vrijwilliger

Terwijl de dalende vliegtuigen bulderend over de boomtakken scheren, spelen gehandicapte kinderen op de sportvelden in het Amsterdamse bos hun favoriete spelletje. De gehandicaptensport moet het nog meer dan de valide sporters hebben van vrijwilligers.

Op hetzelfde terrein speelt mijn dochter met haar team een landelijke finale. Het bulderen van de trainer overstijgt makkelijk het vliegtuiglawaai.Trainers en coaches in de topjeugd zijn vaak geen vrijwilligers meer, maar echte professionals. Betaald door de club en daardoor het clubbelang nastrevend. Dat clubbelang loopt jammer voor het kind, niet altijd parallel met de ontwikkeling van het individuele sporter.

Op het festival Mundial in Tilburg zijn de kaartjesknippers , de back stage verzorgers, de barkeepers ook allemaal vrijwilligers. Ze zitten zich belangeloos in voor dit feest van de derde wereld te midden van professionele musici, soundmannen en veiligheidsmensen.

We professionaliseren en perfectioneren, terwijl ook het genot in één beweging wordt weg gerationaliseerd. En dan zijn daar de vrijwilligers die al gelukkig zijn met de lach op het gezicht van degene die ze helpen. Niet bulderend en schreeuwend, gewoon stil langs de lijn genietend.

Kletsen

Druk met elkaar kleppend stappen twee onschuldige dames 's ochtends in de trein. Verstoord wijst een man op de stilte stikker. ' Sorry hoor meneer, maar kletsen is vrouwen eigen' .

Nu kunnen mannen ook stevig meedoen al moeten ze, net als bij het dansen, door de ladies wat op weg worden geholpen. Lopend tijdens de avondvierdaagse wordt heel wat weg gekletst. De hoge kinderstemmetjes kondigen zo'n loopgroep aan , maar al snel zwelt het zwaardere monotone brommende geluid aan van de volop kletsende papa's en mama's. Ze hebben veel te bepraten, gelijkgestemden onder elkaar, zelfde levensfase, zelfde sociale omgeving, dipje in de eigen relatie, zien er nog leuk uit, romantische omgeving. Een ideaal alternatief voor die afstandelijke dating site.

Rotterdam wil het geluksgevoel bevorderen door meer sociale contactmomenten te creëren. De ladiesrun in hartje stad is het nieuwste loopevenement . In Amsterdam is al een wedloop op naaldhakken, dus wat maakt deze run nu zo uniek, of wordt hiermee een nieuw 'klepmoment' geboren?.

Geluksgevoel

Toen was geluk heel gewoon....Een liedje uit de jaren zeventig, Nederland ging ruiken aan luxe, materialisme en individualisme. In de hunkering naar het goede zongen in 1972 Frans Halsema en Gerard Cox over dat we vroeger, de jaren vijftig, bijna niets hadden en toch gelukkig waren. Geen tv, slechts radio en een kolenkachel.

Inmiddels zitten we aan de andere kant van het spectrum en kijken we niet op van tweede auto's per gezin en een of twee vakantiewoningen in Thailand of Zuid Afrika.

Nu de top van het materialisme in zicht komt, daagt de behoefte aan geluk. Veel materie maakt niet gelukkiger, wat dan wel? Tracy Metz van de NRC interviewde Harvard professor Daniel Gilbert over geluk. Geluk is immers hot in de westerse wereld.Hij houdt zich bezig met prospection, de kunst van het voorspellen waar we gelukkig van zullen worden. Geluksgevoel blijkt in het heden te zitten, het genot van het moment. Over verleden en toekomst hebben we volgens de prof een onjuist geluksbeeld. Onze hersenen houden ons in het heden gevangen. Daarom zondig je zo makkelijk, even snoepen en dan nooit meer. Niet dus. De mediterenden hebben gelijk met hun mantra's; je wordt gelukkig met het repeteren van “ik ben gelukkig” ,”ik ben gelukkig”, “ik ben gelukkig”, “ik ben gelukkig”…...

Je bent het dus zelf die geluk kan maken of breken, daar heb je maar weinig materie voor nodig.

examen

Zonnetje, 23c, een middeleeuwse Belgische entourage, een ideaal moment om met collega's even op een terrasje te zitten.

Zo'n zomerse juni maand is een totaal andere beleving dan de decembermaand, dan staat de afsluiting van het kalenderjaar centraal. In juni geen grote beschouwingen over de toestanden in de wereld, in deze maand staan de verwikkelingen in het gezin centraal, het is immers afronding van het schooljaar. Gaan ze over, wordt het slagen of zakken, gaan ze überhaupt verder met de studie?

Eén van mijn dochters doet HAVO-examen, de afronding van een schooljaar dat in de verste verte geen 365 dagen heeft geduurd. Het examen heeft bij haar zeker niet de hoogste prioriteit, eerst haar werk, vriendje, uitgaan, chatten, mobieltje. De studie komt denk ik op plaats 6, nog niet eens laag als ik andere ouders moet geloven. Ze kreeg immers sowieso al een voldoende voor haar werkstuk, omdat ze als enige groepje hun verslag op tijd inleverden!

Al te druk maken over de vorderingen van de diverse kids heeft weinig zin. Ze gewoon maar laten begaan en hopen dat het goed gaat. Zo af en toe een luisterend oor, een schouderklopje en genieten als je met één van je dochters samen met je collega’s op zo'n terrasje zit. Wat een fijne studentenstad hè pap, ik blijf hier toch maar studeren. Het glimlachje dat op mijn gezicht verschijnt valt direct op bij de collega’s die ook kinderen hebben. Ook zij weten precies hoe het voelt; zo’n pintje smaakt toch lekkerder met zo’n dochter naast je.