Oorzaak en gevolg: zo zijn we opgevoed, want we willen graag alles onder controle houden. Als we te veel hooi op onze vork nemen, protesteert ons lichaam, die link is nog logisch. Maar wat als je vakantie al voor je huis begint met een kleine aanrijding, je al snel daarna in een lange file belandt en net als het verkeer weer rijdt, beseft dat de fietssleutel nog thuis ligt? En als je vrouw bij het uitstappen een schuiver maakt, vraag je je af: moet je de vakantie dan maar opgeven?
Is hier nu sprake van de "wet van oorzaak en gevolg", de wet van Edward Murphy of de wet van Bedrog? Ach eigenlijk gaat het al mis met het aanroepen van Murphy. Die stelde dat "Alles wat fout kan gaan, gaat een keer fout." Dat is toch iets anders dan de wet van bedrog: "Als iets mis kan gaan, dan gaat het mis - op het slechtst denkbare moment". Vaak misbruiken we Murphy in de trant van "als eenmaal iets misgaat, blijft het mis gaan op alle fronten".
Al is het dan geen wet, het blijft vreemd dat als het eenmaal tegenzit, het een tijdje tegen blijft zitten. Tot dat het tij ineens keert, zoals wanneer een vriend die nog niet vertrokken is naar dezelfde bestemming, je fietssleuteltje ophaalt en aflevert. Kun je toch nog lekker fietsen. Jammer van die harde koude tegenwind aan zee, maar dat is gewoon toeval.