zondag, oktober 26, 2008

Overdaad schaadt

“Akela wij doen ons best. Wij dip dip dip dip. Wij dop dop dop dop. WOEF!” Bij de scouting leerde je gekke spreuken, maar ook de ontwikkeling van je oriëntatievermogen. Daar heb je vaak geen kompas voor nodig. In Nederland hellen individuele bomen vaak iets over naar het Noord-oosten, de schors aan de Zuid-west kant is groener. Wind en daardoor regen komen hier immers vaak uit het Zuid-westen. Wel zo handig als je op dropping werd gestuurd, navigatiesystemen heb je dan niet zo hard nodig, die zitten in je hoofd.

Bij het zoeken naar de dichtstbijzijnde betaalautomaten, pizzaria’s of andere winkels wil het wel eens voorkomen dat je toevallig net de verdere weg inslaat. De logica doet niet altijd zijn werk goed, een mobiele Google maps is dan wel zo handig. Die zit dan ook op mijn nieuwe mobieltje, met nog 40 andere programma’s en 30 instellingen. Die hebben allemaal per stuk zo’n 15 mogelijkheden,met 4 verschillende knopjes, tezamen zo’n 4000 mogelijkheden om het apparaatje in te kunnen stellen. Na zo’n 40 uur prullen heb ik nog niet alles zoals ik het wil. Overdaad schaadt.

Veel Amerikaanse goederen en invloeden komen via Nederland aan land in Europa. Niet alleen de uitwassen van de kredietcrisis, alleen waren we nog bespaard gebleven van de shoppingmalls. Immense ruimten tot de nok toe gevuld met materiele spulletjes. De keuze is zo groot dat je niet meer kunt kiezen. In de VS gaat men nu weer de voordelen zien van de kleine middenstander, met alleen de spulletjes die de mensen in jouw buurt appreciëren. Al het andere kan je gestolen worden.

Een jonge snelle Rotterdamse zakenman wil nog graag een shoppingmall in Tilburg laten herrijzen, een leuke verdienste voor hem. In lijn met de jongens uit de financiële wereld geeft hij de garantie dat de plaatselijke middenstand en binnensteden blijven floreren. Alsof zo’n garantie ergens op gebaseerd is. Financiële overdaad heeft ook het realisme van financiële jongens geschaad. Als we iets leren van de kapitaalscrisis is het wel dat tegenkrachten nodig zijn om uitspraken en handelen van zakenmensen die leiden tot individueel gewin in een realistisch kader te plaatsen. Net zoals nu de, door de zakenjongens zo verfoeide, zondagsrust noodzakelijk is om de kapitaalmarkt tot rust te brengen. Rust die voorkomt dat ook de snelle jongens op de Amsterdamse Zuidas uitroepen: wij dop, dop, dop, doppen !

Doppen: Vlaams voor het dagelijks verplicht stempelen van werkelozen op het arbeidsbureau.

zondag, oktober 19, 2008

Bezetting

De start van het informatietijdperk ging in de jaren zeventig gepaard met de sluiting van traditionele fabrieken. De arbeiders verzetten zich daartegen in de vorm van bedrijfsbezettingen. Werknemers namen de macht over van werkgevers, die hun werkgelegenheid om zeep hielpen. Uiteindelijk kwamen ze toch op straat te staan, weer een ervaring rijker. Hun kinderen wilden ze kost wat het kost een dergelijke vernedering besparen, die mochten studeren op de universiteit, de start van een glanzende carrière. Een slimme meid is immers op haar toekomst voorbereid.

De bladeren vallen, het is herfst, we maken ons op voor guur winterweer, ook in de economie. De Universiteit van Tilburg werd door studenten in 1969 omgedoopt tot Karl Marx universiteit. Het gebeurde tijdens de eerste bezetting in universitair Nederland. In de jaren daarna werden nog steeds diverse colleges Marxistische economie gegeven, met ook aandacht voor de econoom Kondratieff (1892-1938). Hij gebruikte de vier jaargetijden om de periode van pieken en dalen in de economie te duiden, alleen duurt zijn economische cyclus vijftig tot zestig jaar. Na de Industriële revolutie (1771), stoom (1875), olie(1908) zitten we thans op het keerpunt van de vijfde cyclus, het informatietijdperk (1971). In zijn overgang van “zomer” naar “herfst” geschiedt de ineenstorting van de economie. Heeft Kondratieff gelijk dan zit achter de huidige kredietcrisis in de virtuele wereld toch de verwachting dat die zeer wel kan overslaan naar de reële wereld.

