen. Rust die voorkomt dat ook de snelle jongens op de Amsterdamse Zuidas uitroepen: wij dop, dop, dop, doppen !

Doppen: Vlaams voor het dagelijks verplicht stempelen van werkelozen op het arbeidsbureau.

Bezetting

De start van het informatietijdperk ging in de jaren zeventig gepaard met de sluiting van traditionele fabrieken. De arbeiders verzetten zich daartegen in de vorm van bedrijfsbezettingen. Werknemers namen de macht over van werkgevers, die hun werkgelegenheid om zeep hielpen. Uiteindelijk kwamen ze toch op straat te staan, weer een ervaring rijker. Hun kinderen wilden ze kost wat het kost een dergelijke vernedering besparen, die mochten studeren op de universiteit, de start van een glanzende carrière. Een slimme meid is immers op haar toekomst voorbereid.

De bladeren vallen, het is herfst, we maken ons op voor guur winterweer, ook in de economie. De Universiteit van Tilburg werd door studenten in 1969 omgedoopt tot Karl Marx universiteit. Het gebeurde tijdens de eerste bezetting in universitair Nederland. In de jaren daarna werden nog steeds diverse colleges Marxistische economie gegeven, met ook aandacht voor de econoom Kondratieff (1892-1938). Hij gebruikte de vier jaargetijden om de periode van pieken en dalen in de economie te duiden, alleen duurt zijn economische cyclus vijftig tot zestig jaar. Na de Industriële revolutie (1771), stoom (1875), olie(1908) zitten we thans op het keerpunt van de vijfde cyclus, het informatietijdperk (1971). In zijn overgang van “zomer” naar “herfst” geschiedt de ineenstorting van de economie. Heeft Kondratieff gelijk dan zit achter de huidige kredietcrisis in de virtuele wereld toch de verwachting dat die zeer wel kan overslaan naar de reële wereld.

De man die betrokken was bij de eerste bedrijfsbezetting in1972 is nog steeds trots op de universitaire studie van zijn zoon. Het leverde zoonlief een mooi baan op bij een van de meest innovatieve Nederlandse bedrijven, van de week hoort hij of zijn zoon in de eerste ontslaggolf meegaat. Over “bezetting” is nog niet gesproken, een kwestie van tijd. Immers de universitaire bezetters van toen zijn slim en op hun toekomst voorbereid.

Podcasten

Ze woont al weer een tijd in dezelfde kamer waar haar vader ook zijn laatste levensdagen in het verzorgingstehuis doorbracht. Mooi toch, die kamer kende ze al, het geeft een goed vertrouwd gevoel.

Ze is de eerste officiële klant van de OOGbus. Het is gelijk raak, maar dat weet ze zelf ook wel. Haar vader is aan staar geopereerd, dat ze nu zelf staar heeft is geen verrassing. Haar ogen gaan achteruit, maar ze wil haar kinderen niet tot last zijn, dus een bezoekje aan de oogarts kwam er niet van. En dan vandaag al die belangstelling voor haar. Morgen staat ze voor het eerst van haar leven in de krant! Een tweede bewoonster wordt gefilmd voor een podcast, dat laat ze graag passeren. Podcasten, Apple’s en internet, dat is een andere wereld.

Podcasten neemt een in de moderne wereld een grote vlucht, nu de modernste telefoontjes over filmcamera’s beschikken. Even een filmpje maken en doorsturen naar de website, dat allemaal met een apparaatje niet groter dan vier opeengestapelde creditcards. Geen kabeltjes, geen aparte camera’s, geen verzending per TNT, niets van dat al. Kunnen we al die informatie in emails, webpagina’s en ook nog glossy bladen wel behappen? Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus gaan we filmen om nog meer informatie in minder tijd te verspreiden.

De mens is meer gericht op beeld dan op spraak. Meer dan 80% procent van de tekst gaat verloren, we zijn extreem geconcentreerd op non verbale communicatie. Het podcasten zal zich dan ook gaan richten op de wijze waarop we de informatie overdragen, hoe we eruit zien. Hoe komen we over, en krijgen we vertrouwen? Galbraith zei het 40 jaar geleden al, als we minder informatie willen ontvangen moeten we de ander vertrouwen geven. Een goed vertrouwd gevoel, daar hebben ze in het verzorgingshuis geen podcasting voor nodig.

Vertrouwen

De bankier met de dikke krijtstreep boezemde tot voor kort ontzag in. Volgens de laatste mode inzichten is dragen van pakken met dikke krijtstreep “not done”. Veel te protserig in een tijd dat de krant kopt met “ABN AMRO en Fortis genationaliseerd”. Zou je zo’n one-liner een tijdje geleden hebben voorspeld, dan werd je voor gek verklaard. Mensen kunnen gelukkig niet voorspellen. Veiligheid en vertrouwen waren eens de basis van het bankwezen, maar banken gingen zich bezig houden met financiële producten waar ze zelf niets van begrepen. Dan moet het wel fout gaan.

Fout ging het ook met de kleinkinderen die op de achterbank zaten te huilen terwijl opa en oma verdwaasd midden in het bos op zoek gingen naar het zwembad. De kids moesten naar zwemles en de ouders zaten in Spanje. Opa en oma was wijsgemaakt dat ze alleen maar op het juiste knopje van de Tom-Tom van vaders auto moesten drukken, dan werden ze vanzelf naar het zwembad geleid. Het adres, de plaats en de naam van de waterbak, dat was hun allemaal niet verteld. En nu stonden ze bij de trimbaan, ver weg van een zwembad. Vertrouwen in een instrument waar ze zelf niets van begrepen, dat moest wel fout gaan.

Terugwinnen van het vertrouwen is nu het centrale thema voor de rijksoverheden in de diverse landen. Vertrouwen dat niet in organisaties zit maar in de mensen daarachter. Het eigen gewin,de onverzadigbare zucht naar meer, beter en duurder van de laatste jaren, zal plaatsmoeten maken voor inspiratie en zingeving ook binnen bedrijven. De nieuwste KLM commercial; “een reis vol inspiratie”, speelt al in op het onthaasten en de wens van de klant naar kwaliteit van leven, naar tijd, aandacht en comfort. Eerst maar weer eens het leven proberen te begrijpen, dan komt het vertrouwen vanzelf weer terug.

Flikkering

Singapore heeft de primeur, de eerste nachtelijke Formulie 1 avondrace voor race auto’s. Het blijkt een grote kick te geven om die in het kunstlicht blinkende racemonsters door de warme straten van die altijd zo opgeruimde stad te zien vliegen. De Bling-bling glittert nog sterker met veel licht tegen een donkere achtergrond, ze pronken als de koninklijke juwelen in de Tower van Londen.

Londen blijft dé stad als het gaat om trendy ontwikkelingen, waar de verschillen tussen rijk en arm toch flink groot zijn. Zeker op een zonovergoten prachtige nazomerdag val je van de ene verwondering in de andere. Die superluxe Rolls Royce is toch wat ongemakkelijk op zo’n schitterend warme dag. Een ideaal moment om even met de Ferrari cabrio wat rondjes te rijden over Picadilly circus en langs de “changing of the gards” bij Buckingham palace. Publiek genoeg. De felrode Ferrari’s en Bugatti’s blinken in het felle zonlicht.

Niet voor iedereen is zulke rijkdom weggelegd, dat hebben ze bij Abercrombie & Fitch goed begrepen. Hoewel er geen enkele buitenreclame valt te zien is het binnen in de winkel in Londen, vol met voornamelijk jeugdige meiden. Als je ze kunt zien, want het is pikkedonker, kleine halogeenlampjes belichten de stapeltjes kleren, als juwelen in de nacht. De verkopers zijn duidelijk niet alleen op kennis geselecteerd, ook het oog mag wat. Al is het soms moeilijk te zien. Bij de ingang wordt de vrouwelijke hormoonspiegel gelijk al een optimale koopstand gezet, je kunt op de foto met een glamour jongen met blote torso. Zo eentje, die je alleen van de gephotoshopte bladen kent.

Volgens de Italiaanse bedrijvendokter Rossi schiet onze kapitalistische wereld geheel door. Verpakking is belangrijker geworden dan inhoud. Van een democratisch evenwicht tussen de have’s en de have-nots is geen sprake meer. Maar ook de kapitalisten hebben het moeilijk, na het zonnig weekend was het “black Monday”, de koersen donderden naar beneden op Wall street. Gaan we een donkere periode in de wereldgeschiedenis tegemoet met hier en daar een flikkerend sterretje? Of wordt het tijd de TL noodverlichting aan te doen, zodat we niet racend ten onder gaan.

