Je kunt jaren en jaren geïnformeerd worden via tv, boeken en kranten, maar het weegt vaak niet op tegen je eigen ervaring, zelfs al duurt die maar één minuut.
Wanneer je landt op het verder lege vliegveld Zanderij in Suriname, zijn de indrukken direct anders dan je had verwacht. Je eigen ogen vallen toch op andere dingen dan in de boekjes staan. Na negen uur vliegen loop je in een tropisch klimaat over typisch Nederlandse stoeptegels en langs een ‘Heras-hekwerk’ uit Oirschot. Meteen voel je een gemoedelijke sfeer, met zeer vriendelijke en vrolijke mensen die accentloos Randstad-Nederlands spreken. Het is Nederland in de tropen, maar toch geen Nederland. Het voelt niet echt Zuid-Amerikaans, maar heeft meer een Caribische sfeer met een typisch Surinaamse invulling.
Suriname, waarvan de helft van de inwoners in Paramaribo woont, lijkt wel een spelletje Risk in het echt, met 400.000 spelers. Het is zowel een dorp als een land, een speler op het wereldtoneel. Wethouders zijn hier ministers en de burgemeester is de president.
Later wordt duidelijk waarom het oude ANWB-wegwijzerbord op Zanderij zo vaak gefotografeerd wordt: het is namelijk één van de weinige richtingborden. Op geen enkel ander kruispunt zie je welke route je moet nemen. Iedereen kent en volgt zijn eigen weg, in een tropisch tempo, vrolijk en met behoud van de eigen culturele achtergrond.
In het dorpje Groningen ervaar je de invloed van moeder aarde. Zuster Corry uit het Nederlandse Waspik runt samen met de pater een kostschool. De school is afgebrand, de kinderen zijn vertrokken, de katholieke kerk is verlaten. Alles komt en gaat, lijkt het motto. Aan de rechteroever van de brede Saramacca-rivier lagen vroeger de plantages; na veertig jaar is het weer volledig oerwoud. De natuur in de tropen staat grondontwikkeling toe, maar neemt het ook weer terug. De natuur heeft de tijd. Jammer dat de mens daar te gemakkelijk mee omgaat in gebieden waar de natuur zo overweldigend is. Petflessen, blikjes en allerlei andere restanten van de consumptiemaatschappij worden achteloos weggeworpen, spullen die de natuur niet zo makkelijk verteert.
‘Er gaat niets boven Groningen’, is de reclame-uiting van de Nederlandse provincie. In het Surinaamse Groningen gaat de natuur echter duidelijk boven de mens. In Suriname kun je optimaal van deze natuur genieten, al is het mensenleven slechts korter dan een tel in de totale ervaring van moeder aarde.
