Mijn wekelijkse badmintonavond begint op woensdag begint laat, om half tien. Op de eerste zwoele woensdagavond van het jaar zijn we deze keer maar met z'n tweeën. De internationalisering speelt ook ons clubje van vijf mannen parten, steeds vaker zijn we niet compleet vanwege verplichtingen in het buitenland. ‘Singelen’ is intensiever dan ‘dubbelen’, waarbij je ook merkt dat je trager wordt!
Om elf uur nemen we, fris gedoucht, nog een afzakkertje in het café. Op het terras probeert een bejaarde ex-minister tijdens het kaarten nog te flirten met een blond jong meisje. Zo'n zwoele avond maakt iedereen aantrekkelijk en doet mannen soms geloven in gaven waarover ze allang niet meer over beschikken. We genieten van de sfeer, praten over relaties, werk en reflectie. De damesband heeft net gerepeteerd, de voetbalwedstrijd op het grote tv -scherm loopt uit en de alcohol doet zijn werk bij een wat oudere man met zijn iets te jonge vriendin. Wanneer de taxi arriveert blijft ze liever aan de bar hangen. Nog niet in de stemming om met haar lover mee te gaan.
Met een koud biertje in de hand, een graadje in de 20, terrasje buiten, lijkt het leven toch perfect op een woensdagavond in mei? Wat zou het leven toch mooi zijn als we iedere zomerse avond met een temperatuurtje van 24c buiten konden zitten!