Drielandenpunt

Onze snelwegen zien er door de moderne geluidswallen overal hetzelfde uit, dezelfde ANWB borden, dezelfde belijning, dezelfde auto’s, hetzelfde uitzicht en dezelfde file. Ontzettend slaapverwekkend al dat asfalt. Pas na de afrit veranderd het landschap en dan kan Nederland best mooi zijn zeker in de omgeving van Vaals in het Zuid Limburgse heuvelland.

Jammer genoeg krijgt routine vaak de voorkeur boven het experiment. De weg van A naar B verloopt altijd via dezelfde route, al dan niet opgelegd door de stem van de Tom-Tom. Terwijl juist de verrassing ons zo kan charmeren, kiezen we toch de voorspelbaarheid. Waarom de kaart niet eens op de kop gelegd, de wereld van een andere kant bekijkend? Het levert vaak verrassende resultaten op.

Het doorbreken van wallen, muren en grenzen doen we toch niet zo makkelijk. Toen in Berlijn de muur viel bleken er ineens twee immens grote academische ziekenhuizen naast elkaar te staan , Charity aan de ene kant en Wirkow aan de andere kant. De medische wereld zag er voor de Berlijner ineens anders uit, nu vormen ze één geheel. In Vaals is het niet veel anders. Vanuit de Duitse kant gezien is Vaals eigenlijk de meest westelijke wijk van Aachen, de wijk waar ook het academisch ziekenhuis van Aken ligt. Je bent er binnen 5 minuten.

Belgische Franken, Duitse Marken en Hollandse guldens, het waren lichte obstakels om zo maar even over de grens te gaan shoppen en dan was er ook nog grenscontrole. Nee , het was toen makkelijker om even in Maastricht te shoppen, dan over de grens te gaan. Deze maand ligt een obstakel naar Maastricht, de rijksweg tussen Maastricht en Vaals is opgebroken, dan toch maar naar Aken. In de oude binnenstad wemelt het van Belgen, Nederlanders en Duitsers, ze spreken een andere taal maar verstaan elkaar wel, kopen met dezelfde euro dezelfde kleren bij dezelfde winkels en blijven toch boeien. Ontzettend genieten, al die verschillende mensen, behalve die Duitse Braatwursten, die mogen we blijven blokkeren .

Paaldansen

De natuur is vaak een bron voor een sportieve actie. Over beekjes springen, strak aan de wind zeilen en skiën als het sneeuwt . Sporten is van alle tijden, In het oude Griekenland was men al eeuwen voor Christus aan het sporten. Eerst waren het alleen de adellijke mannen die naast oorlogsvoeren ook sportbeoefening als een mogelijkheid zagen om roem te behalen.

Alleen de populariteit van een sport wil in de loop der jaren wel eens veranderen. Sporten komen en gaan. Zo werd in de 16e eeuw door het Franse hof het maliespel gespeeld. De houten bal werd geslagen met een maille, een flexibele stok van taai hout. Op de vaste baan, een mooie schaduwrijke laan, moest de bal in zo weinig mogelijk slagen naar een doel worden geslagen. Van het maliespel is niets meer over, alleen Utrecht heeft nog steeds z’n statige Maliebaan. Veel van dit soort lanen in het buitenland hebben hun statigheid behouden en ontwikkeld tot chique winkelstraten(the Mall).

Epke Zonderland schoot vanwege een te oud handschoentje tijdens de olympische finale helaas van de rekstok, een echte gymnastische sport . Een ‘echte’ sport is natuurlijk ook olympisch. Wat nu een sport een echte sport maakt is wat vaag. Als je een rekstok slechts een kwartslag draait, is het ineens geen olympische sport meer. Dan is het paaldansen geworden. Ook daar heb je inmiddels professionele beoefenaars van die verder gaan dan een erotische act. Dus willen ze een olympische sport worden.

De sterke toename van het aantal orkanen in het Caribische gebied en de golf van Mexico geeft veel ellende op Haïti en andere eilanden. De extreme winden zorgen ook voor nieuwe sportbeoefening. Zo hing iemand horizontaal gestrekt aan een lantaarnpaal. Of die paaldansers straks ook tot dit soort standjes in staat zijn is afwachten, daar heb je wel een sterke windturbine voor nodig. Strak zittende sportkleding is dan wel vereist. De natuur zorgt voor nieuwe sporten maar of naturisme zo snel een sport zal worden is te betwijfelen.

Elite

Nu opleiding in een opkomende kenniseconomie (economie is de leer van de schaarste) het onderscheidend criterium wordt, kon je er op wachten. Met een klasje van vier kinderen opende de eerste privé basisschool in Nederland, in 't Gooi. Het nageslacht wordt al jong rijp gemaakt om zeggenschap en macht uit te gaan oefenen. Een succesvolle toekomst vol rijkdom tegemoet. Allereerst moeten de ouders wel € 12.000 meebrengen voor deze exclusieve scholing.

Elite vorming is van alle tijden. Dan weer manifest aanwezig, dan weer wat naar de achtergrond. De Britse en Franse elite heeft zich altijd duidelijk gemanifesteerd, met veel uitstraling in de vorm van grootse kastelen, jachtpartijen, uitgebreide hofhoudingen en speciale kostscholen passend bij de opleiding van hun nageslacht. Jongens die geboren zijn om te heersen en daartoe ook op de wereld zijn gezet. De financiële barrières naar het gewone volk worden hoog gehouden, men trouwt in eigen kring en het bestedingspatroon vraagt een flink kapitaal .

Volgens wetenschapper Tom de Booij is de economische en politieke macht in Nederland altijd in handen geweest van elites. Vroeger bestaande uit Nederlandse landadel die in de 16e en 17e eeuw wel een geld-injectie van koopmannen nodig had om het hoofd boven water te kunnen houden. Nog tot eind van de 20ste eeuw was de elite verenigd in hun gezamenlijke Nederlandse sociale en zakelijke afkomst. Hun financiële instellingen waren nauw met elkaar verweven via participaties in elkaars aandelenkapitaal. De Nederlandse toplaag is altijd een typische handelselite van kapitaalkrachtige koopmannen geweest. Handel vraagt om een 'open' cultuur. Ogenschijnlijk vermengt deze elite zich makkelijker met de maatschappij . Na de rumoerige 60-er jaren verdween de elite wat naar de achtergrond, de prinses trouwde met een burgerjongen, geld werd minder belangrijk, minder materieel gewin en meer flower power.

Zo’n privé schooltje heeft de schijn dat een deel van de elite zich weer duidelijk wil onderscheiden van de rest van het volk. Of zijn dit slechts uitwassen van de “nouveau riche”? Want de echte elite heeft idealen en weet, zoals onlangs in een NRC-artikel stond, de waarde van hun eigen privileges in twijfel te trekken. Ook het gewone volk moet leren trots op zichzelf te zijn, op eigen kracht lukt het ze niet zich te verheffen. Voor die kennis is een idealistische elite nodig. Schaars zal die kennis blijven, daar zorgt de elite wel voor.

Parasol

Wat betreft het weer hebben velen last van een slecht korte termijn geheugen, een soort “weerdementie”. Mooie dagen blijven kort in het geheugen hangen als het weer omslaat. Je zit zo weer in een sfeer alsof het nooit goed is geweest en dat blijkt vaak toch mee te vallen.

Bij het verlaten van Rotterdam CS kwam het grijs deze zomermaanden je van alle kanten tegemoet. De kantoren grijs, de stoeptegels grijs, het beton grijs maar bovenal de continue grijze lucht boven je. De grijze pakken van het aanstormend managementtalent vallen daarbij geheel in het niet, alleen de fleurige uitdossing van de eerst jaarsstudenten van de kunstacademie beurt de mens wat op.

Ook triest voor de toerisme industrie. Zeker voor boeren in het Zeeuwse land is het niet makkelijk met die regenval, dalende teeltprijzen en een belabberde bezetting van hun boerderijcamping. Omdat wij als consument de groenten zo goedkoop mogelijk in ons winkelwagentje willen stoppen, betaalt Albert Heyn er niets meer voor. Uien, wortelen, aardappelen, het levert allemaal niets meer op. Dankzij die te goedkope groenten kunnen we sparen voor één van onze buitenlandse zonvakanties om weer wat zonuren bij te tanken.

