Herkenbaar werk

Bij de start van de industriële ontwikkeling was het goed zichtbaar dat je buurman boer was geworden. Een mooi weiland met koeien kon je zien liggen. Daarna bouwde je buurman een grote fabriek met schoorsteen op zijn erf en zag je even later de arbeiders op de fiets de fabriekspoort passeren. Het opslagterrein stond vol met stenen, zijn eindproducten. De fabriek werd vervolgens gesloopt en vervangen door een mooi glanzend kantoor. De medewerkers parkeerden hun lease-auto's op het ruime parkeerterrein. Het was nog moeilijk te zien wat daar binnen gebeurde. Gelukkig stond er een mooi bord, waarop de diensten van het organisatieadvies bureau werden aangeprezen.
Het kantoorgebouw staat inmiddels leeg en de buurman woont nog steeds naast me. Wat die doet is compleet onduidelijk. Hij werkt tegenwoordig vanuit zijn eigen woonhuis, met behulp van internet. Wat hij doet, ik kan het niet zien. Mijn echte buurmannen en -vrouwen zijn op ons woonhofje ook met onherkenbaar werk actief op internet. Een greep uit de internetdiensten vanuit ons woonhofje: o De zalmvissers bellen vanuit Shetlands naar ons hofje om hun vangsten door te geven aan mijn buurvrouw (die oorspronkelijk uit Schotland komt). Zij verhandelt via internet de zalm over heel West Europa; o De intakeverslagen voor verpleeg- en verzorgingshuizen worden vanuit ons hofje via internet verstuurd naar het RIO; o De medewerkers van Calvin Klein worden via ons hofje en via internet geïnformeerd over de ontwikkelingen in het bedrijf.
Allemaal misschien wel mooie producten, maar het verdwijnen van de herkenbaarheid van het werk gaat wel ten koste van de sociale contacten. Hangend over dat hek van de wei kon je tenminste nog een praatje aanknopen met de koeien melkende buurman.