De wereld is een flink stukje kleiner geworden dankzij internet. De mogelijkheden zijn enorm en je vraagt je gelijk af hoe je dat vroeger deed. Lekker in de rij staan bij het postkantoor in het buitenland, een telefoonverbinding regelen nadat je eerst een girobetaalkaart had ingeruild voor de plaatselijke muntsoort.
Inmiddels zijn we een paar jaartjes verder, komt geld overal uit de betaalautomaat en kun je overal internetten. Dit berichtje tik ik op een laptop op het vliegveld van Ho Chi Minh City in Vietnam. Vandaag zag ik in een van de spaarzame musea oude radio's en stencilmachines van het gestaalde partijkader, ze waren cruciaal voor het bewind om de macht van de Amerikanen te breken.
Duidelijk een land in transitie: soms zijn er faciliteiten, soms niet. Zo kon ik in het hotel MSN-en met mijn zoon, die op dat moment op zijn telefoon een SMS ontvangt over een brand vlak bij een familiepand. Mijn neef keek wel even vreemd op toen ik hem met mijn 06 vanuit Vietnam belde dat een pand in Breda in de fik stond en de brandweer onderweg was. Later las ik op internet dat het brandje snel onder controle was.
Inmiddels promoot de premier van Vietnam de markteconomie en schakelt daar de Harvard universiteit voor in. De portier van het museum van de overwinning op Amerika, vroeg om dollars, stond onder een zonnescherm van Coca-Cola en keek uit op een Ford garage. Wellicht hebben communicatiemiddelen ook hun beperkingen en lijkt de kracht van het materialisme toch nog sterker. Het blijft een kwestie van slim communiceren met de klant.
