donderdag, februari 16, 2006

Upper Class

Het gaat goed met het Britse koninkrijk. De bijdrage aan de oorlog in Irak riep terechte kritiek op, maar voor de rest gaat het Engeland voor de wind. Dat merk je ook aan de kunst- en modewereld. We mogen met Groot-Brittannië voor de dag komen. Wij mannen en ook vrouwen zullen ons in het nieuwe seizoen moeten gaan kleden volgens de Britse invloeden; ruiten, klassieke strepen, tweedjassen en leren stukken op de elleboog. In de koopgoot struikel je al over de Burberry dassen.

Het kan dan ook geen toeval zijn dat Woody Allen, zijn nieuwste film Matchpoint, geheel in Londen opnam. Toch speelt een zwoele Amerikaanse een cruciale rol. De Upper Class gemeenschap van Londen lijkt uiteindelijk toch sterker uit de film te komen dan de mislukte Amerikaanse actrice met de ontzettend sensuele lippen. Zo wint het oude Europa toch weer van de nieuwe wereld.

Een deel van de film Matchpoint speelt in de Modern Tate (museum voor hedendaagse kunst in een oud energiegebouw). Dezelfde locatie komt in beeld bij een andere kaskraker, The Constant Gardener. Ook hier weer een Britse Upper Class boy die in Kenia wordt geconfronteerd met de uitwassen van de farmaceutische industrie. Maar ook hier lijkt de gepassioneerde liefde het te verliezen van de belangen van het Britse Imperium.

Wat wel opvalt in die kunstuitingen met een Britse inslag, is dat de vrouwen altijd het slachtoffer lijken te zijn van de mannelijke carrière- of eerzucht. Of zitten er teveel stereotiepen in dit soort films? Tenslotte was het valse paspoort in de film ook afkomstig uit zo’n stereotiep land. U raadt het al, een weggevertje waarschijnlijk van minister Verdonk.