STEDEN

Back to basic, terug hoe het eens was. Wonen, werken, vrijen en ander vertier, alles gemixed in een beperkte ruimte. Weg met de concentraties van kille, glazen kantoren in aparte kantoorwijken, winkels in aparte shopping malls en wonen apart in ver afgelegen sub-urbs. Liever het levendige Greenwich village van New York dan uitgestrekte resorts van Los Angeles. Liever flirten op straat op weg van huis naar werk dan vastzitten in de file op brede uitvalswegen. Even dat non-verbale contact, die oogopslag, dat quasi toevallige lichamelijke contactmoment.
     San Francisco is zo’n stad waar trends gemaakt worden. De overwegend lage, compacte binnenstad zorgt voor een warme, menselijke omarming. De verlaten pier oogt koud en zakelijk, geeft wel een wijds gevoel, maar de meeste mensen vermaken zich niet op zo’n vlakte. De ene dag is de pier leeg en verlaten, de andere dag overvol met talloze kraampjes met allerlei milieuvriendelijke groenten, organic is overal dé kreet. De aloude kraam als alternatief voor de winkel vol bling bling. De op houtvuur gebrande amandelen als alternatief voor een big Mac. Back to basic, de mens als een natuurlijk etend kudde dier. 
     De voordelen van de traditionele Europese binnenstad zijn evident, een natuurlijke levenswijze waar de zaterdagmiddag vol is met shoppende mensen. Winkelen als fun activiteit. Boven zo’n winkel woonde mijn oma, een ideale ‘spot’ plek om risicoloos de voorbij kuierende mensenstroom te bespioneren: zeurende kinderen, vrouwen in bontjassen, meisjes in hotpants, jongens in strakke spijkerbroeken en vriendjes die flirtten met steeds andere vriendinnetjes. De hele dag gewoon naar mensen kijken. De bewoners verdwenen uit de stad, maar de bovenwoningen zijn inmiddels weer erg in trek. We gaan de bovenwoning weer bewoonbaar maken, terug naar dat basic gevoel van samenleven.