Dochter, schoonzoon en kleinkinderen rijden ons op deze eerste pinksterdag naar een bijna geheel verlaten luchthaven in Auckland, Nieuw Zeeland. Sinds een maand is het land weer open, maar zo goed als alle airport-shops zijn gesloten, te weinig vluchten en passagiers. Beveiligers en overig personeel vechten om je aandacht om voor hen te kiezen bij de paspoort en bagage controle. Een totaal andere wereld dan waar de reis naar toe gaat, een totaal overspannen Schiphol waar vluchten gecanceld worden vanwege personeelstekort. Even een vliegtuig vol met airport- personeel invliegen zou je zeggen. Voordeel voor beide kanten, tijdelijk werk en ervaring voor de kiwi’s en kortere wachtrijen op Schiphol.
Onze Nieuw-Zeelandse kleinzoon van twee zat daarvoor nog trots op een hele grote “digger” in een verder verlaten weiland dat zijn vader bouwrijp moet maken, heel veel hectaren voor een fabriek en 1.100 woningen voor de fabrieksarbeiders. De woning problematiek voor medewerkers speelt overal, ook hier. Hier pakt deze werkgever zijn verantwoordelijkheid, die doet denken aan de begintijd van Philips en de industriële revolutie. Een interessante verbondenheid waarbij de werkgever als private investeerder er baat bij heeft niet het onderste uit de kan te halen bij de verkoop van woningen aan zijn eigen werknemers die gelijk ook een financieel voordeeltje hebben.
Zelf voel ik me ook wat verlaten, nu ik net afscheid op de airport heb genomen van kind en kleinkinderen. Het volgend fysieke contact is niet te voorspellen en dat voelen we allemaal. Veel ouders kennen het dubbele gevoel, je kind voelt zich beter op haar gemak aan de andere kant van de wereld , toch blijft die heimwee naar het grote gezin met z’n allen samen. Onze kleindochter van vier piekert zich al dagen suf hoe opa en oma tegelijkertijd bij haar en bij de andere kleinkinderen in Nederland kunnen blijven. Helaas lukt het haar niet, een oplossing te bedenken. Heel zachtjes fluister ze in mijn oor, “ I will miss you, opa” . Een mooiere binding kun je als opa toch niet krijgen, toch ?
