Een schilderij is een verstilde weergave van onze waarneming. De schilder schildert en wij als toeschouwers wordt de interpretatie gegund. In zijn roman Nazomer brengt Philippe Besson de personages uit Edward Hoppers beroemde schilderij Nighthawks tot leven: een vrouw in het rood, de man vlak naast haar, een andere man verder op aan de bar en een zwijgende barkeeper. Wij kijken via de grote etalageramen de bar binnen. Besson geeft hen verhalen: de vrouw wacht op haar minnaar die vanavond gaat breken met zijn vrouw, terwijl de man ernaast haar ex van een paar jaar geleden blijkt te zijn, net gescheiden van zijn huidige vrouw. De barkeeper beschouwt en houdt zijn mond.
Het boek sluit goed aan bij een trend in mijn omgeving: veel relaties vallen, soms van 28 jaar, uiteen. Tijdens de afgelopen kerstdagen leek het schilderi zich op diverse plekken te hebben afgespeeld, met mensen om mij heen die met elkaar wilden breken. Een bericht in de krant wees ook al op een toename van het aantal echtscheidingen. Zo besloot een kennis na zijn scheiding een café te openen. Samen met zijn nieuwe vriendin was hij maanden aan het afbreken, timmeren en opbouwen. Het nieuwe café liep gelijk als een trein, vooral met veel exen die op zoek gingen naar een nieuwe partner. Afgelopen weekend was mijn kennis 'even' naar Aruba. Zijn vriendin stond alleen achter de bar. Alweer ex, want een langdurige relatie zag hij toch niet zitten.
Waarom zo velen ineens op elkaar zijn uitgekeken is koffiedikkijkerij. Misschien lijkt het gras bij de buren altijd wat groener. Lulkoek volgens onze groenteboer " als ge maar regelmatig blijft maaien, blijft het gras wel groen. Maar dan motte wel blijven maaien''. Ook relaties hebben net als gras onderhoud nodig om levend en mooi te blijven.
