knoflook

Geur bepaalt in belangrijke mate de partnerkeuze. Met allerlei geurmiddeltjes proberen we te verleiden. Parfum, de film gebaseerd op het boek van Suskind, illustreert prachtig dat onze neus meer ons gevoel beïnvloedt, dan we ons bewust zijn. We hebben onbewust een uitstekend geur geheugen.

Liefde houdt niet op bij de partnerkeuze. Mannen willen presteren en ook daar zijn middeltjes voor. Volgens nieuwe inzichten zorgt knoflook niet alleen voor een gezonde darmflora en een lekkere smaak.Veevoerders gebruiken knoflook bijvoorbeeld als groeiversterker, dan is het stapje naar geslachtvergroters zo gemaakt. Wat blijkt uit een onderzoekje van de BBC? Knoflook is een uitstekende vervanger voor de viagra pil. Bij 6 van de 7 mannen met erectieproblemen werd een verbetering geconstateerd na het drie maanden eten van een knoflookrijk dieet, supermarkten verkochten daarna 32% meer knoflook.

Wetenschappers komen echter met tegenstrijdige onderzoeksresultaten. Een Leidse promovendus beweerde eind 2005 dat knoflook geen effect heeft op vetten, vaatontstekingen of op aderverkalking, terwijl een Amerikaaans wetenschappelijk tijdschrift eind 2006 meldde dat knoflook zorgt voor een flinke verlaging van kanker.

De sensuele man blijft vertwijfelend achter in de keuze tussen een uitdagende geur of een sterk geslacht. Suskind lijkt me in deze de beste raadgever, geur beïnvloedt direct het gevoel, de liefde. De keuze tussen veel of weinig knoflook is die tussen liefde of sex. Dan toch maar een teentje minder.

huwelijk

Zijn we in 2020 meer publiek of privaat, wilde het ministerie van mij weten tijdens een brainstorming. Kijken in de toekomst trekt mij wel. Op het eerste gezicht lijkt alles te blijven zoals het is. Kijk je terug dan blijkt er zeker sprake van veranderingen, althans als je geen last hebt van geheugenverlies over hoe wij in het verleden over samenleven dachten.
Steeds vaker grijpt men dan terug op de middeleeuwen. Govert Buijs, docent wijsbegeerte, schreef daar in de krant een aardige opinie over. Zo hebben wij liefde in de oudheid niet gevoeld als passie voor één persoon, maar als liefde meer voor de groep van buren, vrienden en familie. Sinds de jaren 50 zetten we bijna alle kaarten op die ene partner en andere relaties verwaarloosd. Stephanie Coontz hield onlangs een pleidooi voor de middeleeuwse huwelijksvorm, die tot begin vorige eeuw gebruikelijk was. Vrienden, familie en buurt waren in die tijd tenminste net zo belangrijk als die huwelijkspartner. De partner hoger aanslaan dan de groep was zelfs asociaal. Victoriaanse dames schopte hun man uit bed als een vriendin langskwam, met wie ze de nacht dan vervolgens kussend en knuffelend doorbrachten.
Privaat is thans veel te beperkt tot de ideale partner. Wellicht kunnen we ons werk en privé leven wat anders inrichten. Wat meer banden aanknopen met anderen zou het scheidingspercentage flink kunnen drukken. Minder hoge verwachtingen over het huwelijk geeft minder "singles". Het nauwe private wereldje wat oprekken, hebben we gelijk wat meer mantelzorgers beschikbaar voor de zorg. De tijd lijkt rijp om nieuwe samenlevingsidealen te formuleren, een "going back in the future" , terug naar de middeleeuwen. De jeugd is al begonnen, zij kiezen steeds vaker voor de sociale studies die daar bij horen zoals sociologie en filosofie. En die mannen van middelbare leeftijd? Die dromen al weg bij die vriendin in hun bed, maar dan zonder hun eigen vrouw.

Ademnood

In de ochtendspits is op station Voorburg een trein ontruimt. In de overvolle trein dreigden reizigers in ademnood te komen.
Dagelijks in de file staan lijkt ook geen pretje. De bedrijventerreinen gebouwd aan de stadsranden, zoals in Capelle a/d Ijssel staan tussen vijf en zes uur vol met lease auto's die massaal naar huis vertrekken. Vervolgens staat men een klein uur in file om het bedrijvenpark te verlaten, vaak slechts een kort stukje asfalt. Over de file ellende wordt wel veel gemopperd, maar slechts weinigen passen hun vervoerswijzen en vervoers momenten aan, zodat ze minder last hebben. Toch ervaren lang niet alle automobilisten dat dagelijkse bumper aan bumper rijden als vervelend. De dagelijkse routine van wat de Vlamingen 'het aanschuiven' noemen, zorgt ook voor ontspanning van de gepijnigde hersenen. Routine vereist immers minder energie. Even 'chillen' in de file.
Ruim 30 jaar vertrokken treinen in eenzelfde samenstelling, op vaste tijden, met een vaste regelmaat vanaf steeds hetzelfde perron. Een vaste routine, die weinig extra energie kost. Alleen de verschijning van een nieuw gezicht op het perron kan de emoties wel eens doen oplopen.
Met de nieuwe dienstregeling gooit de NS die vaste routine geheel over boord. Zelf zit ik 's ochtends in een ruimere luxere trein, in Zoetermeer is het echter proppen geblazen. Het probleem is door de NS efficiënt opgelost; ontruimen die handel. Misschien een tip voor de verkeerspolitie om het file leed op te lossen, gewoon de snelweg ontruimen ! Een echte oplossing lijkt me het niet, maar door de verminderde CO 2 uitstoot kunnen we met z'n allen wel langer blijven ademen.