Gelukkig voor de Zeeuwen is de ” r “ weer in de maand en worden de mosselen massaal aangevoerd. Maar ook met de mosselen loopt het niet lekker, alleen de Oosterschelde kreeft lijkt voor de Zeeuwen nog een aantrekkelijk bron van inkomsten. De bodem van de Oosterschelde ligt bezaaid met flinke kreeften. Wat kokend water, een beetje mayonaise en je bent binnen 10 minuten klaar. Wat is er dan bourgondischer om ze dan buiten op te peuzelen en dat kon afgelopen weekend want de zon scheen volop. Toen we de parasol even wilden uitklappen voor wat schaduw, bleek die nog op zolder te liggen. De hele zomer de parasol niet nodig gehad, de zomer van 2008 was dus echt beroerd. Zo’n parasol helpt tegen de zon , soms ook tegen de opkomende dementie.

Blauw of Goud

Tijdens mijn weekendtochtjes op en neer naar Belgie fiets ik diverse hardlopers voorbij. Niks bijzonders als je beseft dat er nog miljarden andere individuele sporters op deze aarde rondlopen voor hun gezondheid.

China, een land met ruim 1,3 miljard inwoners, organiseert de Olympische spelen. Honderden miljoenen mensen keken rechtstreeks naar de fabelachtige opening in Beijing. Zeer indrukwekkend om duizenden chinezen tegelijkertijd samen een uiterst perfect geregisseerde show op te zien voeren. Allemaal grote aantallen mensen.Toch voerden alle performers hun eigen show op. Ook de hardloper die al hangend in de lucht de vlam ontstak, was een individu.

Hardlopen is niet altijd alleen een sport, soms is het een levensreddend middel om te ontsnappen aan bedreiging. Voor Lopez Lomong in Darfur gold dat wel zeer extreem. Hij vluchtte hardlopend als ontvoerd jongetje uit een rebellenkamp naar Kenia. Zag op een klein zwart wit tv-tje Michael Johnson olympisch kampioen worden en werd daardoor totaal begeesterd om nog harder te gaan lopen. Uiteindelijk kwam hij in New York terecht en werd Amerikaans staatsburger. Bij de opening van de Olympische Spelen was deze in Soedan geboren jongen de trotse vlaggendrager voor het Olympische team van de V.S.. Een bijzondere individuele overwinning in deze miljarden wereld.

Sport verbroederd, de olympische gedachte brengt alle individuele sporters ter wereld in een vredige maar ook liefdevolle omgeving bij elkaar. Tijdens de trainingen en toernooien komen de individuen tesamen en ontluiken ook liefdes. Tussen het rennen voor goud investeren in nieuwe liefdes , al is dat niet altijd succesvol. Op weg naar goud worden blauwtjes op gelopen, ookop weg naar Beijing.

Ouderdom

Namen onthouden is niet mijn sterkste kant, ezelsbruggetjes willen soms helpen. Soms haspel ik zelfs de namen van mijn eigen kids door elkaar. Niet alleen ouderdom is volgens de Groningse hoogleraar Douwe Draaisma verantwoordelijk voor geheugenverlies.

Nu de babyboomers langzaam maar zeker toch echt oud gaan worden, neemt de belangstelling voor ouderdom toe. Daarnaast stijgt de levensverwachting. De burgemeesters hebben onderhand een dagtaak aan het aflopen van de verjaardagpartijtjes van honderdjarigen. Ook al worden we ouder, toch blijven we veruit het meest herinneren uit onze jeugdperiode (het reminiscentie effect). Het is nog sterker, naarmate we ouder worden herinneren we deze periode intensiever, terwijl de conditie van het geheugen juist afneemt.

Na je 60ste komen spontaan herinneringen naar boven waar je sinds lang niet meer aan hebt teruggedacht, voor steeds meer mensen een prikkel om hun levensverhaal te schrijven.
De Bulgaarse oogarts Sava Riaskoff heeft zo’n lijvige, 432 pagina’s tellende, autobiografie geschreven, “tussen twee werelden”. Riaskoff is voor en tijdens de oorlog in Oost en Midden Europa opgeleid tot arts. In de jaren van de koude oorlog tot eind 1987 was hij oogarts in Het Oogziekenhuis Rotterdam. Voor huidige medewerkers leuk te lezen om te zien hoe het vroeger was en welke zaken van alle tijd blijken te zijn. Hij ziet herinneringen als bergtoppen boven een zee van mist.

Wat we zijn vergeten is mistig, wat we nog wel weten, onze herinneringen, zijn echter geen dossiers die in de loop der jaren niet veranderen van inhoud. Het zijn hedendaagse belevingen over in het verleden opgedane ervaringen. De bergtoppen zijn wel helder, maar niet exact dezelfde als ze in het verleden waren. We kijken met de ogen van vandaag , naar de gebeurtenissen van gisteren. Onze herinneringen gaan via associaties. Hoe beter we associëren hoe makkelijker we onthouden. Ezelsbruggetjes, associaties, voor namen zijn niet makkelijk te bedenken, daarom is namen onthouden zo moeilijk.

Terugkijkend op ons leven liggen in onze jeugd de mooiste , gelukkigste en belangrijkste herinneringen, daar weten we het meest van. De tijd daarna lijkt van minder belang. Het bracht Oliver Sacks er toe, ondanks diverse eredoctoraten en een glanzende carrière, één zaak belangrijk te vinden voor de beoordeling van zijn leven: ben ik een goede zoon geweest voor mijn ouders? Als dat voor mijn kids ook gaat gelden ? Eerst maar eens minder vaak de namen van mijn kinderen door elkaar haspelen.

Douwe Draaisma , De heimweefabriek,2008

De groene weduwe

Mijn vader heeft tijdens zijn leven altijd geweigerd van mijn moeder een groene weduwe te maken. Aan de overkant van onze wijk werd destijds een nieuwe wijk gebouwd met alleen maar luxe villa’s. Als plaatselijke makelaar was de aanschaf van een dergelijk onroerend goed voor hem best wel mogelijk, maar hij weigerde pertinent te verhuizen. Hij zag teveel dat na een tijdje de mensen daar gingen scheiden. De man was altijd op stap om geld te verdienen en de vrouw was het beu alleen te zijn omgeven door veel groen, als een groene weduwe. We bleven in het hoekhuisje uit de 50 jarige wijk wonen. De andere wijk, de goudkust , is nu één van de tien rijkste wijken van Nederland.

Regelmatig fiets ik nog door de chique wijk , hoge brede bomen en grootse villa’s . Geen zorgen meer, puur geluk zou je denken. De groene weduwe en haar man lijken echter nu behept met een ander syndroom, zo stond in de NRC. Volgens Manfred Kets de Vries, bekend internationaal organisatieadviseur, is sprake van het Wealth fatique syndrome, het rijkdommoeheid syndroom. De rijken worden almaar rijker, een bootje begint tegenwoordig bij 12 meter. Men wil steeds meer en meer , maar wordt gelijk moe van de rijkdom, de hebzucht. Met tien miljoen miljonairs in de wereld wordt het ook moeilijk je nog te onderscheiden. Er is altijd wel iemand rijker dan jij. De rijken vervelen zich, ze doen er alles aan om geprikkeld te blijven. Hebben ze geen passie en toch veel geld, dan dreigt gevaar. Ze missen de uitdaging en gaan op een andere manier naar spanning in het leven zoeken, cocaïne of risicovolle uitstapjes komen dan in beeld.

Uiteindelijk is echte rijkdom, ook volgens Kets de Vries , het hebben van goede relaties en vrienden. Vrienden zijn belangrijker dan het bezit van geld. Boris Becker had dezelfde ervaring. Hij was meermaals Wimbledon tenniskampioen , superrijk en superheld van Duitsland en toch ongelukkig. Hij sprong uiteindelijk niet uit het openstaande hotelraam maar ging terug naar zijn geboortegrond, heeft zijn schoolvrienden opgezocht waarmee hij jaren geen contact meer had gehad. Mijn moeder woont als echte weduwe nu alweer jaren aan het randje van de goudkust in een flatje, maar heeft nog dagelijks haar sociale contacten in en buiten de wijk. Al blijft die geldelijke rijkdom altijd trekken, dit keer had ze weer geen prijs met de staatsloterij.

