downdaten

We lijken met z’n allen een groot koppel probleem te hebben. We leven langs elkaar maar willen o zo graag gekoppeld worden. De natuurlijke koppelmomenten lijken uit ons leven wat verdwenen te zijn. Via het internetwerk zitten we met draadjes aan elkaar en dat biedt nieuwe koppelmogelijkheden.

Even een update van de nieuwe koppeltermen in de maatschappij. Dat moet tegenwoordig natuurlijk via het downloaden van een bestandje van een chatsite, bijvoorbeeld www.jongebazen.nl ,de praktijk van het jonge leidinggeven.

Een flitsende carrière als jonge leidinggevende lijkt mooier dan het is want de dames in dit geval, zo tussen de 30 en 40,waren als vanzelf het bedrijfsleven binnengeloodst. Stoere meiden, opgegroeid in tijden dat reclames gilden dat “een slimme meid op haar toekomst moest zijn voorbereid”. Nu waren ze in een saai leven terecht gekomen. Een van de dames was bezig met ‘downdating’, een vorm van contact maken met lager opgeleide mannen, ‘want van die hoger opgeleide heren word je maar moe; dat kletst de hele dag over werk en persoonlijke succesjes.’ Gewoon een leuke man aan de haak slaan in plaats van een man uit een hogere kring trouwen, zoals hun oma’s en moeder hadden geleerd.

Of wordt het “speed dating”? Een ideetje van een rabbijn uit Los Angeles om jonge mensen te helpen een geschikte partner te vinden. Je ontmoet 20 à 25 personen, iedere ontmoeting duurt vier minuten. Op een kaart kruis je discreet "ja" of "nee" aan. De volgende dag ontvang je het emailadres van de dates waarbij zowel jij als je date "ja" hebben aangekruist.

Koppelen is moeilijk maar ontkoppelen ook maar daarvoor heb je “Dating tips”. Je spreekt af in een openbare ruimte waar veel mensen zijn. Dat is minder lastig ontsnappen. Of je laat tijdens de date je mobieltje afgaan, een leuke smoes om er tussen uit te knijpen.

Carnavalvieren is natuurlijk een downdaten avant la lettre. De sjieke notaris verkleedt zich als boer, de boer wordt bisschop en de buurvrouw wordt een Braziliaanse schone. Je gaat gewoon naar een vol café, met alle mogelijkheden van speed dating voor koppel en ontkoppelmomenten. Gewoon even jezelf lekker uploaden met een paar dagen downdaten.

Upper Class

Het gaat goed met het Britse koninkrijk. De bijdrage aan de oorlog in Irak riep terechte kritiek op, maar voor de rest gaat het Engeland voor de wind. Dat merk je ook aan de kunst- en modewereld. We mogen met Groot-Brittannië voor de dag komen. Wij mannen en ook vrouwen zullen ons in het nieuwe seizoen moeten gaan kleden volgens de Britse invloeden; ruiten, klassieke strepen, tweedjassen en leren stukken op de elleboog. In de koopgoot struikel je al over de Burberry dassen.

Het kan dan ook geen toeval zijn dat Woody Allen, zijn nieuwste film Matchpoint, geheel in Londen opnam. Toch speelt een zwoele Amerikaanse een cruciale rol. De Upper Class gemeenschap van Londen lijkt uiteindelijk toch sterker uit de film te komen dan de mislukte Amerikaanse actrice met de ontzettend sensuele lippen. Zo wint het oude Europa toch weer van de nieuwe wereld.

Een deel van de film Matchpoint speelt in de Modern Tate (museum voor hedendaagse kunst in een oud energiegebouw). Dezelfde locatie komt in beeld bij een andere kaskraker, The Constant Gardener. Ook hier weer een Britse Upper Class boy die in Kenia wordt geconfronteerd met de uitwassen van de farmaceutische industrie. Maar ook hier lijkt de gepassioneerde liefde het te verliezen van de belangen van het Britse Imperium.

Wat wel opvalt in die kunstuitingen met een Britse inslag, is dat de vrouwen altijd het slachtoffer lijken te zijn van de mannelijke carrière- of eerzucht. Of zitten er teveel stereotiepen in dit soort films? Tenslotte was het valse paspoort in de film ook afkomstig uit zo’n stereotiep land. U raadt het al, een weggevertje waarschijnlijk van minister Verdonk.

Veilig voelen

In een vreemd gebouw kijk ik altijd naar nooduitgangen, kwestie van veiligheid. Ook in het restaurant waar de studenten van de hotelschool een speciaal diner verzorgden. Zonder een eurocent op zak hadden ze een eetzaal geregeld in een restaurant inclusief koks, eten, nachtkijkers en afplakmateriaal. Zelfs een brandweerman was aanwezig. Een bestuurslid van de blinden geleide hond organisatie heette ons welkom voor het "diner in the dark".

