De bankier met de dikke krijtstreep boezemde tot voor kort ontzag in. Zulke pakken zijn nu ‘not done’, veel te protserig in een tijd dat de krant kopt met “ABN AMRO en Fortis genationaliseerd”. Wie zo’n oneliner een tijdje geleden had voorspeld, werd voor gek verklaard. Mensen kunnen gelukkig niet voorspellen. Veiligheid en vertrouwen waren eens de basis van het bankwezen, maar banken gingen zich bezighouden met financiële producten waar ze zelf niets van begrepen. Dat moest wel fout gaan.
Fout ging het ook toen de kleinkinderen de achterbank huilden, terwijl opa en oma verdwaasd in het bos op zoek waren naar het zwembad. De kids moesten naar zwemles en de ouders zaten in Spanje. Opa en oma was wijsgemaakt dat ze alleen maar op het juiste knopje van de TomTom van vaders auto moesten drukken, dan werden ze vanzelf naar het zwembad geleid. Het adres, de plaats en de naam van de waterbak, dat was hun allemaal niet verteld. En nu stonden ze bij de trimbaan, ver weg van een zwembad. Vertrouwen in een instrument waar ze zelf niets van begrepen, dat moest wel fout gaan.
Het terugwinnen van vertrouwen is nu het centrale thema voor de rijksoverheden in de diverse landen. Vertrouwen dat niet in organisaties zit, maar in de mensen daarachter. Het eigen gewin, de onverzadigbare hebzucht naar beter en duurder van de laatste jaren, zal plaats moeten maken voor inspiratie en zingeving. De nieuwste KLM-commercial; ‘een reis vol inspiratie’, speelt al in op het onthaasten en de wens van de klant naar kwaliteit van leven, naar tijd, aandacht en comfort. Eerst maar weer eens het leven proberen te begrijpen, dan komt het vertrouwen vanzelf weer terug.
