Wat kan de oogdruppel van de koffiedruppel leren?

Een late vrijdagmiddag in de universiteit Twente. Mijn nichtje Hanneke Gelderblom (27) verdedigt haar proefschrift tegenover een volledig uit mannen bestaande commissie van natuurkundigen. Onderwerp : wat kunnen we leren van de koffiedruppel? Een mooi voorbeeld van dat fundamenteel onderzoek een brug kan vormen naar praktische toepassingen, translationeel onderzoek. En een mooi voorbeeld dat feminisering van de natuurkunde mogelijk is. Een druppel op een oppervlak blijkt aan de randen sneller te verdampen dan van binnen. Daardoor stroomt de inhoud van de druppel sneller naar de randen en hoopt zich aan het begin netjes op. Naarmate de druppel verder opdroogt , neemt de stromingssnelheid toe en geschiedt de ophoping minder hecht. Vandaar dat de koffiedeeltjes zich in koffievlek aan de buitenzijde bevinden. Op diezelfde vrijdagmiddag werd de oogdruppel APP gelanceerd van het Oogziekenhuis Rotterdam. Een APP om je te herinneren aan het druppeltijdstip en je te instrueren hoe te druppelen. De mindere werking van de oogdruppel wordt door de oogarts vaak in verband gebracht met verkeerd druppelen, de druppel zou niet in het oog vallen. Na vanmiddag zou de inhoud van de oogdruppel weleens alleen aan de buitenzijde van de druppel zijn werk kunnen doen. De fysici vonden het proefschrift allemaal prachtig, een terechte "cum laude" vermelding. Chip fabrikant ASML zag de meerwaarde van de koffiedruppel op de gladde chip gelijk zitten. Kaapten haar voor de ogen van vooraanstaande universiteiten weg en benoemde ze gelijk tot onderzoeksleider , ze kan meteen 3 promovendi gaan begeleiden. Passend in het beeld van de maatschappij over de fundamentele wetenschappers vloeit tijdens de hele promotie sessie van 2 uur op deze vrijdagmiddag geen enkele druppel. Kunnen de fysici toch nog iets te leren van de niet-fysici !