Na een kleine 30 jaar stond ik bij toeval weer in de gang van mijn studentenhuis. Toen ik langs het huis liep, betrok een jongen net zijn nieuwe kamer, 'mijn kamer'.
Het tijdsbesef dat de studententijd toch al wel een hele tijd geleden is, was al een weekje eerder doorgedrongen, in het nieuwe studentenkot van mijn dochter. De witte muren in haar luxe appartementje gaat ze bruin verven. Helemaal in, die retro-look. Staat leuk bij mijn oude bed, mijn Lundia stellingkasten en mijn bankstel, die ze allemaal van mijn zolder heeft meegesleept naar dit optrekje.
Toen ik in mijn studentenkamer trok, verfde ik de muren ook bruin. Wel een tintje donkerder dan de huidige retro-look. De oude leunstoelen van mijn oma pasten daar mooi bij.
Jonge mensen, nieuwe kansen, nieuwe generatie, uitdagingen en toch veel overeenkomsten. Zo gaat het overdragen van generatie op generatie in z'n werk. Ik ben al wel een stuk verder in de gang door het leven, dan toen ik voor het eerst de voordeur van het studentenhuis opendeed. Dat is toch even slikken.
