dinsdag, december 01, 2009

DE RODE LOPER












In Nederland is de diploma-uitreiking vaak verworden tot een administratieve activiteit met soms een klein woordje in een anonieme ruimte, zonder veel ceremonie en feestelijkheid. In Engeland gaat alles nog in traditionele stijl. De tweeduizend aanwezigen op de diploma ceremonie van een Londense universiteit worden ontvangen met hoornblazers, afgestudeerden in toga met petje, in alle kleuren van de regenboog uitgedoste hoogleraren en hoogwaardigheidsbekleders in toga’s behangen met grote metalen plakkaten completeren het middeleeuws tafereel. De rode loper ligt gedrapeerd voor hen uit, één voor één lopen de geslaagden eroverheen om door de rector met een handdruk persoonlijk gefeliciteerd te worden. Zelfs mijn lange zoon is onder de indruk van zijn korte loopje over de rode loper, de afsluiting van zijn onderwijstijd.
     De entertainment sector begrijpt als geen ander het effect van glitter en glamour. Bij een Europese première van de musical over Elvis, dé icoon van de rock and roll, glimde het allemaal nog een stapje meer. Gillende meisjes voor het theater, glimmende motoren, flitsende camera’s en een uitnodiging in de hand sta ik aan het begin van de rode loper. Niet bekend met de inhoud van de roddelbladen, nooit kijkend naar RTL Boulevard zijn cast en genodigden mij onbekend. Zij stralen in de hun eigen glamourwereld, mijn parade over de loper voelt als een figurant in de verkeerde film. 
     Vroeger leerden meisjes bij het vak huishouding alle technieken van borduren, een vak waarmee zij later in hun onderhoud konden voorzien. Van een simpel steekje om een bandje op een stofje te zetten, tot zeer complexe creaties van diverse kleuren en stoffen. Hun werkstukken werden op het eind van de opleiding gebundeld tot een meterslange ‘pronkrol’ als proeve van bekwaamheid. Deze loper, van de simpele start tot het schitterend einde, toonde hun “souvenirs de ma jeunesse”. Zij moesten zélf hun loper maken, wie het in de wereld gemaakt heeft mag over een rode loper paraderen, maar hun “jeunesse” is dan vaak allang voorbij.