Marketing is “booming”, ook in ziekenhuizen. Tijdens een promotiedagje voor ons ziekenhuis in hartje Rotterdam bleek dat we onze ogen flink de kost moeten geven.
Al weten we erg veel van ogen, klanten lokken op het Binnenwegplein, is toch wat anders dan een poli draaien. Het moeilijkste? Contact leggen met voorbijgangers vanuit een stand. Oogcontact speelt hierbij interessant genoeg een cruciale rol. Tijdens presentaties kijkt 43% van de toehoorders naar de ogen van de spreker en slechts 12% naar diens mond. Ook bij het aanspreken van het winkelend publiek werkt het zo: eerst oogcontact maken voordat je de voorbijganger fysiek benadert. ‘Het oog’ staat dus centraal, zelfs voordat je er iets over zegt.
Daarnaast moeten we rekening houden met persoonlijke zones, oftewel ‘bodybubbels’, onzichtbare ruimtes om ons lijf heen waarbinnen we ons comfortabel voelen. Volgens het blad Fortune dulden we in de persoonlijke zone (0,5 tot 1,25 meter) enkel heel goede vrienden. Voor zakelijke contacten geldt een zone van 1,25 tot 2,2 meter. Benader iemand nooit dichter dan een armlengte (0,75m) om ongemak te voorkomen.
Wat als iemand te dichtbij komt? Achtergrondgeluid en fel licht helpen, mensen houden dan automatisch meer afstand. Partybeesten weten dat maar al te goed, gedempt licht en zachte muziek zorgen voor een intimiteit. Wil de kroegbaas op tijd naar huis dan gaat de lichtknop op vol, fel licht en harde muziek creëren juist afstand. Of is het toch de wat tegenvallende schoonheid in het volle licht die de bodybubbel zone wat doet aanzwellen? Met het felle licht in ziekenhuizen lijken de bubbels vanzelf te werken; de commissie ongewenste intimiteiten lijdt immers nog steeds een slapend bestaan. Als we onze ogen de kost geven en de armlengte niet doorkruisen blijft dat nog wel een tijdje zo.
