CAFÉ-TERRAS

Mijn wekelijkse badmintonavond begint op woensdag begint laat, om half tien. Op de eerste zwoele woensdagavond van het jaar zijn we deze keer maar met z'n tweeën. De internationalisering speelt ook ons clubje van vijf mannen parten, steeds vaker zijn we niet compleet vanwege verplichtingen in het buitenland. ‘Singelen’ is intensiever dan ‘dubbelen’, waarbij je ook merkt dat je trager wordt!

      Om elf uur nemen we, fris gedoucht, nog een afzakkertje in het café. Op het terras probeert een bejaarde ex-minister tijdens het kaarten nog te flirten met een blond jong meisje. Zo'n zwoele avond maakt iedereen aantrekkelijk en doet mannen soms geloven in gaven waarover ze allang niet meer over beschikken. We genieten van de sfeer, praten over relaties, werk en reflectie. De damesband heeft net gerepeteerd, de voetbalwedstrijd op het grote tv -scherm loopt uit en de alcohol doet zijn werk bij een wat oudere man met zijn iets te jonge vriendin. Wanneer de taxi arriveert blijft ze liever aan de bar hangen. Nog niet in de stemming om met haar lover mee te gaan.

     Met een koud biertje in de hand, een graadje in de 20, terrasje buiten, lijkt het leven toch perfect op een woensdagavond in mei? Wat zou het leven toch mooi zijn als we iedere zomerse avond met een temperatuurtje van 24c buiten konden zitten!

PERIMETRIE UIT CHINA?

In een kantoor in Washington werkt een receptioniste op afstand vanuit India. Via een plat breedbeeld tv-scherm, de flatscreen, communiceert zij met bezoekers, alsof je door een ruit naar een Indiase schone kijkt. Deze technologie, mogelijk gemaakt door glasvezelverbindingen illustreert hoe de wereld digitaliseert. Glasvezel biedt razendsnelle en betrouwbare verbindingen, waardoor we zonder vertraging films en tv-beelden op internet kunnen bekijken. Hierdoor zijn toepassingen zoals videoconferenties en andere snelle data uitwisselingen moeiteloos beschikbaar. Niet vreemd dat de platte schermen ineens overal tevoorschijn komen in winkels, hotels en ziekenhuizen.

     Volgens Thomas Fredman van the New York Times luidt deze technologische vooruitgang een revolutie in (Ben Knapen in de NRC). Wereldwijde samenwerking wordt eenvoudiger, wat traditionele machtsstructuren, zoals overheden zal ondermijnen.  Grenzen vervagen, en landen als China en India nemen ene prominente rol in. Zo analyseren Indiase radiologen inmiddels radiologiebeelden voor Amerikaanse ziekenhuizen. Nu nog als een second opinion, maar straks ook een first opinion. Door het tijdsverschil is het verslag vaak sneller beschikbaar dan bij lokale specialisten.

 

Deze veranderingen hebben grote gevolgen voor de arbeidsmarkt. Werd je vroeger met een matig talent in Groningen geboren dan had je meer mogelijkheden dan een groot talent geboren in China. Waar globalisering eerder laaggeschoolde banen betrof, concurreren nu hoogopgeleide professionals wereldwijd met goedkopere collega’s. Het Centraal planbureau verwacht dat de ontwikkelingen te vergelijken zijn met het verdwijnen van de schoenen- en textielindustrie. Dat verlies hebben we in Nederland goed opgevangen, maar de impact lijkt volgens mij groter omdat kenniswerkers nu geraakt worden. Of we moeten de CPB-analyse zien in lijn met de opmerking van Premier Colijn in 1936; 'Gaat u allen rustig slapen.'
     Daarnaast wordt gespeculeerd dat in 2050 hersendood niet meer bestaat, alle info in iemands hersenen, inclusief emoties, is dan opgeslagen in computers. Dit roept futuristische vragen op over de grenzen van mens en machine. Misschien kunnen we tegen die tijd wat hersencapaciteit inkopen bij de Chinezen. Omdat onze hersenen niet meer doodgaan, kunnen we gerust wat langer over een klusje doen.

