Ontbijt

Een zaterdagmorgen, half maart en het is nog steeds veel te koud. Het is heel vroeg, maar een vriend wordt vandaag 50 jaar. Als verrassing gaan we bij hem ontbijten. Eerst het ijs van de autoruit krabben.

In oktober gingen we in één keer over van de zomer in de winter, zonder maar één herfststorm. Sindsdien is het overdag continue 2-3 graden. Misschien zijn we wel geswitcht van zee- naar landklimaat. Zitten we straks zonder een lentezonnetje plotsklaps van de winter in de zomer.

Op straat is geen mens te bekennen, alleen auto's met Poolse kentekens zijn al op pad. Zelf werkt mijn vriend ook in de bouw maar al zijn collega's liggen vandaag nog op één oor. De bakkerswinkel is nog dicht, maar via een zijdeur kunnen we croissants, kadetjes en eierkoeken inslaan.
Met champagne en warme harde eitjes overvallen we het nog snurkende gezin. Even later zitten we gezamenlijk aan de jus d'orange en de koffie.

De Poolse aannemers hebben het eerste uurtje op de bouw er inmiddels al op zitten. Hardwerken in deze regio zijn ze gewend, ook tijdens WO II hebben ze hier hun mouwen flink opgestroopt. Toen waren ze ten dienste van ons werkzaam. Nu maken de politici zich zorgen over de grote aantallen Polen. Dat ze ons de herfst afnemen ala, maar werk, neen dat houden we liever voor ons zelf .