donderdag, september 20, 2007

MUP

Een dikke zaterdagkrant, zoals die van de NRC levert soms onverwachte inzichten op. In mijn vriendenkring ben ik omgeven met MUP-pers, lees ik. Nog niet gehoord van de MUP? Het is geen familie van de Muppets, MUP staat voor midlife urban professional. De mup is al wat ouder, maar een nieuw begrip. De MUP is geboren net achter de babyboom, zo tussen 1955 en 1963, relatief hoog opgeleid en een wat idealistische opvatting over carrièreplanning: werk boven inkomen.

Mijn leeftijdsgenoten zijn beklagenswaardig. Ze worden geminacht door de vrijgevochten babyboomers voor hen en de eerste pilgeneratie na hen. Te jong voor pensionering en te oud voor een compleet nieuwe carrière. Betalend voor de VUT en andere regelingen , maar als de MUP er van kan gaan profiteren zijn de regelingen afgeschaft. Een generatie die wel een nieuwe stap wil zetten, maar niet durft.

Je zou bijna medelijden krijgen, gelukkig verderop in de krant lees ik dat voor de vrouwelijke Muppen het er minder triest uit ziet. Althans, volgens Joyce Roodnat in haar stijlgids voor vrouwen van boven de veertig . Voor vrouwen op leeftijd wordt het leven elk jaar leuker. Vrouwen worden dan meestal sterker en interessanter. En, als ze daar zin in hebben, mooier. Vrouwen verwachtten het niet toen ze 40 werden, maar ook op hun 50ste is het nog zo: ze blijven begeerlijk. Ze merken het aan de manier waarop mannen naar ze kijken, aan hun grapjes, aan hun hartelijkheid. Hij moet niks en zij ook niet. Er is weinig beter voor een goed humeur dan flirten. Noem je vetrollen love handles en heb vrede met je gewicht en neem het uiterlijk voor lief.

Ouder worden heeft een negatieve lading. Ouderdom komt met gebreken, luidt het spreekwoord.Of zoals Mark Twain zegt: "Het zou oneindig veel leuker zijn als je op je tachtigste geboren werd en langzaam achttien zou worden". Zou iedereen dan oud willen zijn? Acceptatie van je leeftijd lijkt het beste. “There’s nothing tragic about being fifty. Not unless you’re trying to be twenty-five.”