SINTERKLAAS IN ITALIË

Vrijdagavond was het weer even hectisch in ons gezin. Door slecht aansluitende treinen kamen mijn kinderen een uurtje te laat voor de Sinterklaasavond. Dat gaf mij de mogelijkheid om nog zes extra gedichten te schrijven. Want gedichten horen er nu eenmaal bij. 

De een viert sinterklaas alleen nog met de kleine kinderen, de ander kiest voor kerst. Wij vieren het met het hele gezin nog ouderwets, met gedichten en met surprises. De kinderen staan erop dat we deze traditie voortzetten. De avond erna doen we het nog dunnetjes over met de hele familie, geheel conform de wens van mijn reeds jaren geleden overleden vader. Eerst een gezamenlijke maaltijd, altijd een visbuffet, en daarna uitpakken.
     Op veel lijstjes prijkt dit jaar Jamie Olivers kookboek over de Italiaanse keuken, ook bij mijn vrouw. De kinderen kwamen gelijk met de kritische opmerking of ik het boek doorbladerde als menukaart of als kookboek. Mijn vrouw kan zo extreem goed en snel koken dat ik nooit aan de bak kom. Opvallend is de inleiding van Oliver. Hij raakt helemaal verliefd op de Italiaanse keuken én vooral op de Italiaanse levenswijze op het platteland. Een manier van leven waar familie en vrienden centraal staan, chauvinisme voor de heerlijkheden van de eigen stad en dorp, optimaal genieten van eenvoudige middelen. Jonge meisjes leren al vroeg alles van de heerlijke pasta en pesto bereiding. 
     Nogal wat mensen die het kookboek van Oliver kopen vinden Sinterklaas maar een belastend feest en slaan het over. De levenswijze die volgens Jamie de verklaring vormt voor de heerlijke keuken van Italië past echter precies bij het Sinterklaasfeest: samen zijn, tradities koesteren en genieten van wat je hebt. Koken volgens het kookboek levert heerlijke gerechten op, maar misschien is het nog beter om die onderliggende levenswijze te omarmen, dat maakt alles nóg smakelijker.