EEN KWESTIE VAN GELUK

Eind van de middag verliep de vlucht terug naar Rotterdam heel soepel. Geen vuiltje aan de lucht zo leek het. De achtergebleven collega was echter bezorgd geweest. "Je mag wel van geluk spreken dat jullie net op tijd weg waren", belde hij door. De hel in de vorm van een zwaar onweer brak hier los net nadat jullie waren vertrokken.

Op de vliegtuigstoel lagen diverse kranten met artikelen over de nieuwe mode presentaties in New York. Prominent stond mannequin Mirthe Maas met Donna Karan kleren op de foto in de Frankfurter Allgemeine , een Duitse topkrant, De Telegraaf sprak over dé doorbraak van Mirthe als top mannequin van diverse topmerken. In deze intranetcolumn voorspelde ik 1,5 jaar geleden dat diezelfde Mirthe, een vriendin van mijn dochter, binnen enkele jaren op de cover van internationale modebladen zou staan. Zo'n weddenschap heeft veel minder kans dan een winnend lot in de staatsloterij.

Mijn zoon verplaatste zich diezelfde tijd niet door de lucht maar met de auto en had zin in een ijsje. Eventjes stoppen bij het benzinestation, ijsje kopen en wegrijden. Hij heeft amper zijn hielen gelicht of binnen twee minuten knalt een auto met grof geweld datzelfde benzinestation binnen. Doden en zwaargewonden onder degenen die iets langer dan hij in de rij stonden.

Allemaal godsbewijzen zou Thomas van Aquino gezegd hebben. Gewoon een kwestie van heel veel geluk zegt de ander, of toch een bijzondere beschermengel op mijn schouder?

De merkenclub

Wilt u ook zo graag van elke dag een bijzonder dag maken? Wilt u ruiken, proeven, kortom al uw zintuigen optimaal gebruiken? Dan lijkt dat voor veel mensen een reden te zijn om lid te worden van de Nespressoclub, een club die mensen samenbrengt die allen dezelfde passie koesteren voor een uitzonderlijke koffie.

Tot voor enkele decennia verzamelden mensen zich primair rondom een geloofsrichting. Rondom die geloofsstromingen ontstonden allerlei clubs waarvan de leden samen iets wilden beleven zoals fanfares, scoutinggroepen en sportclubs. Het geloof verdween naar de achtergrond, de katholieke fanfare ging blazen met de protestanten en de openbare voetbalclub schoot met een katholieke aanvaller zich naar de top van de eredivisie.

Bedrijven wilden ook nog wel eens clubs vormen voor hun medewerkers en hun familie. De Philips Sport Vereniging uit Eindhoven is zo’n oude bedrijfsclub. Diezelfde bedrijven zijn gesprongen in het gat wat ontstond met het verdwijnen van de sociale banden tussen religieuze stromingen. Ze verzamelen geloofsgenoten, hun consumenten, rondom hun producten zowel op internet als in hun moderne “merken-kerken” zoals de Nespresso Boutique’s. Nog even en de eerste ontgroening voor nieuwe nespressoclubleden dient zich aan . Lekker verplicht kuipjes snoep happen uit een bak koffiedrek. Je bent niet wat je denkt, je bent wat je gebruikt, lijkt het devies. Geen onverwachts credo indien je de markt z’n gang laat gaan bij het vormgeven van de overgang van een materialistische naar een meer spirituele wereld.

Wachten

Een stralende zon, een wit strand en een stevige bries die voor verkoeling zorgt, het ideale vakantieplaatje. De vakantie is nog niet om, of de vakantiesector probeert ons al weer over te halen een nieuwe bestemming uit te gaan zoeken. Allemaal mooi en prachtig zolang je vergeet dat die vakantiebestemmingen niet bij jou in de achtertuin liggen. Vaak bestaat de reis uit een flink portie wachten; op Schiphol in een ellenlange rij voor de balie of in een kilometerslange file bij de Gotthardtunnel. De emoties kunnen in die rijen soms hoog oplopen.

Treinmachinisten, zo alleen op de bok, kunnen fantastisch genieten van prachtige weidse uitzichten op een verder verlaten landschap. Zo af en toe kom je een tegenligger tegen, rij je langs een snelweg of door een stadje maar verder biedt het uitzicht veel ongerept natuurschoon. De grote angst is de plotsklaps opduikende man of vrouw die jouw trein wil gebruiken om het leven te bekorten. Een ervaring die je niemand gunt. Het beeld lijkt door de hoofden te spoken van mijn medereizigers die ook deze late avond drie uur moeten wachten op de eerst vrijgegeven trein. Een perron vol ingehouden emoties aan het eind van een lange werkdag, een mix van vermoeidheid en gemengde gevoelens voor machinist,hulpverleners en slachtoffer.

Met flitsende buitenlandse stages werft het hoger onderwijs nieuwe studenten. Zo zit één van mijn dochters op zo'n stage adres tussen de witte stranden van de Antillen. Plotsklaps heeft ze een angstaanjagende zenuwontsteking. Met spoed naar de SEH, een second opinion, alles komt in een stroomversnelling, maar immens blijft de grote afstand tussen je kind en jij als ouder. De repatriëring kan niet snel genoeg geregeld zijn, soms duurt wachten op die liefdevolle knuffel op Schiphol echt erg lang. De grootste emoties komen los, als het dierbaarste wat je hebt, je kind, weer veilig thuis op de bank zit. Nu nog wachten op herstel.