Rijkdom

We hadden dit jaar geen mooie zomer, de parasol bleef op zolder ingepakt. Maar stelt u zich eens voor; Een zonnige zomerdag, de nieuwe auto vol gepakt, kinderen op de achterbank, de wereld toont zich van de mooiste kant en dan ineens is daar die kettingbotsing. Gelukkig geen lichamelijke gewonden, maar wel flinke materiele schade. Even geen strand, even geen nieuwe auto, even geen materiële voorspoed. Het leven staat plotsklaps stil.

Het lijkt erop of de hele wereld ten prooi is gevallen aan een dergelijke ervaring. Plotsklaps trokken begin oktober ineens donkere wolken over ons heen. Dit keer niet de typisch wolkenmassa’s, die de Nederlandse schilderijen zo uniek hebben gemaakt. De wolken hadden dit keer overal in de wereld, in de VS , in Europa en China dezelfde vorm. Dat maakte ons wel één. Samen werden we getroffen, samen moeten we het oplossen en zijn we van elkaar afhankelijk. Niet alleen de olympische spelen in Beijing, ook de crisis laat ons zien dat we steeds meer één wereldbevolking vormen. Blank en zwart, rijk en arm.

Dat maakt ons ook verantwoordelijk om zorgvuldig om te gaan met die aarde, met onze medemensen en met de natuur. De klimaatverandering lijkt wat naar de achtergrond te zijn verdrongen, maar wat de financiële crisis ons echt leert is dat alles met alles samenhangt; armoedebestrijding, klimaatsverandering, recessie. Zo worden we ook gewezen op de verantwoordelijkheid om de economische welvaart te delen met anderen op deze wereld. Gelukkig is er hoop, vorig jaar met kerst lag Amerika dwars bij de klimaatconferentie in Bali, terwijl alle andere landen hun verantwoordelijkheid namen. Eén jaar later benoemt Obama nobelprijswinnaar Steven Chu tot minister van Energiezaken en wil Amerika leiding wil geven aan de onderhandelstafel.

Veiligheid geven en vertrouwen terugwinnen, daar draait het thans om. Vertrouwen in de ander. Het eigen gewin, de onverzadigbare zucht naar meer, beter en duurder stond de laatste jaren, centraal. De rijken werden almaar rijker, men wilde steeds meer en meer, zoekend naar de zoveelste nieuwe prikkel. Tijden waar belegger en fraudeur Bernhard Madoff kon floreren, mensen kon oplichtten voor 50 miljard. Dieptepunt was waarschijnlijk dat hij werd aangegeven door zijn bloedeigen zoons, die hij ook had opgelicht. Hoe ver kun je zakken. De zoektocht naar materiele welvaart heeft plaats gemaakt voor behoefte aan inspiratie en zingeving, het zoeken naar de kwaliteit van leven, naar tijd en aandacht en comfort, proberen het leven te begrijpen.

Terugkijkend op onze mooiste, gelukkigste en belangrijkste herinneringen, is het vaak niet de glanzende carrière of die zoveelste luxe aanschaf die we belangrijk vinden. Paul de Leeuw zei het bij zijn 25 jarig tv jubileum; die flitsende tv- carrière woog niet op tegen het genot van een gezin met partner en kinderen.
Uiteindelijk is echte rijkdom het hebben van goede relaties en vrienden. Vrienden zijn wat dat betreft belangrijker dan het bezit van geld.

In tijden van recessie vinden we elkaar en bestaat behoefte aan traditie, zoeken we naar zekerheden. De wetenschap heeft ons veel inzicht gegeven in de verklaring hoe de wereld tot stand is gekomen en hoe die zich verder heeft ontwikkeld. De verklaring van Dat de wereld bestaat kan wetenschappelijk niet worden vastgesteld. De één neemt dat als feit aan, de ander ontleent daaruit de inspiratie om tijdens deze kerstdagen de geboorte van het Licht te gedenken. De waarom vraag blijft ons allen bezig houden, vandaar toch de breed gedragen behoefte om samen dat verhaal telkens weer te vertellen thuis, onder vrienden, in traditionele kerken, of in poptempels. Passend in deze tijd waarin alles lijkt samen te smelten, waarin duidelijke verschillen verdwijnen. Waarin jong en oud, actief en passief, man en vrouw, wit en zwart niet meer uitmaakt.

