vrijdag, februari 18, 2011

Eigenaarschap

Mijn kinderen zitten allemaal op hockey, maar mijn zoon is zijn sportcarrière begonnen bij een voetbalclub die menigmaal amateurkampioen is geweest. Een clubervaring die me altijd is bijgebleven omdat de jeugdopleiding destijds een flinke knauw kreeg toen de jeugdcoordinator woedend opstapte. De bestuurders konden goed uitleggen wat het probleem was; een stevige grote boom met steeds meer schaduw, waaronder steeds minder groeide. Een enthousiaste energieke man die steeds meer mopperde dat hij alles alleen moest doen omdat anderen zich minder voor de zaak inzette, hij maakte overuren en overuren.

In werkelijkheid waren een groot aantal ouders best bereid om zich in te zetten. De coördinator zag steeds minder dat die mensen hun inzet pleegden naast al hun andere officiele verplichtingen. Dat ze hun prioriteiten soms anders legden dan de jeugdcoordinator wilde niet zeggen dat ze niet hun stinkende best deden en hun vrije tijd niet gaven voor de club. Eén voor één trokken de overige vrijwilligers zich terug en stond de man alleen.

Met vallen en opstaan heb ik vaak gedacht aan die jeugdcoordinator. Natuurlijk moet de leider inspireren en enthousiasmeren. Het is echter ook aan de leider om een team rond zich te vormen en te behouden. Een team dat uitvoering wil blijven geven aan die inspiratie. Ook zelf in staat is om beslissingen te nemen, en niet altijd terugvalt op beslissingen van de bestuurder. Dat vereist leren delegeren, eigenaarschap, er vertrouwen in hebben dat het goed komt, ook wanneer de ander weleens andere keuzen maakt.


Een inspirerende gemotiveerde leider kan een boom tot grote hoogte brengen. De boom heeft voeding van onderop nodig om te blijven groeien. Dat vraagt ruimte voor zonneschijn in plaats van een grote donkere schaduw.