Dankzij de camera op mijn smartphone kan ik de fabelachtige natuur van het verre Nieuw Zeeland als herinnering dichtbij me houden. Dat lukt eveneens op het simpele veerpontje dat niet alleen twee haventjes verbindt, maar je ook in harmonie brengt met de natuur. De omgeving schittert voor mij veel sterker dan het meest luxueuze plezierjacht ter wereld, de Artefact, waar we vlak naast afmeren. Met mijn smartphone van destijds, de Blackberry, kon je geen foto’s maken, maar ondernemer Lazaridis is er wel flink rijk mee geworden. Zijn luxe bootje van € 135 miljoen ligt er mooi bij, maar ons korte tripje met de veerpont in de idyllische Bay of Islands was zeker zo mooi en toch een stuk goedkoper.
In Wenen bezochten we deze zomer het Hundertwasserhaus, een andere harmonie van mens en natuur. De Oostenrijkse kunstenaar woonde zelf ook zo’n kleine dertig jaar in de Bay of Islands. Nog maar onlangs is in Whangarei het Hundertwasser Art Centre geopend, een op zijn visie geïnspireerd cultureel centrum. Een kleurrijk en organisch ontworpen gebouw, met speelse vormen, levendige kleuren, organische lijnen en een menselijke maat. Een combinatie die gelijk vertrouwd aanvoelt of je nu in Wenen loopt of in Whangarei.
Naast de relatie tussen mens en natuur blijft het behouden van cultureel erfgoed een grote uitdaging. Dat geldt ook voor het mooie badplaatsje Russell in het noordelijk kustgebied van Nieuw Zeeland. The Duke of Marlborough uit 1827 is een prachtig koloniaal hotel, één van de mooiste nationale culturele erfgoed iconen. Na een moeilijke periode straalt het hotel weer dankzij innovatieve ondernemers, zoals Anton Haagh. Haagh is een familienaam zo Bredaos als de Haagdijk en de Haagweg. En jawel, zijn ouders emigreerden destijds naar Nieuw Zeeland. Als Bredanaar voelt ook zo’n horeca succes in het verre Russell toch heel dichtbij.