Passie en inspiratie kunnen ons een betere wereld brengen. Materieel mag het dan misschien even wat minder gaan, alles wijst erop dat we behoefte hebben als wereldgemeenschap om samen op te trekken en daarnaast onze directe naasten, liefde te geven.

Vanuit de gedachte dat het beter is te geven dan te ontvangen, hoop ik dat u de komende feestdagen, veel liefde mag geven.

Een inspirerend en liefdevol kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar toegewenst.

Pisbak

Het diner in de Achterhoek startte met een discussie over een nieuw zorgconcept. Ideeën kosten geld, soms jammer want zeker in de zorg is geld schaars. In het bedrijfsleven kun je nog een eind komen met een goed gesprek van mannen onder vier ogen. De zorg is daar de setting niet naar. Daar komt bij dat mannen sowieso niet de neiging hebben tot dat soort intieme contacten. Mannen combineren een goed gesprek liever in combinatie met iets anders, het zijn meer doeners dan denkers.

Hedendaagse restaurants mogen graag hun designcreativiteit loslaten op de vormgeving van de herentoiletten. De intimiteit wordt op die mannenurinoirs soms drastisch geweld aan gedaan. De vormgeving loopt van een spiegelzaal met individuele porseleinen pisbakken, via een brede metalen pisbak op kniehoogte tot een traditionele geëmailleerde pisgoot in de vloer met manshoge geplastificeerde schotjes. Op het herentoilet van het design restaurant in de Achterhoek, zijn de pisbakken opgehangen aan bomen en kijken dames fotograferend en giechelend mee. Allemaal nepbehang dat de aandacht afleidt van de echte daad, die zorgvuldig uitgevoerd moet worden.

Het herentoilet is de ideale setting voor het aanknopen van een goed gesprek onder vier ogen met zelfs een onbekende man, terwijl de ogen wel gericht moeten blijven op de urine ontvangsteenheid, de pisbak. In de Achterhoek bleek dat toevallig een gepensioneerde ziekenhuisdirecteur uit Davos te zijn die deelnam aan een serviceclub meeting. Een club die zich mede inzet voor een betere oogzorg in de wereld. Na de urine daad in het herentoilet en een snel bezoekje aan de serviceclub zag de financiering van het zorgconcept er een stuk zonniger uit. De mannen aan de dinertafel voelden wel aan wat bij de pispakken gebeurd was. De vrouwen konden zich geen voorstelling maken. Zo’n onpersoonlijke lange rij voor het vrouwentoilet, daar wil je toch geen goed gesprek onder vier ogen voeren?

perspectief

Uitkijkend op de overzijde van het restaurant viel mijn oog op een groot schilderij "vanaf de maan af gezien zijn we allen even groot". Vervolgens viel mijn blik op een jongen aan het andere tafeltje. Als finalist in het TV programma "Op zoek naar Joseph" kwam hij iedere zondagavond groot de huiskamer binnen gezongen, aan het tafeltje was het gewoon een niet zo grote jongen met een tenger postuur. Een kwestie van inzoomen.

Rijdend over een kale maasvlakte viel de omvang van het schip de Hermod niets eens zo op. De twee kranen van dit installatieschip van boorplatformen staan 160 meter boven water, net zo hoog als de euromast, daar komt de diepgang van tenminste 11 meter nog bij. Lopend op het omvangrijke platform vallen de bouten van één van de ankers op, alleen al een boutje met de lengte en omvang van twee volwassen mannen. Je maakt als klein mensje geen schijn van kans als bij een flinke storm dat kolossale staal vrij spel krijgt.

Booreilanden staan soms op 1,5 kilometer lange stalen poten, drie keer zo lang als de hoogste gebouwen ter wereld. Toch is het frezen van iedere buis precisie werk, en het installeren een kwestie van centimeters. Te vergelijken met een kapper die vanaf de maan de haren knipt van zijn kleine en grote klanten op moeder aarde. Een wondertje van techniek. Tegelijkertijd zet het ook de super gedetailleerde schepping van het complete heelal in perspectief, echt een groot wonder.