DRIELANDENPUNT

Onze snelwegen zijn door de moderne geluidswallen, ANWB borden, belijning, dezelfde auto’s en files slaapverwekkend. Pas na de afrit verandert het landschap en dan kan Nederland best mooi zijn, vooral rond Vaals in het Zuid-Limburgse heuvelland. Routine krijgt jammer genoeg vaak de voorkeur boven het experiment. De weg van A naar B verloopt altijd via dezelfde route, al dan niet via de TomTom, terwijl verrassingen ons zo kunnen charmeren. Waarom de kaart niet eens op de kop gelegd?  Dat levert vaak verrassende resultaten op. 

Muren en grenzen doorbreken doen we toch niet zo makkelijk. Na de val van de muur in Berlijn bleken er ineens twee immens grote academische ziekenhuizen naast elkaar te staan, Charité en Virchow. Nu vormen ze één geheel. In Vaals is het niet veel anders, vanuit de Duitse kant gezien is Vaals eigenlijk de meest westelijke wijk van Aachen, vlak bij het academisch ziekenhuis van Aachen. Je bent er binnen 5 minuten. 
     Belgische Franken, Duitse Marken en Hollandse guldens, het waren lichte obstakels om zo maar even over de grens te gaan shoppen en dan was er ook nog grenscontrole. Het was toen makkelijker om even in Maastricht te shoppen, dan over de grens te gaan. Deze maand is de rijksweg tussen Maastricht en Vaals opgebroken, dus dan toch maar naar Aken. In de oude binnenstad wemelt het van Belgen, Nederlanders en Duitsers. Ze spreken een andere taal maar verstaan elkaar, kopen met dezelfde euro dezelfde kleren bij dezelfde winkels. Al die verschillende mensen blijft toch boeien. Behalve die Duitse braadworsten, die mogen we blijven blokkeren.