Het Kind in ons

Als een kind zo blij was mijn schoonvader met het artikeltje in het clubblad over zijn sportkleding. Er goed uitzien is belangrijk en wordt steeds belangrijker. Alles om ons heen is vormgegeven,volgens Lidewij Edelkoort ,trendforcaster en voorzitter van het college van bestuur van de Design Academy Eindhoven. Van mobiele telefoon via blauwe fles Spa Reine tot sport outfit is ontworpen.

Typerend voor onze tijd is dat alles lijkt samen te smelten. Opsplitsing in groepen, in jong en oud, actief en passief, het verdwijnt. De vliegtuigmaatschappij Air France/KLM gaat ook in treinen, Virgin zelfs ook in gezondheidszorg. Een samensmelting van discplines , een fusie van diensten, informatie, ritualisering, entertainment en design. De overbrugging van de twee hersenhelften wordt volgens Lidewij de dominante levensstijl. De man en vrouw die samen een derde androgyne persoon willen worden. Van de week baarde een heterofiel zijn eerste baby. De “fusionele maatschappij” is er al .

Omdat leeftijd zo anders en niet meer als begrenzend wordt ervaren verdwijnt het onderscheid tussen jong en oud. Alle aandacht voor het kind in de volwassene, de primaire gevoelens. Als een kind zo blij zijn mag in de beleveniseconomie. De zorg aan kinderen zo goed vormgeven dat de ouderen om dezelfde soort bejegening vragen. Iedereen wil toch wel even het gevoel waar je als kind zo van kan stralen.

Een onzinnige gedachte? Een tijd geleden was een man van 83 jaar gewoon heel oud en al wat kinds. In 2008 is mijn schoonvader een jonge senior die na een uurtje hard lopen in het bos in een kort broekje wordt geinterviewd over de kledinglijn, als een kind zo blij.

De blok

Tweemaal per jaar zit studerend België massaal in de blok. Alle middelbare scholieren en studenten van de hogere opleidingen trekken zich weken terug om van vroeg tot laat te stampen voor de examens die zowel schriftelijk als mondeling worden afgenomen. Vooral die mondelinge toets door de hoogleraar maakt dat vele studentes er in hun kokerrokjes en witte blousjes, al dan niet met een extra knopje toevallig open, extra charmant uitzien. Presentatie is immers ook van belang om een goede indruk achter te laten.

Na de blok wordt massaal de huur van de kamers opgezegd en wordt verhuisd zo ook bij mijn oudste dochter. De verhuizing sluiten we af met een pilsje op een zonovergoten terras. De eerste burger van de stad Leuven, de heer Louis Toebback, ziet het die vrijdagavond vanaf het bordes van zijn zeer fraai middeleeuws gedecoreerde stadhuis allemaal eens rustig aan. Voor de Nederlandse tv-kijkers is Louis de Vlaamse politicus die de “ollander” wat wegwijs kan maken in de Vlaamse politiek door linkjes met de Hollandse politiek te leggen. Hij is “gekend” met de Hollandse politiek.

Even later discussiëren we met de makkelijk toegankelijke burgervader over Leuven, over zijn regelmatige optreden in de Hilversumse studio’s en de relatie tussen Leuven en Antwerpen. Binnen een mum van tijd ontspint zich een interessante gesprek vol met historische feiten en kolderieke wetenswaardigheden. Zelfs is hij niet te beroerd om de weg te wijzen naar het Italiaans restaurant. Buitenlandse politici zijn opgegroeid met het werven zieltjes , één voor één. Dat vereist presenteren en indruk achter laten.

In Rotterdam komt de plek van burgemeester Opstelten vrij. In pagina grote advertenties worden we opgeroepen te solliciteren. De noodzakelijke kwalificaties van de opvolger worden, net als bij andere functionarissen, sterk beïnvloed door de tekortkomingen van de huidige functionaris. De stad heeft behoefte aan een man van het volk, zo luidt het. In de rest van de wereld worden burgemeesters direct door de burgers gekozen, in Nederland weten we het zoals zo vaak beter. De gemeenteraad stelt een maatschappelijk geheel juist profiel op. Het lijkt allemaal heel transparant en democratisch. Uiteindelijk wordt in achterkamertjes en tenslotte in de ministerraad op basis van de partijverdeling tussen de grote steden uitgemaakt wie burgemeester wordt.

Kunnen we straks de eerste burger ook al keuvelend aantreffen op de Coolsingel? Weinig kans want Nederlandse politici lijken totaal geblokkeerd als ze zich onder het volk begeven. Presenteren aan en onder het volk moet je leren door het te ervaren. De nieuwe eerste burger van Rotterdam zal nog stevig moeten blokken om te ontblokken.

Europa

Leuker kon Hiddink het voor de Nederlanders niet maken, het verlies van Nederland tegen Rusland. Al jaren lukt het Nederland niet meer door te dringen tot de halve finales en finales. De Russen hadden eerder dit jaar ook al succes op het Eurovisie songfestival. “And finally Russia twelve point, La Russie douze points”.

Het Eurovisie songfestival is de jaarlijkse graadmeter voor de politieke ontwikkeling van Europa. In de beginjaren speelde Nederland een stevig partijtje mee. Corry Brokken zong in 1957 met “Net als toen” Nederland naar de eerste positie, terwijl ze weken daarvoor nog kousenverkoopster was in een Bredaas warenhuis. Ten tijde van de koude oorlog won Nederland uiteindelijk vier maal ( 1957, 1959, 1969, 1975) het festival. Daar zou het bij blijven. Inmiddels lukt het al jaren niet meer , net als bij de EK’s, om tot de finale door te dringen.

De slechte resultaten worden vooral geweten aan het nationalistisch stemgedrag van de ‘nieuwe’ deelnemers. Sinds de val van de muur maakt een steeds groter aantal landen weer deel uit van Europa, vooral landen uit Oost-Europa. Het zijn vooral de nieuwe landen die door dringen tot de finale en ook nog winnen, zoals Turkije in 2003 en Rusland in 2008. Beide staan ze nu in de halve finales van de EK, zonder dat het stemgedrag daar enige invloed op heeft gehad.

Dat Nederland geen hoofdrol meer speelt op het Europees Songfestival, noch in de politieke arena komt niet door het nationalistisch stemgedrag. De macht in Europa verschuift gewoon weer terug naar het historische machtsepicentrum. Het Europa van nu is weer bijna het Europa van toen, van de 18^e en 19^e eeuw. Het zwaartepunt lag toen in het midden en oosten van Europa . Daar lijkt het weer terug te keren en Nederland komt in de periferie te liggen.

Eurovisie Songfestivals en EK’s zijn indicaties voor de wijzigende politieke verhoudingen. Hoopvol is wel dat Brussel de hoofdstad is en blijft van Europa. Voor ons een bekend gegeven want in diezelfde 19^e eeuw was Brussel onder koning Willem I de hoofdstad van Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, het huidige Nederland en België vormden één staat.Was de gezamenlijke organisatie door beide landen van de Euro 2000 ook wat dat betreft een voorbode voor een politieke ontwikkeling?

We krijgen dan misschien geen twaalf punten meer, we zitten wel vaker op of dichtbij de plek waar de punten verdeeld worden. Geen wonder dat een Hiddink trainer/coach is van Rusland, kan een Nederlander de punten in ieder geval verzilveren in harde valuta. Grote kans dat de Nederlandse fiscus daar ook nog iets van ziet, want Hiddink kan misschien wel makkelijk winnen van Nederland, leuker zal de Nederlandse fiscus het niet voor hem maken.

Water adel

Een belevenis is het wel, een feestje bij vrienden thuis in een watertoren. Veel ronde ruimten met hoog boven je een lege bak, het vroegere waterreservoir. Een koninklijk bezit.

Zo'n woning zou eigenlijk wel iets zijn voor Willem Alexander, onze Waterprins. Een watertoren als paleis.
De toekomstige koning heeft wel een neus voor belangwekkende zaken die in het verschiet liggen. Overal ter wereld borrelen immers waterproblemen op. Zo probeert China na de zoveelste aardbeving met alle macht rivierbeddingen te maken om spontaan gevormde stuwmeren leeg te laten lopen.

We hebben in ons land niet alleen een waterprins maar ook vijfentwintig Dijkgraven, iedere regio heeft dit soort water adel. In tijden van dreigend overtollig water komen ze in actie. Als de dijken doorbreken hoeft het water maar 80 cm hoog te staan in je kamer en je krijgt geen raam of deur meer open. Dodelijk opgesloten in je eigen nieuwe zwembad.

