Zondagmiddag, terwijl half Nederland smachtend hoopt te pinnen in lange rijen voor de kassa, vierden wij met de hele familie Sinterklaas. De rijmen waren weer net op tijd klaar; boterletters, marsepein stonden op tafel.
Op de avond van de Sint pakten we in ons eigen gezin nogmaals eens flink uit. Weer een groot aantal rijmen. Dit keer mocht ik zo'n 30 gedichten, maken. Een half uur voor aanvang, ontbreken nog z'n zeven rijmen. Vier minuten per rijm om te bedenken, typen, corrigeren, printen en op het cadeau te plakken.
Het blijft verrassend hoe onze hersenen onder druk werken. Je zou denken dat creativiteit tijd en ruimte nodig heeft, maar dat lijkt niet zo. Veel training en regelmatige lichamelijke beweging houden de hersenen scherp, zo blijkt uit de neurowetenschap. In de hersenen zijn al onze lichaamsdelen anders gelokaliseerd dan in werkelijkheid het geval is, zo liggen in onze hersenen de zenuwbanen van voeten en van genitaliën dicht bij elkaar. De zenuwbanen lopen iets in elkaar over. Achter een simpele voetmassage schuilt dus meer genot dan je denkt. Clinton had met minder gevolgen zijn teen in Monica's mond kunnen stoppen.
Toch sturen onze hersenen ons goed aan. Het blijft mooier om te geven dan te ontvangen. Geen groter genot dan je eigen kinderen gelukkig te zien, ondanks de druk in je hoofd.
