UIT

Is het uit, of toch niet? Vlinders in de buik, rode koontjes en stiekeme afspraakjes, je had verkering. Na een tijdje durfde je pas te erkennen 'Het is aan'. Maar na een poos was het uit. Van de ene op de andere dag zag je elkaar niet meer. Vaak knallend en vol tranen uit elkaar, daarna elkaar compleet uit het oog verloren.
     Heden ten dage lijkt dat bij mijn kinderen anders te gaan. De mobieltjes rinkelen continue door de vele belletjes en sms’jes. Al zijn het nog niet de honderden smsjes per maand, die hun vriendinnen met hun vriendjes uitwisselen. Al snel komen vreemde gezichten over de vloer, alles lekker samendoen, ook slapen. Dan is het uit, maar nog niet over. Ze blijven vrienden en blijven ook bij elkaar slapen. Niks geen knallen, redelijk beheerste emotie, ze drijven als het ware langzaam uit elkaar.
     Jeugdvriendschappen zijn er om te koesteren. Nieuwe aanhang wringt zich daar tussen, wat goed en minder goed kan uitpakken. Het gaat snel verkeerd als het niet klikt tussen jouw nieuwe liefje en je jeugdvriend, of andersom. Jeugdvriendschappen verdwijnen daardoor uit beeld, of je ontloopt elkaar.
     Na heel wat jaren tref je het stel op een feestje. Ontlopen is geen optie meer, dus open je het gesprek en bespreek je de oorzaak van de wrijving. Ineens is er ruimte voor positieve emoties. Het hoge woord is eruit, straks is het misschien wel weer aan.