Helder zoet water is in veel werelddelen een schaarser goed dan olie. Dat leidt zelfs tot wateroorlogen. Misschien wordt het zelfs zo schaars dat ieder Hollands huis naast de zonnecellen ,straks een eigen waterreservoirtje krijgt. Zijn we als nieuwe Watersheiks in de polder, gelijk allemaal van adel.
De bezitters van zo'n watertoren zijn dan veruit de rijkste Watersheiks, het zal dus zeker niet het laatste feestje zijn geweest. Het volgende wordt vast nog luxer, immers noblesse oblige.

BENZINE

Olie smeren bij de pomp is geen pretje meer. De olieprijs stijgt tot recordhoogte, de winsten van de olieboeren schieten de lucht in. Slecht voor de bloeddruk van autorijders die zich daar vreselijk druk over maken. Toch blijven we tanken. Wel krijgen we op het tankstation meer ruimte tussen de pompen, want die wanstaltige SUV bakken zijn helemaal uit de mode. Dat slurpgedrag kan zelfs de nieuwe rijke niet meer betalen.

Je kunt benzine sparen door zonder omwegen direct van A naar B te gaan. Dat geldt vreemd genoeg niet voor de luchtvaart, die maken continue te veel kilometers. Het vliegen langs vaste punten in de lucht kost ruim 10 % meer kerosine, daar kan heel Nederland 8 maanden van autorijden. Nationale zeggenschap over het luchtverkeer verhinderd het efficiënt vliegen. De EU zou zieltjes kunnen winnen door de automobilist wat gratis benzine te schenken als ze erin slagen de vliegtuigen kortere banen te laten afleggen.

Onze pomphouder heeft de bui van stijgende brandstofprijzen al jaren geleden zien aankomen. Brandstofverstrekking is allang zijn hoofdtaak niet meer. Het is een volledig winkelcentrum geworden met verse broodjes ook op zondag, een lange Wok a Go-Go counter plus een volledig gesorteerde supermarkt. Inmiddels doet ons tankstation ook dienst als geneesmiddel distributiepunt. Zo snel de olieprijs stijgt, zo hard daalt immers de prijs van de pil. Dalende prijzen vereist een groter marktaandeel om je omzet te behouden dus beconcurreert de apotheker zijn collega’s via de pomp. Olie en cholesterolverlagers in één service pakketje. Kan de hartpomp wat tot rust komen bij de drukke benzinepomp.

Texaco-tankstation 'Nard Thijs' in het Brabantse Bakel pakt het wat heftiger aan, zij verkopen sinds een tijdje vibrators, kinky handboeien, condooms en andere seksspeeltjes aan de pomp. Daar zit tenminste voldoende marge op. Eenmaal in de smeer altijd in de smeer.

INTERNET VAKANTIE

Vakantie boeken via internet lijkt de gewoonste zaak van de wereld, je kunt online kiezen uit talloze aanbiedingen en online inchecken. Reisbureaus zijn weldra op de fles, was de verwachting. Toch gebruiken we internet anders dan menigeen een tijdje geleden dacht, vakantiegeluk is toch wat minder makkelijk te regelen via internet.

De winkels zijn nog gesloten als ik ’s ochtends naar het treinstation fiets, slechts één winkelier is al vroeg uit de veren. Fluitend zet de eigenaar van het reisbureau zijn reclamebord buiten, nagenietend van de verkiezing tot beste vakantiewinkel van Nederland. Zijn winkelnering neemt de laatste tijd flink toe en dat komt onverwacht.

Vakantie is voor velen dé grootste jaarlijkse gebeurtenis. Maanden vantevoren wordt daar naar toe geleefd. Alles wat gedurende het jaar niet zo gelukt lijkt te zijn, moet dan worden goedgemaakt. De favoriete vakantiestek moet dan ook alles bevatten wat in het dagelijkse leven onbereikbaar blijft zoals een prachtig uitzicht, flink veel leefruimte en een groot zwembad met altijd vrije ligstoelen. Er is behoefte aan een fantastische emotionele belevenis.

Al surfend op internet is men vervolgens avond aan avond op zoek naar de ideale vakantiestek die alles bevat wat de vakantie tot een belevenis zou kunnen maken. Na lang zoeken is die niet te vinden. Er mankeert altijd wel iets aan de gevonden locatie. Ten einde raad schuift men dan toch maar aan in de rij bij het reisbureau, die regelen wel iets en dwingen de klanten soepeltjes tot een keuze.

Ondanks al die internetinformatie sta ik toch enigszins ongerust 70 km voor de luchthaven al in de file. Gaan we het halen of valt de vakantie nu al in duigen? Gelukkig lost die file na een uurtje op. Dat gold niet voor de rij in Granada, voor wat het hoogtepunt van onze vakantiereis zou gaan worden. Op internet kun je weken van te voren kaartjes boeken voor het Alhambra. Ondanks diverse waarschuwingen en beloften aan mijn vrouw was ik het stomweg vergeten. Dus stonden we daar ‘s ochtendsvroeg, met ruim 1.000 mensen in de rij voor de resterende 500 kaartjes. De tocht langs de afgrond van ons huwelijk duurde in totaal 2,5 uur, met iedere stap namen de verwijten aan mijn adres toe en liep de spanning tussen ons verder op. “Nog 100 kaartjes te vergeven” klinkt uit de luidspeakers, met nog enkele mensen voor ons en een tweede onzichtbare rij aan de andere kant.
Met de laatste kaartjes op zak, lijkt het huwelijk toch gered, en kunnen we de Moorse schoonheid aanschouwen. Geluk is soms toch beter vooraf via internet te regelen.

Trans Mongolie expres

Wensen zijn er om uiteindelijk vervult te worden. De één droomt van een lange reis , de ander wellicht om rijk te worden. Mijn collega trok naar Moskou om eindelijk eens zijn wens te realiseren, met de trein van Moskou naar Peking. De Trans-Mongolië expres volgt tot Oelan Oede het traject van de Trans-Siberië expres en buigt daarna af richting Mongolië. Twee weken “kedenk-kedenk” van Moskou via Jekaterineburg , Oeralgebergte, Baikalmeer, Ulan Bator in Mongolie naar Bejing. Als je tenminste op tijd instapt en het cyrillisch alfabet een beetje beheerst.

Opvallend genoeg vervullen de Russen de wens van menig Nederlandse treinreiziger, ze rijden altijd precies op tijd. Ook op dit traject van duizenden kilometers. Ze rijden wat minder frequent dan in Nederland, maar de Russen hebben wel heel wat meer kilometers spoor te onderhouden, zo’n 85.500 kilometer rails en gemiddeld 14 werknemers per kilometer. En je kunt zitten, niet een vanzelfsprekende luxe , want deze week kon ik weer twee keer lekker “hangen” in de coupé.

Op mijn zolderkamer ligt in een kistje nog een heel dik pak papier, familiebezit dat herinnert aan de gouden tijden van de Russische Spoorlijnen. Allemaal nog spoorwegobligaties uit de negentiende eeuw en begin twintigste eeuw. Van generlei waarde, hoogstens als curiosa of behangpapier, sinds de spoorwegmaatschappij na de Russische revolutie in 1917 werd genationaliseerd. In één klap verloor de familie het hele vermogen. Het Russische Staatsspoorwegbedrijf RZD gaat echter opnieuw naar de beurs en gaat aandelen ter waarde van € 16 miljard uitgeven. Zou toch aardig zijn als ze wat “credit” zouden willen verdienen door de oude kapitaalverschaffers wat tegemoet te komen in hun verlies. Worden we toch nog een beetje rijk? Of die wens uitkomt? De RZD gaat ook een belang nemen in Deutsche Bahn. Oude tijden herleven? In hetzelfde kistje liggen nog diverse biljetten van Eine Million Mark, van het Reichsbankdirektorium Berlin 25 juli 1923. Soms moet je willen dat bepaalde wensen niet vervuld worden.

VERBONDEN

Oudenbosch is een mooi alternatief voor wie niet naar Rome kan gaan om zich in de echt te laten binden. In het West Brabantse stadje is de basiliek van St. Pieter van Rome in het klein nagebouwd, met alle pracht en praal die daar bij hoort. Een ideale huwelijksplek voor de volkszanger Frans Bauer. Totaal anders dan mijn eigen huwelijk, toevallig deze week net 25 jaar geleden. Het waren andere tijden, je trouwde zonder pracht en praal, zelfs de trouwringen ontbraken.

