Fietsend op de verjaardag van mijn jongste dochter, kwam ik haar naamgenoot tegen. Toeval, want ik zie haar zelden en zij is de enige met die naam die ik persoonlijk ken. Toeval is vaker een onderwerp in deze columns, het valt me op. Zo werden vorige week drie vrouwelijke familieleden getroffen door een tia en lees je in de NRC dat nieuwslezer Philip Freriks was aangedaan door de tia van zijn schoonmoeder. Ander toeval: ik vertel iemand anders te zijn getroffen door de sfeer van Gregoriaanse samenzang en rituelen bij de traditionele katholieke begrafenis van afgelopen week. Blijkt zo iemand vorige week bij de begrafenis van haar vader eenzelfde emotionele ervaring te hebben gehad. Ook opvallend: artikelen over de beurscrisis duiden op een switch van ongeremd materialisme naar bewondering van innerlijke waarden en een switch van het machtscentrum van de VS naar Europa en China, tendensen die in deze keescafécolumns regelmatig geschetst zijn.
De eerste “keescafé column” verscheen ruim voordat de weblog hausse op gang kwam. Sportclubs hadden toen nog hun eigen clubblad en internet was nog niet wijdverbreid. Ons bedrijfsintranet was net in de lucht, het was zoeken naar smeuïge berichtjes die de medewerkers zouden stimuleren om gebruik te maken van een nieuw ict medium, ter vervanging van de interne memoblaadjes.
Inmiddels verschijnen de Keescafé columns wekelijks met mijn gedachtenkronkels, terwijl de traditionele weblog volgens kenners zijn langste tijd heeft gehad. Volgens mediakenner Loren Feldman kenmerkt de vasthoudende blogger zich door authenticiteit, originaliteit en trouw aan zichzelf. Regelmatig bloggen vereist passie en vasthoudendheid.
De huidige kredietcrisis lijkt de wereld te hebben overvallen, maar die ontwikkeling is niet zo toevallig. Maatschappelijke tendensen wezen er al langer op. Het blijft een uitdaging om daar gedachten over te vormen en die via Keescafécolumns te uiten. Toeval of niet.
