massage

Tijd nemen om te ontspannen komt er niet makkelijk van, terwijl het zoveel kan opleveren.Tot voor kort liet ik mij regelmatig masseren. Zo'n twee uur intensieve massage in een half slaperige gemoedstoestand, opent je vel weer geheel voor prikkels. Jammer genoeg is mijn masseuse overleden.

De massage dames op de Thaise stranden waren dus een uitkomst. Een uur in de olie massage voor 6 euro, inclusief een glimlach. Jammer dat dit genot hier in Nederland altijd inclusief vertroeteling van de erotische zones is, dat maakt het niet alleen een stuk duurder. Dat soort genot haal ik toch liever elders, daar heb ik zelfs geen Thaise massagevingers voor nodig. 'Handen thuis' zo gezegd.

In Vietnam hebben ze een interessant initiatief, daar kun je massage door blinden laten doen. De vereniging van de blinden van Ho Chi Minh City leidt blinden op in traditionele massage. Misschien een idee om naast “dinner in the dark”, opleidingen voor “massage in the dark” te gaan verzorgen. Vrijwilligers om zich te laten masseren genoeg lijkt me, ontspanningstijd is immers gelijk werktijd.

Beer

De meeste uitgaven doen we ten gunste van onze naasten. Dat heeft de commercie goed begrepen. In de loop der jaren zijn de gezinnen echter kleiner geworden. Inmiddels hebben de reclames zich ook gericht op luxe voor het huisdier. Hond en kat hebben evenveel recht op luxe, schreeuwen de commercials ons toe.

Wie gunt Bobo niet zijn Bonzo vitality maaltijd met menubrokken en een aanvullende diner complet? De marktgroei is schijnbaar onvoldoende, want ook de pluche beer krijgt de status van kind. Terwijl de armen in de wereldsteden buiten bedelen om een aalmoes probeert het warenhuis binnen de knuffelbeer te humaniseren. Een eigen vulling, eigen kleren, eigen shampoo, eigen zeep schoenen, eigen tasje etc.. Zelfs een verjaardagsfeestje vieren voor de beer is mogelijk.

Leuk voor de commercie , maar zouden we niet beter toch maar eerst de minder bedeelden wat extra knuffelen ?

Cijfers

Het 'gat in de markt' zit vaak op een onverwachte plek.

Iedere dag bevat de krant een verse opmaak, slechts de indeling van de puzzelpagina is al jaren gelijk. Niks nieuws onder zon, een uitgekauwd product zou je denken.

De opmaak van de puzzelpagina is echter onlangs wereldwijd drastisch gewijzigd. Iedereen is opeens aan het Sudoku-en, in de ban van het cijferspel. Simpel van opzet, overgewaaid vanuit Japan. Je had het zelf kunnen bedenken. Dat is echter vaak bij een hype.

We hadden tijdens de vakantie in het gezin zelfs een Sudoku competitie. En de kinderen? Die hebben natuurlijk weer gewonnen. Die jonge hersenen hebben toch altijd weer verbluffend snel de juiste combinatie op papier, terwijl Pa en Ma met hun oude hersenen net de eerste cijfers hebben gevonden. Misschien dat de kids door die cijferspelletjes beter leren hoofdrekenen, dat is er op school helaas bij in geschoten. De jeugd wint met cijfers maar verliest met rekenen. Jammer, want dat 'gat in hun hand' is al zo groot.

VOC

Reizen zit Nederlanders in het bloed. Ten tijde van de gouden eeuw heeft de VOC ons daar groot mee gemaakt. Je kunt zover niet gaan of je komt Nederlanders tegen. Toeval of niet zijn de oude VOC locaties ook vaak de plekken waar internationaal vooraanstaande oogklinieken huizen.

Het is wel zoeken naar die VOC-plekken in bijvoorbeeld Ghana, New York of Thailand. De Tuk-tuk's brengen je in de oude hoofdstad van Thailand naar alle toeristische plekjes, maar op de 'Dutch settlement' was onze Tuk-tuk dame nog nooit geweest.

Tussen scheepswrakken en oud roest handel staat verscholen een gedenkplaat van de VOC. Overal in het gras liggen porseleinen scherven als restant van een 400 jaar geleden opgerichte handelspost. Gaat onze moderne VOC-variant; Het Oogzorgnetwerk, de Verenigde Oogheelkundige Centra ook gouden tijden beleven? Hoe zien de restanten er in 2406 uit? Moeten die oogkliniek- locaties natuurlijk wel vakantiebestemmingen zijn of zouden ze dan zo verstandig zijn om tijdens de vakantie niet over het werk te dromen.