Wat je van ver haalt is lekkerder en beter, of is het een
doorgeschoten vorm van exotisme? Verheerlijk je het vreemde, omdat je niet meer
kritisch en objectief bent? Hoe dan ook, hier in het Aucklandse restaurant aan
het oceaan strand, is de smaak van de roasted Cauliflower onovertroffen. Nog
nooit hebben we zo'n lekkere bloemkool geproefd. Dankzij Google Maps belanden
we daarna via het ene landweggetje na het andere bij Vivian falls. Van iedereen
verlaten staan we te kijken naar een prachtige waterval in een unieke
lichtinval in een verder met veel groen omgeven dalletje. Geen twijfel
mogelijk, de natuur is hier werkelijk exotisch.
Op één van de zondagse verzamelplekken in de steeds verder uitdijende agglomeratie van Auckland lijkt “Wat je van ver haalt is lekker” ook het motto. Het zijn niet de plaatselijke boeren die op de farmers market in Clevedon hun lokale producten aan de man brengen. Etenswaren uit alle delen van de wereld vinden gretig aftrek bij de multiculturele bevolking. Wanneer we onze huizen wereldwijd inrichten met dezelfde IKEA spullen, waarom dan niet onze etensmix samenstellen uit de wereldwijd lekkerste gerechten. Eten van ver wordt zo ons eigen eten, alleen nog even de kweek daarvan lokaal en daarmee duurzaam regelen met onze boeren.
Ook kennis van buiten willen we vaak hoger aan slaan dan die van binnen. Onlangs is Clayton Christensen overleden (NRC, 31 jan 2020), een van de invloedrijkste managementdenkers van onze tijd. Het enige wat blijvend is, aldus Christensen op latere leeftijd, is de echte betrokkenheid bij de levens van andere mensen. Dat is belangrijker dan alle managementtheorieën die je leert op een business school. Ik moest gelijk aan mijn onlangs overleden 97-jarige moeder denken. Een lieve vrouw, ooit coupeuse, ze presenteerde zich zeker niet als groot denker. Die kennis moest ik maar uit de studie, boeken en artikelen, dus van buiten halen. Wat is werkelijk belangrijk vroeg een paar jaar geleden een voormalig over-buurmeisje aan mijn moeder. Tot haar vierde was mijn moeder haar steun en toeverlaat geweest. Wat is echt belangrijk in het leven, tante Bep? "Liefde en aandacht, echte aandacht", antwoordde mijn moeder. De echte mensenkennis was soms dichterbij dan ik dacht.
