Mijn universitaire studie verliep soepel en succesvol, al duurde de middelbare school wat langer; zeven jaar. Een typische laatbloeier. Het zitten blijven had gevolgen voor de militaire dienstplicht. Eerst in dienst, daarna naar de universiteit. Voor het eerst was geen naam meer, maar een dienstplichtnummer; 530709448. De oom van mijn moeder, werkzaam bij de dienstplichtadministratie, zorgde voor een versnelde oproep, zodat ik minder studiejaren verloor. Mijn militaire carrière bleef daardoor beperkt tot vrachtwagenchauffeur als soldaat eerste klasse, op een YA314.
Nummer 13 werd mijn wagen. Hoewel 13 vaak als ongeluksnummer wordt gezien, bracht het mij geluk. Hij liet mij nooit in de steek tijdens de ritjes, bijvoorbeeld voor KMA-cadetten. Wel herinner ik me dat een collega met wagen nummer 13 uit de kazerne Amersfoort, minder geluk had, er viel een boom op zijn voertuig. Louter toeval natuurlijk.
Meer dan vrachtwagen rijden leerde ik niet in dienst, maar ik leerde veel van mijn maten. Die meeste kwamen uit Willibrord (gemeente Rucphen), ruige jongens die in het weekend de Mercedessen van hun vader 'leenden'. Soms ontdekten ze de volgende dag tot hun schrik bloedresten op de achterbank. Willibrord is een bijzondere gesloten gemeenschap die wetenschappelijk ook interessant is. Het Erasmus Rucphen Familieonderzoek (ERF) bestudeert bij 2.500 mensen erfelijke factoren die bijdragen aan veelvoorkomende ziekten. De EUR heeft veel publicaties, waaronder oogheelkundige, dankzij het dorp kunnen publiceren.
Het getal 13 is nooit uit mijn leven verdwenen. In dit digitale tijdperk krijg ik steeds meer nummers toegewezen; sofinummers, wachtwoorden, pincodes, toegangscodes en vaak zit het getal 13 erin. Misschien zit het in mijn genen al is de relatie tussen gen en een specifiek getal nog niet bevestigd in de ' Rucphen studies'. Toch lijkt die erfelijke aanleg door te werken bij onze jongste dochter. Voor het eerst speelt ze in een sportteam met rugnummers. Ze gaat zeker winnen met nummer 13 !
