Opeens lijkt de aanval op de wereldwijde prestatiecultuur van alle kanten te zijn geopend. Kranten, tijdschriften, boeken en televisie besteden volop aandacht aan de angst om fouten te maken. Mensen willen laten zien waar ze goed in zijn en proberen fouten te vermijden, terwijl onderzoek aantoont dat je juist het meest leert van fouten en hierdoor innovatiever wordt. Het taboe rond fouten en de angst om te falen moet doorbroken worden, want deze remt creativiteit en innovatie en staat uiteindelijk succes in de weg.
In het voetbal, waar fans succes adoreren en verlies negeren, klonk deze week een andere toon in Duitsland. Bij overwinningen staan voetballers in het middelpunt van de aandacht, maar bij tegenslagen worden ze verguist en geïsoleerd. Achter populariteit en succes kunnen echter ook eenzaamheid en wanhoop schuilgaan. Als doelman heb je slechts één kans op selectie: je staat tussen de palen, of je staat er niet. Het vergt veel om met die druk te leven. Dat werd pijnlijk duidelijk tijdens de indrukwekkende begrafenis van Robert Enke, doelman van Hannover 96 en het Duitse nationale elftal. De rechtstreekse uitzending op ARD liet zien hoe zijn weduwe, teamgenoten en tienduizenden toeschouwers met behulp van inspirerende sprekers op grootse wijze afscheid van hem namen. Ze maakten tegelijkertijd een krachtig statement over de worsteling van de mens met faalangst. Enke ontnam zichzelf uiteindelijk het leven, gekweld door angst voor tegenslagen en voor de onthulling van zijn eigen angst.
Elke dag stappen vier mensen uit het leven, maar daar wordt in het openbaar nauwelijks over gesproken. Op stations wordt alleen omgeroepen dat een trein een persoon heeft aangereden; flinke vertraging, maar de ware reden blijft onbesproken. Teresa, Enkes dappere weduwe, was vanaf het eerste moment open over de oorzaak van zijn dood en maakte zelfmoord bespreekbaar. Door haar openheid leek een hele natie verlost van de druk om altijd te moeten presteren. Ze gaf jong en oud de kans om bij elkaar de kracht te vinden hun eigen angstgevoelens te uiten. Wie zijn angst laat zien, wordt opeens niet als zwak beschouwd, maar juist als sterk. Het omgaan met tegenslagen blijkt uiteindelijk meer bij het leven te horen dan het genieten van prestaties.