EMOTIES VIA DE EYETRACKER

De feminisering zet door, terwijl traditionele emancipatie op z'n retour lijkt. Tenminste als je onder emancipatie verstaat dat vrouwen carrière maken volgens de geijkte mannelijke normen en rollen, lijkt dit minder centraal te staan. Kenmerken als emotie, gevoel en spiritualiteit lijken meer ruimte te krijgen in de mannenwereld van ratio, dogmatiek en stoerheid. Zelfs bij de pauskeuze was aandacht voor feminisering, niet door vrouwen in priesterrollen te plaatsen, maar de rol van Maria te benadrukken. Ook in de kunst zien we deze verschuiving: waar vroeger ratio domineerde, is er nu meer ruimte voor emotie en spiritualiteit, zoals te zien was in het Antwerps Museum voor Moderne Kunst.
     In relaties tussen mannen en vrouwen blijven rolpatronen duidelijk zichtbaar. Veel relatieproblemen volgen een patroon: vrouwen voelen zich vaak genegeerd, mannen ervaren een gebrek aan ruimte. Vrouwen hebben doorgaans een grotere hersenactiviteit en kunnen meer activiteiten tegelijk aan, terwijl mannen meer lineair denken. Mannen zoeken waardering voor de prestaties, vrouwen voor wie ze zijn als persoon. Zijn mannen en vrouwen dan in alles zo verschillend?

     Een Belgisch tv-programma liet met een ‘eyetracker’ zien dat zowel mannen als vrouwen aandacht hebben voor elkaars fysieke kenmerken. De ‘eyetracker’ is een toestel dat snelle oogbewegingen registreert en zo dingen kan tonen waar we schijnbaar "niet naar gekeken hebben". Mannen kijken naar borsten en billen; vrouwen zijn niet verlegen om naar mannelijke geslachtsdelen te lonken. Het klinkt cliché, maar rijke mannen liggen beter in de markt. Wanneer ze dan nog eens zeer symmetrisch gebouwd zijn, wat wijst op een fit organisme, een paar jaar ouder zijn dan de vrouw en een hoge sociale status hebben, zullen heel wat vrouwen hen graag als partner hebben. Mannen worden vaak visueel geprikkeld.

Bij het begin van een relatie hebben beide geslachten 'oog' voor dezelfde zaken. Maar mannen verliezen daarna vaak hun aandacht, maar kan je ze dat vanwege de geringere hersenactiviteit kwalijk nemen? Wat je allemaal niet met oogonderzoek kan blootleggen!

OVER LIJDEN

Soms gebruiken we woorden zo vaak dat we niet stilstaan bij de betekenis van zo'n woord. Het woord ‘lijden"’ doemde afgelopen weken een aantal keren opvallend vaak bij mij op. Lijden is iets wat we vaak verbergen, achter de gesloten deuren van verpleeg- en verzorgingshuizen of gewone huizen, en als het zichtbaar wordt, zoals bij de paus, voelen we ons ongemakkelijk. We willen lijden niet zien en denken snel aan een gezonde opvolger.  Iemand zien lijden, wat kunnen we ermee?

     In Aan de oever van de Piedra van Paulo Coelho wordt lijden verbonden met liefde. We lijden omdat onze liefde geen erkenning vindt, omdat we meer geven dan ontvangen of omdat we blind het risico van die liefde aangingen. Coelho benadrukt dat lijden ons moet leren dat liefde draait om echte verbinding met de ander, niet om edelmoedig handelen opdat we ons zelf zien als edelmoedige en wijze mensen.
     Uit diezelfde drang om te helpen ontstond twee eeuwen terug de moederstichting van het ziekenhuis, Stichting voor Ooglijders. Ooglijders, lijders aan het oog. Dankzij de medische vooruitgang kunnen we tegenwoordig het lijden vaak beperken of verzachten, of zelfs volledig wegnemen. We kunnen het lijden steeds vaker geheel doen verdwijnen. Toch blijft het einde van ons leven vaak gepaard gaan met lijden. De medische sector probeert patiënten uit hun lijden te verlossen; lukt dat niet, dan volgt het overlijden. Dit woord ‘overlijden’ duidt perfect het einde van een lijdensproces aan: het lijden is voorbij. Door langer stil te staan bij zulke woord kan zelfs een trieste gebeurtenis een wat positiever gevoel geven.