Virtueel is steeds vaker reëel. Piloten maken tegenwoordig hun vlieguren voor een belangrijk deel niet meer in echte vliegtuigen, maar in geavanceerde simulators op saaie industrieterreinen. De vliegsensatie lijkt op het eerste gezicht ver weg, dat verandert razendsnel als je zelf achter de knuppel kruipt in zo'n cockpit van een Boeing 737 en de landingsbaan van Schiphol angstaanjagend realistisch nadert. Remmen, sturen en optrekken, je schiet gelijk in de stress en het weiland in, want een foutje is zo gemaakt.
Dat gevoel doet denken aan het jongentje van vijf in zijn felrode trapauto. Vooral mannen schijnen hun hele leven gevoelig te blijven voor het herbeleven van hun jeugdervaringen, ' mannen, het zijn net kinderen'. Al hoewel, ook de vrouwen die achter de knuppel kruipen, stappen moeiteloos in een droomwereld. Begrijpelijk want vrouwen zitten niet alleen virtueel achter het stuur in het gezin, ook bij tram, trein en vrachtwagen is de heer in het verkeer steeds vaker een vrouw. Voor nogal wat mannen voelt dat als een virtuele wereld, maar nog even en de kreet 'vrouwen, het zijn net kinderen' wordt reëel.