Ook de familie van Frans houdt van de barok stijl, niet alleen voor de huwelijksdag. Hun familiegraf is het grootste van de gemeente Fijnaart . Een monumentaal bouwwerk vol ornamenten en allerlei andere kostbare versieringen. De dag na het huwelijk deed de moeder van Frans weer haar poetsbeurt van het familiegraf. In alle rust, in haar eentje, geen verslaggever te zien. Het was een mooie dag geweest voor Frans, zelf had ze minder kunnen genieten door al die overdreven veiligheidsmaatregelen die ook zo bij deze tijd horen. De media kwamen massaal af op “dit sprookjes huwelijk van het jaar”. Afschuwelijke beelden van platgedrukte, uitgedroogde mensenmassa’s moesten kost wat kost voorkomen worden. Daarom was veel politie aanwezig met dranghekken en zenuwachtige gemeenteambtenaren die reeds extra water hadden ingeslagen, want het kon wel eens heel druk en warm worden. Al met al werden de ouders van Frans daardoor via zij-ingangen geleid, ver weg van het huwelijkspaar. Die veiligheidsmachine had achteraf niet gehoeven want met de publieke belangstelling was het reuze mee gevallen. Zelf had ze beter voor de TV kunnen zitten, dat had ze meer van de pracht en praal kunnen genieten.

Niet ver van de basiliek lag vroeger de kostschool van de broeders Saint Louis. Tijdens mijn opstandige kinderbuien dreigden mijn ouders mij met jarenlange opsluiting in die kostschool, een niet zo aardige verbondenheid met Oudenbosch. Mijn vader had goede banden met de broeders, dus geheel onmogelijk was dat niet. Het is er niet van gekomen, wel van een huwelijk. Na 25 jaar ben ik toch om gegaan en heb deze week trouwringen aangeschaft als openlijke uiting van lotsverbondenheid. Tussendoor even aan de vingers geschoven, wel zonder pracht en praal, trouw aan de eigen generatie.

WOLKEN

Ze hangen overal ter wereld in de beroemdste musea, de meesterwerken van de Nederlandse schilderkunst. Te herkennen aan de typisch Nederlandse wolkenmassa’s. Want als we ergens uniek in zijn, dan zijn het wel die wolken.

Ons instabiele weer leidt niet alleen tot veel wolken, het weer is daardoor ook vrij onvoorspelbaar. Vandaar alle aandacht voor de weersverwachting. Dagelijks spitten we de weerpagina’s door in de krant, kijken en luisteren naar de diverse weermannen en -vrouwen en internetten op weeronline.nl en andere weersites. Op stap gaan zonder een blik te werpen op buienradar.nl is vragen om een nat pak. Het KNMI is daarbij hét instituut, ook de club waar we massaal op foeteren als het weer weer eens tegenvalt.

Ondanks alle planning vooraf en de inzet en enthousiasme van organiserende groepjes is in Nederland het succes van een buitenevenement sterk afhankelijk van het weer. Zon of regen zorgt voor een hemelsbreed verschil. Zo viel het meerdaagse Jazzfestival in Breda net in de omslag van winterse dagen met hagelbuien naar stralend zonnige dagen. Lege terrasjes in het begin tot een overbezette terrasjes aan het eind. Zon, licht, warmte, muziek, alcohol en de eerste rokjes,topjes en blote basten; Het festival was nog nooit zo succesvol.

Als wetenschappelijk instituut wil het KNMI haar kennis vergroten. Want er blijkt nog veel onbekend te zijn over wolken. Dus zetten ze een verantwoorde wetenschappelijke studie op, maken een planning en investeren in ballonnen, helikopters en waarnemers. Dan breekt het moment van de waarnemingen aan.
Je zou verwachten dat het KNMI kan voorspellen wanneer we de meeste kans op wolken hebben. Deze week staan ze met alles klaar en al dagen is er geen wolkje aan de lucht. Ongekend voor Nederland, voorspellen ze zelfs de gehele komende week geen wolk. Ook de meesters van het weer laten wel eens een steekje vallen. Worden zij ook eens lekker teruggepakt met tegenvallend weer. Het volk geniet echter van het prachtige weer, niet binnen in het museum maar buiten, van prachtige levende schepsels. Lekker even in de wolken.

Flexibel

Charmant als zij is probeert Maria van der Hoeven, minister van Economische Zaken, ons land op te stoten in de vaart der volkeren. De kredietcrisis, de vergrijzing en de opkomende economieën in Azië vragen volgens haar om actie, we moeten langer gaan werken, neen zeggen de bonden het draait om flexibiliteit.

Zit die flexibiliteit wel in onze Nederlandse genen? Dat valt te betwijfelen. Op het Filmfestival van Cannes kreeg de Mexicaanse Regisseur Reygadas de juryprijs voor zijn nieuwste film Stellet Licht. Hij brengt een streng religieuze gemeenschap in kaart, de Mennonieten. Genoemd naar de Friese priester Menno Simons, levend rond 1540 die voorvechter werd van de pacifistische doopsgezinden. Binnen deze hechte gemeenschap lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Men spreekt daar in Mexico nog een soort Nederlands (Plautdietsch) en houdt strikt vast aan eeuwenoude tradities. De acteurs, deels echte Mennonieten, hebben na al die eeuwen nog steeds die typische Hollandse uitstraling, keihard werkend en sober.

Bianca deed zondag in St. Willibrord haar eerste communie. Een katholieke traditie, een stuk vrolijker dan bij de Mennonieten. Bianca mocht de jurk van haar dromen dragen, een prinsesje zijn. En veel cadeau’s ontvangen zoals een fiets, horloge, laptop en Wii's. Haar foto’s zijn speciaal gemaakt in de Efteling, de hele familie krijgt na de mis een grootse maaltijd voor geschoteld. Het mag wat kosten in deze afgesloten dorpsgemeenschap in Brabant. Dat doen ze al jaren, ook voor deze gemeenschap geldt dat er veel mag veranderen in deze wereld, deze katholieke familietraditie niet, een vanzelfsprekendheid voor de Willibrorders. Net zo vanzelfsprekend dat ze daar altijd keihard kunnen werken en fietsen.

Het lijkt er dus op dat de bonden het nog knap moeilijk gaan krijgen wanneer ze onze flexibiliteit gaan roemen, of zijn deze wat minder flexibel en hardwerkende gemeenschappen de uitzonderingen die de regel bevestigen? Dan kan van der Hoeven het nog knap moeilijk gaan krijgen om ons aan de 40-urige werkweek te krijgen. Komende Mei-maand kan ze haar slag slaan, dat is haar maand. Mei- Maand = Maria-Maand, dat is al eeuwen zo.

Trots

De Duitse cultuur is veranderd, de Duitsers zijn veranderd. “De Duitsers worden minder Duits” las ik onlangs in de NRC. Toch hebben ze moeite trots te zijn op hun land. Bondskanselier Angela Merkel sluit zich aan bij die trend en heeft haar onmodieuze Oost Duitse verschijning van weleer inclusief bloempotkapsel onlangs vervangen door een opmerkelijk laag uitgesneden avondrobe. Zij lijkt al wel duidelijk trots op haar “Beiers“ voorkomen.

Het Duitse blonde meisje uit Berlijn dat naast me zat tijdens de open dag van de universiteit in Maastricht , stelde in vloeiend Engels haar vragen. Ze waren gericht aan de jonge, vlot Engels sprekende universiteitsmedewerker, zelf geboren en getogen in Duitsland. Neen ze ging niet naar de Humboldt Universiteit, ze koos bewust voor Maastricht. Een leuke meid die de muur niet meer heeft gekend. In niets die “ossi” of “wessi”, ook niet de Pruise hooghartigheid, gewoon een vlotte open Europese staatsburger.

Begin jaren tachtig, nog voor de val van de muur, werkte ik mee aan de start van de medische faculteit in Maastricht. De stad was in verval, de economie zat tegen, Annadal was een middelmatig ziekenhuis, mankeerde je iets ernstigs dan ging je naar Heerlen. Het AZM (Academisch Ziekenhuis Maastricht) was niet meer dan een klein bordje bevestigd op een oud pand op het Onze Lieve Vrouwe plein. Daar schuin tegen over, in de baseliek Onze Lieve Vrouw “Sterre der Zee”, hielden de talloze kaarsjes voor het Maria beeld het geloof in de toekomst levend.

