Aan onze kant van de naastgelegen oude Pakuranga
brug wordt onze tuin in Auckland aan de waterkant doorsneden door een openbaar wandelpad.
De Rotary Walkway leidt langs een voormalige Amerikaanse landingsplaats in de
WOII voor de bevoorrading van het leger in de Pacific, in een tijd zonder “America
first” en “nepnieuws”. De betere middenstand, met opvallend veel Aziaten, loopt
al groetend over de walkway hun verfrissende rondje.
Aan de andere kant van de brug ligt een lagoon.
De brugpassage doet me even denken aan een item in het Netflix interview van
David Letterman en Barack Obama van enkele dagen terug. Letterman loopt met
congreslid John Lewis over de brug bij Selma, Alabama, dezelfde brug waarover
Lewis de beroemde protestmars liep op 7 maart 1965. Langs het Lagoon lopen
mensen van diverse culturen hardlopend en wandelend langs en door elkaar, gescheiden
van de vooral Europese immigranten die vanaf luxe veranda’s neerkijken op het
sportende volk.
Auckland is een stad met de grootste Pacific
populatie ter wereld, samen met de oorspronkelijke Maori's, Aziaten en Europese
immigranten. Een stad waar rijke tot zeer rijke Aziaten zich vestigen op
“blanke” toplocaties. Ze doorbreken met hun in Azië verworven kapitaal
de “sociale constructies” die racisme volgens Obama in stand houdt, maar ze
integreren in hun nieuwe land slechts moeizaam. Een land waarin het nog zoeken
is naar de voordelen van de multiculturele gemeenschap voor degenen die wel integreren.
Met de geboorte van een Nieuw-Zeelandse kwam de
vijfde nationaliteit in ons gezin. Begin deze maand is Ivy, ons derde
kleinkind, hier geboren in Auckland. De overbrugging duurde slechts een
kleine 4 uur van een zwangere dochter met de eerste weeën tot een trotse moeder
met een dochter van 8 pond. Een fractie van de tijd die wij als grootouders nodig
hadden om de afstand tussen thuis en hier te overbruggen.
Ondanks dat het hier volop zomer is en 12 uur
vroeger, zorgt de combi van het weer en de verbondenheid met internet, voor een
thuisgevoel. Op dezelfde tijdstippen dat de twee stormen van deze maand
losbarstten in Nederland, kwam hier in Auckland ook de regen met bakken uit de
hemel. Aan de andere kant van de wereld kun je je snel thuis voelen,
met de Whats-app berichten over stormpoolers en vliegende voetgangers op de
smartphones en een razende storm rondom het huis.
Welkom Ivy in deze digitale wereld, waarin de warme
gevoelens van je opa en oma straks vooral via WhatsApp en FaceTime tot je
zullen komen.
Nu maar hopen dat Ivy met drie nationaliteiten in
haar gezinnetje, ook snel mag integreren en daarvan de voordelen mag ervaren in
een wereldgemeenschap waarin globalisering en immigratie, de eigen cultuur niet
doet verwateren, maar juist kan versterken. *
-->
*) Bas Heijne, “Onbehagen, nieuw licht op de
beschaafde mens”, 2016