Even leven in het pikkedonker heeft uiteenlopende effecten bij mensen. Sommige mensen missen ineens hun kaders en raken volledig van de kaart. Het geeft ook een bijzonder gevoel omdat andere zintuigen ineens alle ruimte krijgen; je hoort, ruikt, voelt en proeft meer.

De vinologen die tijdens een diner anderen imponeren met hun kennis over de wijn, vallen ineens van hun voetstuk wanneer ze de wijnfles niet kunnen zien, maar alleen kunnen ruiken en proeven. Is het nu een witte wijn uit de oude of nieuwe wereld? Mijn tafelgenoten doen wel eens mee aan wijnproefwedstrijden, maar zijn nu de kluts volledig kwijt.

Gezichten kunnen we niet zien, evenals het eten wat op ons bord ligt. Het dessert lijkt keihard, maar de koks hebben een geintje uitgehaald, het kopje is afgedekt met een kletskop!

Jammer genoeg is de grote zaal niet volledig pikke donker. Want er zit een levensgroot verschil tussen een enkel lichtje zien en helemaal geen lichtje. Eén lichtje is voldoende om de ziende zekerheid te geven. Terwijl een pikdonkere ervaring je altijd bij blijft, blijven knipperen met je ogen en nog steeds niets zien. Dan pas word je bewust van het belang om altijd goed te weten waar je bent. Als je immers door de rook geen hand voor je ogen meer ziet, moet je blindelings de ontsnappingsroute weten te vinden. Het was nu juist de brandweer die het bedekken van het verlichte ontsnappingslichtje verbood, niet slim. Afwijking van de strakke brandweerregels had in dit geval meer bijgedragen aan het toekomstige veiligheidsgedrag van de bezoekers. Maar regels zijn regels voor bureaucraten en daarin past geen ruimte voor het positieve effect van een gevoelservaring op een beter veiligheidsgedrag.

Pukkelkespraat

De wereld veranderd razendsnel en zo ook de taal die we spreken. Telkens duiken er andere taalvormen op. Meestal nemen de jongeren het initiatief tot een andere taalvorm om zich daarmee te onderscheiden van andere groepen. Soms is het de techniek die ons daartoe stimuleert.

Zo waren de meesten van ons 3 jaar geleden nog niet gewend aan SMS taal (ff 8en), nu kun je zelfs de bijbel al in sms-taal lezen, inclusief symbolen voor verschillende Bijbelse namen.‘Ik= A & OO, ht bgn & ht nde vn alls, zgt de Hr, d Alm8ige Gd, Die =, ws & kmt’. Dat leest dus makkelijk als ‘Ik ben de Alfa en Omega, het begin en het einde van alles, zegt de Here, de Almachtige God, Die is, Die was en Die komt’. Openbaring 1:8 voor de kenners van de heilige schrift.

Trendzettende jongeren blijven innovatief om steeds weer iets nieuws uit te vinden op gesprekstaal gebied. Zo is de Hiphopstraattaal helemaal uit . Met kreten als Chickie alles chill?, chillheid, spange sma-tjes, Leipe pokoe draaienze trouwens en Fokking chill hoor je er niet meer bij in 2006. De nieuwste trend is Pukkelkespraat ,provincieslang, een onverantwoorde mix van verschillende Nederlandse dialecten met een vleugje ABN. Dus voortaan kreten als Gelukkig noi joar, een piezelke beterschap, een liedske , Moi dikke! Vroeg uit de veren vogelke?

Al dit soort modernismen bevallen me meestal niet zo goed ,maar soms kom je er mooi weg mee. Niet meer de afschuwelijke kreten “Doeg” en “Doeiii” bij vertrek maar gewoon weer net als vroeger thuis in Brabant een welgemeend ‘Houdoe!” Reuze moderne en geheel verantwoorde Pukkelkespraat.

“Houdoe” is eigenlijk een oeroud voorbeeld van sms taal, want ook die Brabanders waren veel te lui om te praten. Ze zochten naar zo min mogelijk letters om iets te zeggen. ‘Houdoe’ staat voor “tot ziens en het gaat je hopelijk goed tot de tijd dat we elkaar weer zien”. Weet u tenminste wat die jongeren elkaar allemaal gaan toeroepen in 2006. En straks gaan wij allemaal ook over op ‘houdoe’, want we willen er toch graag allemaal bijhoren, of niet soms?