Maastricht bezoeken is voor mij dus een soort thuiskomen. En zie nu; het aantal faculteiten is steving uitgebreid, een flink academisch ziekenhuis met een uitstekend congrescentrum en een zeer luxe winkelstad, met de modernste architectuur, passend bij het warme karakter van de stad. Waren we toen al blij als er studenten van buiten Limburg de collegebanken bevolkten, nu zit het vol met internationale studenten. Leuke studenten die de moeilijke beginjaren niet gekend hebben. Voor hen zijn stad en universiteit vol met traditie en internationaal aanzien. Maastricht is veranderd, de Maastrichtenaren zijn veranderd, maar ondanks al die Duitse studenten is de Franse sfeer gebleven. En dus waren ze al trots op hun stad en dat zijn ze gebleven.

Branding

Slechts een smalle Noordzee scheidt ons van het Britse Koninkrijk. Toch spreken we een ander taaltje. Lopend langs de kustlijn rollen de golven op me af. Soms kunnen de aanrollende en teruggekaatste golven flink te keer gaan. Gelukkig beschermen de duinen ons tegen de branding, de heftige golfslagen. Dat voelt goed aan.

De golven van de consumptiemaatschappij rollen met steeds hoger tempo over ons heen. Als consument moeten we uit steeds grotere assortimenten kiezen. Bij modeketen “ZARA” hangen iedere vijf weken weer andere designs aan de rekken. Hoe groter het keuzeaanbod , hoe meer behoefte je hebt aan een leidraad.

Merknamen geven ons sturing in dit keuzegeweld. “VOLVO” staat voor veiligheid en “APPLE” voor design. Huismerken zijn weliswaar goedkoper, maar we willen best wat meer betalen voor A merken, wetend wat voor waar we in de kuip hebben. Om de tsunami van die talloze produkten te weerstaan zetten bedrijven in op het versterken van die merknamen. Dat is branding, op z’n Engels. De internationale goeroe op het gebied van “Branding” heeft me daar van de week helemaal over bijgepraat. Of hij wel kwaliteit heeft? Hij is geboren en getogen bij mij in de buurt, dat voelt gelijk goed aan.

DYNAMISCH

Dynamiek, Zuid-Oost Azie staat er bol van. De hele dag, 24 op 24 uur, 7 dagen in de week draait de economie door, inclusief verkeersinfarcten. Trek maar een half uur uit om met een taxi het hotel aan de overkant van de straat te bereiken in het centrum van Bangkok. De autostroom staat continue vast.

Geheel de streek is dynamisch. De skyline van Singapore staat tot 2010 vol met honderd bouwkranen waar continue gewerkt wordt aan een nieuw casino. De talloze winkelcentra en gebouwen stralen een luxe uit, ongekend in de westerse wereld. Het geld moet rollen. Hoe hoger hoe mooier, dat geldt ook voor de Petronas towers in Kuala Lumpur. Vanuit een zeer ruime luxe zetel op een superdik tapijt geniet ik met een wijntje in de hand van het uitzicht vanuit de “petrolclub” ter hoogte van het bruggetje tussen beide torens. De oliebaronnen hebben het goed voor elkaar. Luxer zal ik het in mijn leven niet krijgen. De gastheer staat erop ons na afloop met zijn jaguar met chauffeur naar het hotel te brengen.

Hier in Europa doen we het een stuk rustiger aan en minder luxe. Toch heeft iedereen het druk. ’s Avonds om elf uur pak ik na een lange werkdag mijn fietsje in de Stationsstalling. Een lekke achterband, ook dat nog! Vervelend want na een kort nachtje moet ik voor zevenen weer de trein pakken. Na een minuutje of tien rijd ik met een geplakte band tevreden naar huis. Een bandenplakservice midden in de nacht, een bijzondere service door de stallingbewaker zo maar in Nederland. Geboren en getogen in Azië dat wel, zou het toch in de genen zitten?

Traditie

Het nostalgische dorp bestaat soms nog, bijvoorbeeld Oirschot. Een statige kerk omgeven door een historisch plein, vol met klasse restaurantjes en leuke winkels. Een ideale locatie voor de traditionele uitvoering van het Stabat Mater, de klaagzang van Maria bij haar gestorven zoon aan het kruis. We konden dit keer genieten van de wereldpremiere van een moderne versie (schreeuwende koorleden) en van een traditionele uitvoering. De kerkbanken worden tijdens zo’n lange zit wel erg hard. Stilzitten is geboden, kuchen verboden vanwege de CD opname die tegelijkertijd plaatsvindt. De lijdensweg wordt er alleen maar echter van.

Uit de reacties tijdens de uitvoering blijkt dat veel van de bezoekers in de kerk, geen echte kerkgangers zijn. Het is zelfs de vraag of ze überhaupt het onderscheid tussen Pasen en Kerstmis kennen. Een treinmaat van mij gaat het daarom deze Goede Vrijdag eens wat anders aanpakken. Het publiek gaat zelf aan de bak.

Geen harde kerkbanken, geen gedwongen stilte. Geen kerk maar een poptempel heeft hij afgehuurd. Het publiek moet zich helemaal in het wit hullen en luidkeels de refreinen meezingen tijdens deze karaoke-versie van de musical Jesus Christ Superstar. Het is nu al een succes want er komt , net als bij de kruiziging zelf, voldoende volk op af. Hij heeft al vijf Jezussen, twee Maria Magdalena's, drie Judassen, zes apostelen en een serietje priesters ter beschikking. Saamhorigheidsgevoel kweken en tegelijkertijd het verhaal nog een keer vertellen. Een hedendaagse versie van de ‘beat-mis ’ met de jongerenkoren uit de 70-er jaren, dit keer niet in een kerk maar in een poptempel. Tradities zitten niet in gebouwen maar in mensen.

Onderscheiden

Onderscheiden zit in de mens. Bij militairen is dat het duidelijkst. Tegenover mij zitten twee militairen allebei in het hetzelfde groen, de generaal heeft niet alleen een ander tekentje op de schouder, hij heeft ook een dubbel zo brede bies over zijn pantalon lopen dan de majoor naast hem. Ook de meisjes op de buitenlandse kostscholen zien er , ondanks hun uniform, toch allemaal iets anders uit. Is het niet de schoen , dan is het wel het sokje of het kettinkje. En kenners weten het verschil tussen een op maat gemaakt kostuum en een confectiepak.

Nu iedereen met allerlei IT apparaatjes rondloopt is ook daar behoefte aan onderscheid. Een Apple is als vorm wel mooi , maar te gewoontjes. EGO uit Den Bosch sprong in die markt en verkoopt laptops die eruit zien als een luxe tasje, passend bij de kleding. Speciaal voor Valentijn maakte EGO er één met een hart van Swarowski kristallen voor ‘slechts’ 8950 euro. Een protserige ding dat past in een milieu waar mensen zich overdadig onderscheiden, een bontjassen omgeving. Guus Hiddink, die ook niet vies is van het grote geld, heeft de ondernemer geïntroduceerd in Moskou, daar wordt de EGO al in 17 winkels verkocht, al dan niet in bont.

Toch is al dat onderscheiden uiteindelijk een uiting van sociaal gedrag. Onderscheiden om er bij te horen, bij de eigen groep. Mensen blijven sociale wezens, al lijken we een voorkeur te hebben voor gelijkgestemden. Terwijl diversiteit nu juist zo inspirerend kan zijn. Meer onderscheiden zal ons allen meer verblijden.

Talent

Alles wat eenmaal op internet is gezet, kan er nooit meer af. Vele mensen zetten hun lief en leed op diverse sites. Van vakantiefoto’s en cv’s tot erotische filmpjes op you - tube. Niet beseffend dat over 50 jaar het lieve jonge kleinkind nog steeds de vieze filmpjes van oma en haar vriendjes boven water kan toveren.

In de loop der tijd lanceren we talloze ideeën , doen uitspraken over de toekomst en sluiten weddenschappen af. Vaak wordt vergeten van wie we een idee gejat hebben of kan een uitspraak uit het verleden niet mee gestaafd worden. Zo voorspelde ik op de afstudeer tentoonstelling van Marlies Dekkers , haar een grote toekomst. Bewijs van die uitspraak heb ik echter niet.

Mirte, net zestien, is een leuke vriendin van één mijn dochters. Ik ken haar al een aantal jaren, we mogen elkaar graag pesten. Net als vele jonge meisjes wil ze al een tijdje mannequin worden. Ik voorspel dat ze dat gaat lukken en dat ze zelfs de cover gaat halen van toonaangevende internationale glozzy tijdschriften. Zo dat staat en het is de komende 10 jaar nog steeds te staven. Wedje leggen?

