Tijdens mijn weekendfietstochtjes komen diverse hardlopers voorbij. Niks bijzonders gezien het enorme aantal individuele sporters op deze aarde wereldwijd. China, een land met ruim 1,3 miljard inwoners, organiseert de Olympische spelen. Honderden miljoenen mensen keken rechtstreeks naar de fabelachtige opening in Beijing, een zeer indrukwekkende, uiterst perfect geregisseerde show met duizenden deelnemers. Toch voerden alle performers hun eigen show op. Ook de hardloper die al hangend in de lucht de vlam ontstak, was een individu.
Hardlopen is niet altijd alleen een sport, het kan ook een levensreddend middel zijn om te ontsnappen aan bedreiging. Voor Lopez Lomong in Darfur gold dat wel zeer extreem. Hij vluchtte hardlopend als ontvoerd jongetje uit een rebellenkamp naar Kenia, zag op een kleine zwart wit-tv Michael Johnson olympisch kampioen worden en werd daardoor totaal begeesterd om nog harder te lopen. Uiteindelijk kwam hij in New York terecht en werd Amerikaans staatsburger. Bij de opening van de Olympische Spelen was deze in Soedan geboren jongen de trotse vlaggendrager voor het Amerikaanse team, een bijzondere individuele overwinning in deze overvolle wereld.
Sport verbroedert, de olympische gedachte brengt alle individuele sporters samen in een vredige en liefdevolle omgeving. Tijdens de trainingen en toernooien ontluiken ook liefdes, al is dat niet altijd succesvol. Op weg naar goud worden soms ook blauwtjes opgelopen, ook op weg naar Beijing.
