uitglijen

De klok bij de Pathé bioscoop moet 9 of 10 over heel of half aangeven want anders kom ik te laat voor de trein op Rotterdam Centraal. Is het later dan is een sprint noodzakelijk om de trein te halen.
De sprint eerder inzetten op het Schouwburgplein is onverantwoord, zeker als het nat is want dan ga je gegarandeerd onderuit. Een vinding van de ontwerper om de bezoeker langer vast te houden op het plein, je zou het haast denken want ook als het droog is zie je de meeste mensen zich snel uit de voeten maken. Het Rotterdamse plein zou een moderne variant moeten zijn van het Maastrichtse Vrijthof.

Mensen slenteren echter over het Vrijthof heen, ze willen zo lang mogelijk op zo´n prettig, traditioneel handelsplein verblijven. Handel moet immers mensen aantrekken. Modernere pleinen zoals het Schouwburgplein, dienen echter niet als ontmoetingsplek, maar om de kleinheid van de mens te benadrukken ten opzichte van de grootsheid van de gebouwen. Je wordt als het ware van zelf naar de zijkanten weggedrukt.

De moderne architectuur van pleinen doet het eigenlijk alleen goed op foto´s vanuit vogelvlucht genomen, het MOMA in New York was dan ook met een speciale expositie van dit soort foto´s lyrisch over het Schouwburgplein. Foto´s op manshoogte versterken echter de kilheid en het afstoten. Handel vereist gewoon met twee benen op de grond staan. De oorspronkelijke architect ziet wel handel in een herontwerp van zijn schouwburgplein, als dat maar geen tweede uitglijer wordt.

CARNAVAL

Tradities blijven bestaan omdat ze van generatie op generatie worden overgedragen. Generatieconflicten zijn echter ook van alle tijd. Kinderen moeten zich af kunnen zetten tegen hun ouders. Die kinderen worden ook weer ouder, met kids die zich ook weer willen laten gelden. Overdracht van tradities geschiedt dan ook vaak via het haasje over systeem, van grootouders op kleinkinderen.

Carnaval is zo’n traditioneel eeuwenoud feest. Met pieken en dalen, gedoogd, gestimuleerd of verboden door machtshebbers, gouvernementen, bestuurders, economische mogelijkheden, weersomstandigheden en sociale en emotionele behoeften. De laatste decennia hield ondanks alle wintersportconcurrentie de harde kern, de traditionele feesten aan de gang. Een groot deel van de in het ‘ik- tijdperk’ opgegroeide jeugd voelt zich minder aangetrokken tot dit sociaal gebeuren. De afgelopen jaren is weer een opgaande lijn merkbaar. Is het de economische crisis, het opkomend gemeenschapsgevoel, het maar aanhoudende kwakkelweer of de retro behoefte, in jaren heeft men zich niet zo vroeg al opgemaakt voor het carnaval. De stijgende lijn is sterk aanwezig.

Voor festivals heb je organisatoren en feestvierders nodig. De helft van het jaar was mijn vader bezig met de carnavalsorganisatie. Zelf ga ik al jaren met een groep mannen met een actueel thema op kroegentocht, gewoon lekker feesten, organiseren kan het hele jaar op het werk. Mijn zoon heeft het organisatiestokje van zijn opa succesvol overgenomen, zijn feest is in de voorverkoop al helemaal uitverkocht. Als mannengroep gaan we dit keer als gospelkoor, wij gaan de hemel prijzen, ook zo’n traditie die van generatie op generatie overgaat.

Reeel of virtueel

De beste tennissers van de wereld vliegen de wereld rond, toch zitten we ze letterlijk en figuurlijk dicht op de huid. De televisiecamera’s zoomen ons in tot op de wenkbrauwen van de topsporters. De perfecte Federer en de steeds aan zijn broekje trekkende Nadal kennen we daarom als onze achterzak.

Diezelfde Nadal bewoog zich slechts tientallen meters voor mij in de finale van het ABNAMRO tennistoernooi, in het echt, maar hij leek voor mij verder weg dan ooit. Te ver weg voor het zien van wenkbrauwen of flikkerende oogjes, wel een totaal overzicht van het tennisveld en niet afhankelijk van de tv beelden. Een enkel moment was de herkenning, bij twijfel over de scheidsrechterlijke beslissing, Dan verscheen in de zaal dezelfde computeranimatie van de gang van de bal als we thuis gewend zijn te zien. De virtuele balloop haalt direct de angel uit het mogelijk mondeling gevecht met de scheidsrechter. Weg al die opvliegers zo kenmerkend voor de partijtjes van John McEnroe hij ontplofte zowat tegen de scheids en schold zijn huid vol in combinatie met obscene gebaren.

Virtuele en reele wereld lopen nu zo in elkaar over, dat je niet meer lijkt te beseffen wanneer het één en wanneer het ander aan de gang is. De huidige kredietcrisis werd vorig jaar aangekondigd als een crisis in de virtuele wereld, waarvan nog maar de vraag was of die zou overslaan naar de echte wereld. Inmiddels weten we wel beter.
Opvallend is dat alle voorstellen om deze crisis te lijf te gaan in de echte wereld geen rekening houden met de aloude levenswijsheid dat je “dieven met dieven moet vangen”. Misschien ligt de oplossing van de problemen in de echte wereld wel in de fictieve wereld.

af- en uitvallen

Door plotselinge uitval van elektriciteit blijkt ineens hoe ontstellend afhankelijk we zijn geworden van computers. De wereld komt eigenlijk gelijk tot stilstand. Je merkt het al een beetje als het computernetwerk op de werkplek het ineens begeeft. Terwijl een decennium geleden iedereen gewoon bleef doorwerken, hoopt iedereen zich op bij de koffieautomaat, als de elektra het tenminste nog doet.

De oudere generatie mag graag genieten van tranentrekkende televisie zoals ‘Broer zoekt vrouw’ en ‘Spoorloos’. Hebben ze nog verkering? Zien ze elkaar na de zoektocht nog? Allemaal vragen waarmee de kijkers na afloop van het televisieprogramma naar de website van de omroep worden gelokt. Oudjes kunnen vaak niet internetten, laat staan dat ze een laptop hebben, ze zullen het antwoord op de vragen nooit weten. De digitale wereld zorgt ervoor dat ze al vast kunnen wennen aan de tijd dat ze vanwege ouderdomsziekte het helemaal niet meer op een rijtje kunnen krijgen.

De nieuwste rage bij de iets in gewichtsomvang groeiende jeugd is de Wii spelcomputer health coach. In een virtuele wereld wordt getennist, getafeltennist, stappen geteld en bewogen, om echte extra kilootjes af te vallen. Demente bejaarden blijken massaal te vallen voor deze vinding. Eindelijk zijn de nieuwste vindingen zo simpel in gebruik dat zelfs dementerenden ze begrijpen en bedienen. In plaats van de hele dag verdwaasd in een stoel zitten te suffen, is het een dolle boel in de work-out van het verpleeghuis. Pas als de “virtual angel” uitvalt door stroomgebrek gaan we weer echt ouderwets voor onze bejaarden zorgen. Tot zo lang kunnen ze zelf hun langzame uitval van de menselijke electriciteit stroompjes ‘opWii-en’ en teglijk wat kilo’s afvallen. Bij de verzorgers valt wat last weg, daar val je soms ook echt van af.