dinsdag, mei 17, 2005

EMOTIES VIA DE EYETRACKER



De feminisering zet door, terwijl traditionele emancipatie op z'n retour lijkt. Tenminste als je onder emancipatie verstaat dat vrouwen carrière maken volgens de geijkte mannelijke normen en rollen, lijkt dit minder centraal te staan. Kenmerken als emotie, gevoel en spiritualiteit lijken meer ruimte te krijgen in de mannenwereld van ratio, dogmatiek en stoerheid. Zelfs bij de pauskeuze was aandacht voor feminisering, niet door vrouwen in priesterrollen te plaatsen, maar de rol van Maria te benadrukken. Ook in de kunst zien we deze verschuiving: waar vroeger ratio domineerde, is er nu meer ruimte voor emotie en spiritualiteit, zoals te zien was in het Antwerps Museum voor Moderne Kunst.
     In relaties tussen mannen en vrouwen blijven rolpatronen duidelijk zichtbaar. Veel relatieproblemen volgen een patroon: vrouwen voelen zich vaak genegeerd, mannen ervaren een gebrek aan ruimte. Vrouwen hebben doorgaans een grotere hersenactiviteit en kunnen meer activiteiten tegelijk aan, terwijl mannen meer lineair denken. Mannen zoeken waardering voor de prestaties, vrouwen voor wie ze zijn als persoon. Zijn mannen en vrouwen dan in alles zo verschillend?

     Een Belgisch tv-programma liet met een ‘eyetracker’ zien dat zowel mannen als vrouwen aandacht hebben voor elkaars fysieke kenmerken. De ‘eyetracker’ is een toestel dat snelle oogbewegingen registreert en zo dingen kan tonen waar we schijnbaar "niet naar gekeken hebben". Mannen kijken naar borsten en billen; vrouwen zijn niet verlegen om naar mannelijke geslachtsdelen te lonken. Het klinkt cliché, maar rijke mannen liggen beter in de markt. Wanneer ze dan nog eens zeer symmetrisch gebouwd zijn, wat wijst op een fit organisme, een paar jaar ouder zijn dan de vrouw en een hoge sociale status hebben, zullen heel wat vrouwen hen graag als partner hebben. Mannen worden vaak visueel geprikkeld.


Bij het begin van een relatie hebben beide geslachten 'oog' voor dezelfde zaken. Maar mannen verliezen daarna vaak hun aandacht, maar kan je ze dat vanwege de geringere hersenactiviteit kwalijk nemen? Wat je allemaal niet met oogonderzoek kan blootleggen!