Terwijl de brievenbus steeds minder geluid maakt, wordt het aantal e-mails dat we ontvangen steeds overweldigender. Als voormalig medewerker van Microsoft en Apple is Linda Stone al jaren gewend aan de constante stroom van e-mails, sms’jes, telefoontjes, enzovoort. Zij ziet een mogelijke uitweg (NRC 15-04-2006):
“In het ‘ik-ik-ik’ tijdperk van 1965 tot 1985 probeerden we zoveel mogelijk dingen tegelijk te doen. Tussen 1985 en 2005 werden we overspoeld en overprikkeld. Het was het tijdperk van ‘contact-contact-contact’. We waren overal bereikbaar (via sms, telefoon, laptop), behalve voor de mensen die op dat moment naast ons stonden. Altijd alert, met een voortdurend gevoel van tekortschieten.”
Sinds 2006 zijn we selectiever geworden, en draait het meer om ‘zin-zin-zin’. We doen alleen nog datgene wat echt bijdraagt aan onze kwaliteit van leven. Zingeving, ergens bij horen, veiligheid en vertrouwen zijn de nieuwe criteria.* ‘Druk-druk-druk’ is dus niet meer het standaardantwoord op de vraag: “Hoe gaat het?” We wachten rustig op dat ene zinvolle contact dat ons leven verrijkt. Ik zie de postbode al aankomen; zou hij die bijzondere brief bij zich hebben?
* Achteraf gezien moet ik constateren dat de door Linda Stone gedeelde uitweg naar meer bezinning achterwege is gebleven. We zijn nog steeds ‘druk, druk, druk’. Het stijgend aantal werk gebonden psychische burn-outklachten in Nederland bedraagt thans 31,5%. In het jaar 2006 bloeide de economie sterk op, uitmondend in een crisis in 2008. Zou ruimte voor zingeving, welzijn, samenhangen met welvaart?