De man die betrokken was bij de eerste bedrijfsbezetting in1972 is nog steeds trots op de universitaire studie van zijn zoon. Het leverde zoonlief een mooi baan op bij een van de meest innovatieve Nederlandse bedrijven, van de week hoort hij of zijn zoon in de eerste ontslaggolf meegaat. Over “bezetting” is nog niet gesproken, een kwestie van tijd. Immers de universitaire bezetters van toen zijn slim en op hun toekomst voorbereid.

zondag, oktober 12, 2008

Podcasten

Ze woont al weer een tijd in dezelfde kamer waar haar vader ook zijn laatste levensdagen in het verzorgingstehuis doorbracht. Mooi toch, die kamer kende ze al, het geeft een goed vertrouwd gevoel.

Ze is de eerste officiële klant van de OOGbus. Het is gelijk raak, maar dat weet ze zelf ook wel. Haar vader is aan staar geopereerd, dat ze nu zelf staar heeft is geen verrassing. Haar ogen gaan achteruit, maar ze wil haar kinderen niet tot last zijn, dus een bezoekje aan de oogarts kwam er niet van. En dan vandaag al die belangstelling voor haar. Morgen staat ze voor het eerst van haar leven in de krant! Een tweede bewoonster wordt gefilmd voor een podcast, dat laat ze graag passeren. Podcasten, Apple’s en internet, dat is een andere wereld.

Podcasten neemt een in de moderne wereld een grote vlucht, nu de modernste telefoontjes over filmcamera’s beschikken. Even een filmpje maken en doorsturen naar de website, dat allemaal met een apparaatje niet groter dan vier opeengestapelde creditcards. Geen kabeltjes, geen aparte camera’s, geen verzending per TNT, niets van dat al. Kunnen we al die informatie in emails, webpagina’s en ook nog glossy bladen wel behappen? Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus gaan we filmen om nog meer informatie in minder tijd te verspreiden.

De mens is meer gericht op beeld dan op spraak. Meer dan 80% procent van de tekst gaat verloren, we zijn extreem geconcentreerd op non verbale communicatie. Het podcasten zal zich dan ook gaan richten op de wijze waarop we de informatie overdragen, hoe we eruit zien. Hoe komen we over, en krijgen we vertrouwen? Galbraith zei het 40 jaar geleden al, als we minder informatie willen ontvangen moeten we de ander vertrouwen geven. Een goed vertrouwd gevoel, daar hebben ze in het verzorgingshuis geen podcasting voor nodig.

zondag, oktober 05, 2008

Vertrouwen

De bankier met de dikke krijtstreep boezemde tot voor kort ontzag in. Volgens de laatste mode inzichten is dragen van pakken met dikke krijtstreep “not done”. Veel te protserig in een tijd dat de krant kopt met “ABN AMRO en Fortis genationaliseerd”. Zou je zo’n one-liner een tijdje geleden hebben voorspeld, dan werd je voor gek verklaard. Mensen kunnen gelukkig niet voorspellen. Veiligheid en vertrouwen waren eens de basis van het bankwezen, maar banken gingen zich bezig houden met financiële producten waar ze zelf niets van begrepen. Dan moet het wel fout gaan.

Fout ging het ook met de kleinkinderen die op de achterbank zaten te huilen terwijl opa en oma verdwaasd midden in het bos op zoek gingen naar het zwembad. De kids moesten naar zwemles en de ouders zaten in Spanje. Opa en oma was wijsgemaakt dat ze alleen maar op het juiste knopje van de Tom-Tom van vaders auto moesten drukken, dan werden ze vanzelf naar het zwembad geleid. Het adres, de plaats en de naam van de waterbak, dat was hun allemaal niet verteld. En nu stonden ze bij de trimbaan, ver weg van een zwembad. Vertrouwen in een instrument waar ze zelf niets van begrepen, dat moest wel fout gaan.

Terugwinnen van het vertrouwen is nu het centrale thema voor de rijksoverheden in de diverse landen. Vertrouwen dat niet in organisaties zit maar in de mensen daarachter. Het eigen gewin,de onverzadigbare zucht naar meer, beter en duurder van de laatste jaren, zal plaatsmoeten maken voor inspiratie en zingeving ook binnen bedrijven. De nieuwste KLM commercial; “een reis vol inspiratie”, speelt al in op het onthaasten en de wens van de klant naar kwaliteit van leven, naar tijd, aandacht en comfort. Eerst maar weer eens het leven proberen te begrijpen, dan komt het vertrouwen vanzelf weer terug.