TomTom wordt inmiddels zo vaak gebruikt dat het werkwoord ‘Tomtommen’ waarschijnlijk binnenkort in de Van Dale zal staan. De gebruikelijke echtelijke twist aan het begin van de vakantie over de te kiezen route kan nu worden afgewenteld op ‘Karin’, de sprekende TomTom. Dat scheelt weer een aantal echtscheidingen. Tegelijkertijd lijken mensen hun eigen oriëntatiegevoel te verliezen. Men vertrouwt volledig op de techniek en raakt de weg kwijt zonder zijn TomTom.
Iedereen lijkt overal en altijd traceerbaar te willen zijn. Dat was kortgeleden nog heel ongebruikelijk. De semafoon, of pieper, gebruikte je alleen als je dienst had, maar niet daarbuiten. De toch zeer dynamische collega’s van mijn eerste baan, organisatieadviseurs, weigerden zelfs deze nieuwe semafoons. Ze wilden niet overal traceerbaar zijn.
De bevallingen van onze kinderen verliepen altijd vlot, meestal binnen een paar uur. Toen de derde zich aandiende, werkte ik in Amsterdam, wat buiten de spits een dik uur rijden naar huis was. Toen bestonden mobiele telefoons nog niet; je had semafoons met verschillende code-opties. In een kwartier veranderde de code ‘bevalling begonnen’ in ‘opschieten’. Onder politiebegeleiding nam ik het klaverblad ‘Oude Rijn’ via de vluchtstrook. Dan zijn piepers heel handig.
Toch sluipt de traceertechniek steeds ongemerkt ons leven in. Sta er niet van te kijken als over tien jaar gps-detectie verwerkt zit in garen en dus in onze kleding, maar ook in al onze bezittingen. Na aankoop wordt meteen onze unieke code aangebracht, zelfs op de lingerie van Marlies Dekkers. Terwijl we nu misschien nog huiveren van de negatieve gevolgen van zoiets, zal bijna iedereen deze onzichtbare techniek in de toekomst prijzen. Nooit meer spullen kwijt, altijd traceerbaar, geen detectiepoortjes meer, geen pasjes meer nodig. Je bent immers zelf een lopend pasje geworden. Let wel op dat je niet per ongeluk spullen van iemand anders aantrekt of meeneemt, want dan ben jij de klos.
Verdwaald in dat gps-tijdperk mompelt iemand nog: “Beste heilige Antonius, mijn beste vrind, zorg dat ik mijn… terugvind” en hoopt op een wonder. Hij is duidelijk de weg kwijt, maar misschien wel heel gelukkig.
