STILTE

Luisteren en kijken naar stilte is een uitdaging. De film Die Grosse Stille van regisseur Philip Gröning, duurt drie uur en is muisstil. Wij zijn films gewend waar beelden ons voorbijflitsen, ondersteunt met een doordringend geluid.  En dan is het ineens op een vrijdagavond stil in de bioscoop ............................................... ............... ..................... ................. .................. .................... ...................... drie uur lang. De film registreert het leven van mannen in het klooster van de Kartuizer Orde in de Franse Alpen die slechts één keer per week met elkaar praten: pure onthaasting.
     Luisteren naar stilte is vrij inspannend, de donkere beelden op je netvlies zorgen ervoor dat je al snel ligt te snurken als je niet oppast. Je voelt wel dat stilte ook veel kan geven: stil zijn maakt je alert voor de essenties in communicatie. Zo praten we vaak meer dan we luisteren, terwijl een stiltemoment meer kan opleveren dan doorratelen. Alert stil zijn is niet makkelijk, maar levert vaak meer op. Zoals even stil staan je eerder op een onbekende bestemming brengt dan blijven rennen. Wanneer gaan we de ‘time-out’ invoeren in onze onderlinge gesprekken?