Wonderen

Nederlandse voetballers doen het goed in Spanje. Na een tijdje zijn de spelers toe aan een nieuwe carrierestap en worden trainer . Eerst in Nederland, maar Spanje blijft trekken. De stap van PSV naar Valencia was voor trainer Koeman dus een heel aantrekkelijke en makkelijke want Eindhoven heeft een directe vliegverbinding met Valencia.

Spanje, ook Valencia, heeft de laatste decennia laten zien zeer goed in staat te zijn voor zichzelf te kunnen zorgen. Flink wat Europese subsidie hielp daar natuurlijk bij. Na de zoveelste overstroming van de stad werd hard afgerekend met de natuurlijke rivierloop, de rivier werd verlegd en de rivierbedding viel voor eeuwig droog. Daar hadden ze geen Nederlandse waterdeskundige voor nodig.

Het blijft een genot om op een zaterdag, midden in februari, in de zon even languit op het strand van Valencia te liggen. Even uitrusten en nagenieten van de hypermoderne imposante architectuur die in de rivierbedding is nedergedaald. De plaatselijke architect Calatrava, heeft als een hedendaagse Gaudi, een reeks architectonische wereldwonderen geschapen. Een stad voor kunsten en wetenschap. Zo heeft één van de gebouwen niet alleen de vorm van een oog, het kan zich ook openen als een oog.

In Amsterdam zijn de successen van Ajax al jaren opgedroogd. Ook de kas is leeg. Vanuit Spanje is het plaatselijke voetbaltalent JC als verlosser nedergedaald om Ajax weer kampioen te maken van Nederland. Nu zelfs NAC Breda tweede staat in de competitie lijkt dat geen echt wereldwonder. Voor wereldwonderen moet je tegenwoordig elders zijn, zoals in Spanje.

HART

Met Valentijn laten we het hart spreken, zo wil althans de commercie ons doen geloven. Ruim 18% van de Nederlanders zou volgens het grote Valentijnsonderzoek van het blad Metro een Valentijnskaart gestuurd hebben aan iemand anders dan zijn of haar partner. Bijzonder veel Nederlanders schijnen een kaartje te versturen, een veel groter aantal zal teleurstellend hun brievenbus leeg zien blijven. De post is er blij mee, want die hebben toch al te maken met een drastische daling van de posthoeveelheid.

Cardiologen laten het hart mede spreken via wetenschappelijk onderzoek, research gericht op levensverlenging of verbetering van kwaliteit van leven. Cardioloog Pim van Lommel baart opzien met zijn wetenschappelijk onderzoek naar de wens om dood te blijven. Zijn bestseller roept natuurlijk vragen op. Toch blijkt uit zijn studie dat veel mensen met bijna-dood ervaring liever in de tunnels des doods waren gebleven, dan er op het laatste moment weer uitgetrokken te worden door een reanimatie.

Na de bijna dood ervaring staan mensen geheel anders in het leven, niet meer het jachtige bestaan, geen angst meer voor de dood, meer één met de natuur. Het gevoel overheerst. Het hart spreekt, maar de voorkeur gaat vaak niet meer uit naar degene van vroeger. Ruim 70% van de ‘bijna dood’ mensen komen in een scheiding terecht. Is gelijk weer duidelijk waar die grote aantallen Valentijnskaarten vandaan komen.

Angels

Vanwege Carnaval moet het cafe weer opgepoetst worden. De arbeidsvitaminen, verzorgd door de beschermengelen klonken hemels.




Voor iedereen die me wil zingen de tekst:
Gloria etc. (2x)
Engelkes door het luchtruim zwevend
Drinken blij het bier gebracht
Van het bier dat ons doet leven
we weten dat een kater wacht
Gloria etc. 2x

Wij zuipen blij en wonderklare
Binnen is het heet en droog
En alle gasten die er waren
Proosten met hun glas omhoog
Gloria etc. (2x)

dun gouwen engel

PSYCHOTHERAPIE

De reguliere zorg is voor velen de weg wanneer het tegenzit met de gezondheid. Daarnaast worden talloze manieren gebruikt om van de kwalen af te komen of ze te voorkomen. Vaak meer geestelijk dan lichamelijk ingesteld. Een kaars opsteken in Lourdes is zo'n voorbeeld, de bedevaart wordt zelfs door de zorgverzekeraar betaald.

De reguliere geestelijke zorg zet soms intensieve psychotherapie in om het geestelijk welbevinden weer op orde te krijgen. Psychiater Paul Dingemans ziet ook wel alternatieve mogelijkheden. Carnaval is volgens hem een heilzaam feest, even ontsnappen aan de waan van alledag, de dagelijkse sleur en sores vergeten. Het feest heeft aspecten van een intensieve psychotherapie. Individuele (verkleden) en groepsactiviteiten, massaal beleven (samen zingen, hossen en lallen), psychodramatische momenten (met prinsen en narren) en veel creativiteit.

Terwijl de helft van Nederland ongezond voor de tv hangt om naar “Boer zoekt Vrouw” te kijken, trekt de zuidelijke helft een boerenkieltje aan en gaat actief zelf zoeken. Een stuk leuker en beter voor het welbevinden. Financieel wat armer zolang Lourdes wel en Carnaval niet vergoed wordt. Aan het eind misschien een kater, maar wel geestelijk gezonder.

Roem

Wat kun je met roem? Indruk maken, maar op wie. De naam van mijn buurtgenoot stond die week prominent vermeld in de krant op de verjaardagslijst tussen andere Bekende Nederlanders. Er stond niet bij dat hij in zijn dooie eentje op de ski’s stond, relatie net naar de knoppen, maar de wintersport was al geboekt.

Stom toevallig schoven andere buurtgenoten net voorbij over de piste. Hun recalcitrante puberkid lag nukkend in bed. Hij kende het stel slechts van vluchtige contacten bij het buiten zetten van de kliko. Knappe aardige vrouw, maar helaas niet jong genoeg voor een swingend contact, wel een leuk stel om de eenzaamheid te doorbreken.

De volgende dag stonden ze met z'n allen bij de ski-lift, inclusief zoonlief. Hij was toch maar uit bed gekomen, want bij zijn vrienden kan hij natuurlijk wel indruk maken met zo’n verhaal, skiën met een sportieve BN-er. Samen gleden ze vlotjes over de zwarte pistes. Ouders tevreden en eenzame BN-er tevreden. Stroven uit liedjes van Guus Meeuwis schoten me te binnen bij het verhaal. “Geef mij nu de angst, ik geef je er hoop voor terug” en “geef mij het gevoel dat ik er weer bij hoor vandaag”.

Guus zat laatst naast ons tafeltje in de vertrekhal op het vliegveld. Mijn kids zijn niet zo nukkig op vakantie. Het bleef bij de uitwisseling van “Blikken in de ogen” dat was genoeg om “ elkaar een dienst te bewijzen”. Guus is ook BN-er, maar eentje die kan leven zonder roem, gewoon een zelf gesmeerde boterham nuttigen, dat is een “ Wereld van verschil”.

Geheim

De top 10 boekenlijst ligt bij de boekshop in het station voor het grijpen. Op deze AKO-lijst prijkt al een tijdje 'the secret' van Rhonda Byrne. Volgens de schrijfster is alles energie, gedachten kunnen dingen worden mits je daar ook in gelooft en gevoelens voor toont. Je wereld is dus maakbaar, al maakt de geest geen onderscheid tussen positieve en negatieve dingen. Vaak denken aan gevreesde dingen roept ze op.

De voetgangers doken ineens op uit de haakse bocht in het fietserstunneltje. Uitwijkend gleed de fiets soepeltjes over het bevroren plasje in de binnenbocht. Nadenkend over wat had kunnen gebeuren passeerde ik de dag erop extra voorzichtig dezelfde plek. Veel te traag fietsend, extra remmend, schoof de fiets in een flits onder me uit. De salto mortale eindigde met een felle klap van het hoofd op de stoeptegels.

Met een flink blauw oog en schaafwonden op de wang de feestdagen vieren roept steevast reacties op. Ook ruzie gehad met de partner? Kan goed, want na de kersttijd is het aantal echtscheidingen flink gestegen. Of toch een kwestie van energie oproepen met de verkeerde gedachten? Zo'n blauw oog blijft toch altijd geheimzinnig.